The Bulletproof Fan

Bulletproof 12

Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa apartment. Hindi ako makapaniwala si Namjoon nakita ko sa daan. I didn't know he was that tall and handsome. Panaginip lang ba to? Baka naman na nanaginip pa ako simula kanina.
I pinch my cheek.

"Ack! If this hurt?"

Then I AM NOT DREAMING!!!!! Tumayo ako sa sofa ko at doon ako nagpapalakpak at nagtatalon-talon.

"TOTOO NGA!"

Nangilid yung luha ko. I'm not actually that emotional but today is just so overwhelming. Huminga ako ng malalim.

"Ava nagsisimula ka pa lang. Kaya galingan mo at alagan mo ng maayos ang Bangtan. Ito yung rason kung bakit ka nandito sa Korea."

I don't know if this is fate or i am just lucky? Noong nakaraang araw halos mawalan na ako ng pag-asa tapos ngayon nagsusulpotan na. Baka sa susunod na araw pag nakita ko silang kompleto eh mawalan na ako ng hininga. DREAM COME TRUE!

***********************

*tunog ng phone*

"What the?! Shhhhhh!"

Ugh! Ang ingay! Ayaw talaga tumigil kaya bumangon na ako. Nakita ko yung phone kung umiilaw.

"Ugh! Ang ingay talaga!"

Kinuha ko ito at nilagay sa tenga.

"Ano? Hindi kana magtatratrabaho?"

Trabaho? Biglang nanlaki ang mata ko ng may bigla akong naalala! OMG! Tiningnan ko yung wallclock!

"You gotta be kidding me!"

"Hulaan ko nasa room ka pa? Bawal ang late dito. Kaya magmadali kana diyan."

Tapos inend niya na ang call. Nagmadali akong tumayo at dumiretso sa banyo. Pagkatapos maligo naghanap agad ng komportabling damit!

"No Ava! Wag ka ng kumain!"

Sabi ko sa sarili ko habang nag aayos sa harap ng salamin. Pagkatapos ay kinuha ko ang backpack at lumabas na ng room ko. Pagkalabas ko ng apartment ay inayos ko ang coat ko. Patapos na ang february kaya huhupa din itong lamig. Nagbow ako ng makita yung matanda sa counter. Ngumiti ito sa akin. Naramdaman ko agad ang lamig ng lumabas ako. Napatingin ako sa relo.

"Gosh! Malapit na akong malate!"

Sabi ko at agad na tumakbo. Ilang kanto hanggang tanaw ko na ang Cheonggu bldg. Nang makarating ako agad akong pumasok. Nakita ko naman agad si Mr. Kim na nakatayo habang tumitingin sa relo nito.

"Mr. Kim!"

Tumingin ito sa akin at mas lalong sumingkit ang mga mata nito. Oh-oh.

"Am i late?"

"Aniyo! Bilisan mo na."

Sabi hindi tapos bilisan mo na. Ang lito besh promise. Agad ko siyang sinundan. Pumasok kami sa may pinto at doon ko nakita ang mga nagkakagulong tao. Hindi ko ma identify kung sino sa kanila ang mga trainee at mga make up artist and managers. Patuloy lang si Mr. Kim sa paglalakad kahit may nagbo bow sa amin. Kaya ako nag bow na rin. Yung iba tumitingin tapos bumabalik agad sa mga ginagawa.

"Mr. Kim? Ano po yung gagawin ko? Magiging isa na po ba ako sa mga managers?"

Timingin saglit sa akin si Mr. Kim.

"Ipapakilala muna kita sa mga staffs at sa mga makakasama mo."

Tumango ako bilang sagot. Nang nakarating kami sa grupo na may malaking table ay tumigil si Mr. Kim. Most of them look mid 30s nag bow ako at ngumiti. Nagbubulungan sila. They look at Mr. Kim like "you kidding right?" Well thats what i see.