- Dupek...nie wiem jak mogłam się z Tobą zadawać...nienawidzę Cię- odpowiedziałam ze spokojem, nawet nie patrząc mu w oczy. Stchórzyłam, znowu...
- Co? Mówisz, że jestem dupkiem ale tacy jak ja najbardziej Cie kręcą. Dziewczyno Ty potrzebujesz facet...
Nim się obejrzałam lerzałam na stole w kuchni, a dość przystojny blondyn zlizywał wódkę z mojego brzucha. Szczerze mówiąc nie mam nawet pojęcia w czyim domu jesteśmy ... W każdym razie Matt zna tego gościa. On zna wszystkich, a wszyscy znają jego. Teoretycznie. Gdy nieznany mi blondyn zaczął iść w górę z pocałunkami poczułam się bardzo znudzona. Mówcie co chcecie, ale jak dla mnie trzeba było się przenieść.
- Okej. Koniec zabawy. - odepchnęłam chłopaka. - Teraz ja idę wylizać z kogoś alkohol. - szczerze, nie miałam nawet takiego zamiaru.
Ubrałam bluzkę, leżała gdzieś obok mnie i ruszyłam do salonu. Zgubiłam gdzieś koszulę, która przewiązałam przez pas, ale i tak nie byłam do niej przekonana. Trudno.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Matt! - podbiegłam do chłopaka i szarpnęłam za koszulkę. W ręku trzymał kubeczek z piwem, który szybko przechwyciłam i oddałam pusty.
- Wiesz, że chciałem to wypić? - wzruszyłam ramionami.
Pewnie liczycie, że opowiem cudowną historię jakie wspaniałe życie miałam w Norwegii i jak bardzo mi to pomogło. Nie. Nie istnieje, ani ona, ani ja. Ten czas był dobry i zły. Na początek tylko zły. Wiadomo. Nie umiałam sobie wybaczyć i nadal tego nie zrobiłam. Dla świętego spokoju o tym nie mówię. Przez Ashtona. Za każdym razem gdy rozmawialiśmy zaczynałam płakać jeszcze bardziej. Widziałam litość w jego oczach. Nikt jej nie chce - litości. Później odezwała się do mnie Becky, z którą chodziłam kiedyś do szkoły. Gadało nam się tak dobrze jak kiedyś. Dzięki niej odkryłam jak dobrze alkohol działa na mój humor. Opowiedzialam jej całą tragiczną historię i nadal przyłapywałam się na tym, ile razy powiedziałam na Leondre "mój chłopak", "mój Leondre". Potem dostawałam mentalne uderzenie w brzuch w ramach kary za to.
Nie nawidziłam siebie.
Tak mijały mi tygodnie na piciu alkoholu i spedzaniu czasu z Becky i jej znajomymi.
Zniszczyłam siebie.
Jeśli chodzi o Matta. Mathew ( chociaż kurwica go bierze gdy tak na niego mówię ) Cobain. Poznaliśmy się...
- Hej, patrz! - wskazalam na wysokiego typa w granatowej koszulce. Nick. Kurwakurwakurwa. - Poznajesz? - zapytałam Matta, który odpalił papierosa.
- Co? Kogo? - obrocilam chłopaka w stronę Nicka. - Nieee... Nie. Kto to?
- Uhh... - przeczesałam ręką włosy i akurat uratował mnie mój telefon. Nie wiem nawet czemu zwróciłam uwagę na Nicka. Przecież gdyby Matt się dowiedzial, że to on to podejrzewam, że jego wnętrzności plywałyby już w basenie z resztą dziewczyn. Spojrzałam na wyświetlacz. Ashton. Nienienie.
- Halo? - odebrałam.
- Cześć, gdzie jesteś cioto? Bo w domu napewno nie.
