The Bulletproof Fan

Bulletproof 45

Nakatulala lang akong nakaupo sahig habang nakatingin kay Jimin. Nakatingin silang tatlo sa akin. This can't be happening!

"Wha-what are you doing here?"

Sabay turo ko kay Jimin. Ngumiti lamang ito. Tumingin ako kay Namjoon. Nakangiti itong nagbabasa. Nakita ko naman si Jihyun na tumatawa sa likod ni Jimin.

"Jihyun!!"

Nagulat pa ito sa pag sigaw ko. Tumingin ako sa paligid buti nalang walang tao.

"Noon-noonahahaha sorry."

Sana kainin nalang ako ng lupa ngayon. Ngayon na! As in right now! Sigurado akong namumula na ako. I cover my face using my hands. Narinig kong tumawa sila.

"Jimin?"

Nagsalita si Namjoon. Naramdaman kong tumayo ito.

"Bakit Hyung?"

"Bibili ako ng iced coffee. Babalik rin ako agad. Jihyun samahan mo nga ako. Baka kasi matapon ko."

Wag niyo kong iwan kay JIMIN!! Maawa kayo!

"Sige Hyung."

Rinig kong sagot ni Jihyun. Nakarinig ako ng mga yapak. Traydor talaga yung batang yun. Mas binaon ko yung mukha ko sa aking kamay. Nakarinig ako ng tawa. Naramdaman kong may umupo sa tabi ko.

"Bakit kaba nandito?"

Tanong ko kahit nakatakip ang kamay ko sa aking mukha. Nakaramdam ako ng isang mainit na bagay na humawak sa aking kamay. Umiwas ako.

"Yah~"

Mahina nitong sabi. Oh shoot! Umusog ako palayo. Nakarinig ako ng mahinang tawa.

"Narinig mo ba lahat?"

Tanong ko. Hindi ito sumagot. May biglang tumanggal ng cap ko dahilan para iangat ko ang kamay ko para makuha ito pero bigla hinawakan ni Jimin ang aking mga kamay using his another hand and the next thing i know i feel Jimin's soft lips. It's just 2 to 4 seconds before he break away from me.

"Matagal ko ng gustong gawin yan."

Napatulala ako. Did he just kissed me? Nanlaki ang mata ko ng makitang nakangiti ito.

"Jimin nababaliw kana."

Tulala kong sabi sa harapan niya. Ngumiti ito. Hindi ko alam ang gagawin ko. Kahit feelings ko hindi ko alam kung magiging masaya ako o magui-guilty. Isa akong Fan Jimin. Isa akong ARMY magagalit ka kaya kapag nalaman mong nagsinungaling ako. Kahit lahat ng ARMYs nangarap na pakasalan kayo o magustuhan niyo WE KNOW. Each of you deserve WAY MORE than us.

"Ya-yah!"

He touched my cheek. Ngayon ko lang nalaman na umiiyak na ako. I was going to wipe my tears when he stop me by holding my hands. Hindi ko masyadong makita ang itsura niya dahil sa mga luha ko.

"Yah~ bakit kaba umiiyak?"

Sabi nito. Lumapit ito ng konti sa akin. He cupped my other cheek. His hands are warm. He wiped my tears.

"Shhh tinakot ba kita? Mianhae. Mianhaeyo. Shhh I'm sorry."

Sabi nito. Napaiyak ako lalo. I'm sorry Bangtan. I'm sorry ARMYs. I'm really sorry.

"Shhh yah~ hindi ko alam ang gagawin ko. Tumahan ka na. Shhh"

Siguro kong hindi lang to seryoso tumawa na ako. Inayos niya yung mga hibla ng buhok ko na humaharang sa mukha ko. Tiningnan niya ako sa mata. He look so concern. Napapikit ako ng lumapit ang mukha niya. Agad kong naramdaman ang mga labi niya sa noo ko.