Zrozumieć Anioła - Dominika Lewkowicz

Rozdział 43

*Ethan*
Spojrzałem na dziewczynę, która jeszcze przed chwilą stojąc przede mną miała minę jakbym chciał jej zrobić krzywdę. Muszę się dowiedzieć dlaczego tak na mnie patrzy. Niestety nie było mi dane zadać tego pytania w tym momencie ponieważ dziewczyna najzwyczajniej w świecie się rozpłakała zjeżdżając plecami po ścianie. Po chwili klęczała na ziemi zanosząc się niepochamowanym szlochem. Czułem się winny całej sytuacji. Uklęknąłem obok dziewczyny i zadałem proste pytanie.
-Czemu płaczesz?
Dziewczyna uniosła na mnie swój zapłakany wzrok i szepnęła
-Przeszłość.
Jedno słowo a tak wiele znaczeń.
Biorąc ją bez słowa za rękę poprowadziłem dziewczynę w stronę salonu i każąc jej usiąść na kanapie wydałem kolejny rozkaz, ponieważ miałem dosyć grania w jakieś głupie podchody, które kończyły się płaczem. Podając jej chusteczki, dostrzegłem na jej przedramieniu poparzenia. Nie mówiąc nic usiadłem naprzeciw niej na kanapie i spytałem ją o pierwszą rzecz, jaka przyszła mi do głowy
-Kim był ten mężczyzna z którym rozmawiałaś na ulicy siedząc na krawężniku i w szpitalu?
Angel spojrzała na mnie zdziwiona i szepnęła
-Skąd wiesz?
Wpierw nie zrozumiałem o co mnie pyta. Dopiero potem skojarzyłem i odpowiedziałem
-Widziałem cię na ulicy z tym mężczyzną a o szpitalu powiedział mi starzec z ulicy.
Dziewczyna spojrzawszy na mnie pokiwała głową nic nie mówiąc. Liczyłem na to, że odpowie na moje wcześniejsze pytanie ale to jak proszenie miesięcznego dziecka by zaczęło chodzić. Powtórzyłem więc moje pytanie na które Angel się skrzywiła. Zachęciłem ją ponaglając ją dłonią na co westchnęła i wyszeptała ledwo słyszalnie
-To mój ojciec.
Wpierw myślałem, że się przesłyszałem. Potem że żartuje a na koniec spoglądając na Angel miałem ochotę zrobić krzywdę jej "ojcu."
Próbując zmienić temat, zauważając, że nie chce o tym rozmawiać, spytałem o ostatnią rzecz, która mam nadzieję nie jest dla niej problemem
-Gdzie jest twoja matka?
Na te pytanie dziewczyna spojrzała na mnie jakbym ją uderzył...