Ikadalawampu’t-isang Kabanata
Poulí vs. Lykos
"Kuro, saan tayo pupunta?" nagtataka kong tanong sa kanya habang nandito kami sa ere, lumilipad habang hawak niya ako. Halos ga-langgam na lang ang laki ng mga puno't halaman mula sa puwesto namin ni Kuro ngayon dito sa ere. Halos nililipad na rin ang mga buhok namin dahil sa pagaspas ng hangin dito sa taas. Sa una ay nalulula talaga ako na halos hindi ako makatingin sa ibaba. Pero mabilis din akong nasanay kalaunan.
"Basta. Pero sigurado akong matutuwa ka," sagot niya ng nakangiti habang nakatingin pa rin sa harap. Napakunot na lang ang noo ko sa sinagot niya sa'kin.
Mayamaya lang ay lumapag na rin kami.
"Narito na tayo," sambit niya nang may pagkasabik.
Namangha ako sa bagay na nakikita ko ngayon sa aking harapan. Isang malaki at mataas na puno. Na may mga bagin na nakabitin at malalaking mga ugat na gaya ng isang balete.
At ang nakakamangha dito? Kulay pilak ang kahoy nito at kulay puti ang mga dahon nito na kahugis ng cherry blossom. Mukha tuloy siyang puting cherry blossom.
"Ang ganda! Kakaiba. Ngayon lang ako nakakita ng ganitong klaseng puno," sambit ko ng may pagkamangha habang tinititigan ang buong hilatsya ng puno.
"Anong klaseng puno ito?" tanong ko habang namamangha pa rin sa nakikita ko.
"Ito ang Puno ni Boreas," sagot niya habang nakatingala din sa puno.
"Boreas?" usisa ko.
"Oo. Si Boreas ay ang diyos ng Tribo ng Pouli," sagot niya.
"Ramdam ko ang hiwagang taglay ng punong ito," mangha kong sambit. Napatingin naman ako sa mga malalaking ugat nito.
"Teka, bakit may mga nakatusok na mga balahibo ng ibon sa mga naglalakihang mga ugat nito?" tanong ko habang nakatingin sa mga 'to.
"Ah, 'yan ba? Tingnan mo," sambit niya sabay turo. Kaya naman tiningnan ko ang tinuturo niya.
Nanlaki ang mga mata ko sa gulat at mangha nang lumiwanag na lang bigla ang isang balahibo na nakatusok sa may ugat. Noong nawala ang liwanag, lalo akong namangha sa nakita ko.
"Itlog? Naging itlog 'yong balahibo!" gulat na gulat kong sambit na may halong labis na pagkamangha. Isang itlog na sinlaki na parang sa dinosaur.
"Hindi ba't tinatanong mo sa akin kung paano kami dumarami gayong wala naman ditong mga kababaihan? Ganyan lang," pagmamalaki niya.
Nabigla talaga ako. Wow. Hindi ako makapaniwala. "Talagang 'di niyo na kailangan pang mag-asawa nito," sambit ko.
Tumingin siya sa akin at ngumiti. "Depende pa rin iyon sa amin, Charlotte."
Napakunot ang noo ko. Ibig sabihin, opsyonal sa kanila 'yon? Puwede silang mag-asawa, pero puwede ring hindi? Ang galing naman.
"Kuro!"
Napatingin kami sa biglang tumawag sa pangalan niya. Isang Poulían na lumilipad pababa sa'min.
"Ano iyon?" tanong dito ni Kuro pagbaba niya.
"Kasalukuyan tayong sinasalakay ng mga Lykosian," tarantang balita nito.
Bumakas sa mukha ni Kuro ang pag-aalala matapos niyang marinig ang balita ng kasamahan.
Walang imik na lumipad silang dalawa sa himpapawid. Hindi na ako nakapagsalita pa at naiwan na naman ako dito. Talaga naman o!
Walang anu-ano'y tinakbo ko na lang para makarating ako sa tinutuluyan ko dito. Kinuha ko ang aking pana at palaso at nagmadali na akong umalis papunta sa lugar ng pinapangyarihan. Nais kong may magawa naman sa pagkakataong ito.
BINABASA MO ANG
Magíssa: Elemental Sorceress
Fantasy[ COMPLETED ] Si Charlotte ay isang mag-aaral sa ikalabing-isang baitang sa isang pribadong high school. Isa rin siya sa mga natatanging estudyante sa kanyang klase at kilala rin siya sa kanilang paaralan bilang Vice President ng Student Council. Is...
