The Love Band (COMPLETED)

56. Sorry

Andy's POV

Unti-unti kong ibinangon ang ulo ko. Nakapikit pa rin ako ngayon habang hinahawakan ang magkabilang gilid ng noo ko. Nang maging maayos na ang lahat at alam kong 'di na ako inaantok, unti-unti kong iminulat ang mata ko.

Noong una, medyo malabo, may pigura ng isang lalaki, hanggang sa luminaw nang luminaw at nakita ko si Kevin.

A-anong ginagawa niya dito? Anong problema nito?

"Okay, sorry sa lahat kanina. Sa pang goo-good time ko sa'yo. Sorry, ha? Please forgive me, I can't stop l...... .ou"- Automatic namang napataas ang isang kilay ko. Ano daw sabi niya? Mahina kasi pagkakasabi niya nu'n eh.

"W-wala, wala"- Mabilis niyang sagot. Well, fine. Makikipagtalunan pa ba ako? Ayokong patagalin ang usapan kaya napatango na lang ako at inilahad ang kanang kamay ko.

"H-huh?"- Naguguluhan niyang tanong napangisi na lang ako at nagbuntong hininga.

"Okay, I accept your apology. Sorry din"- Ngumiti siya ng napakalapad at nakipag shake hands sa akin.

"Thank you"- Pagpapasalamat niya sa akin na para bang magpapa-fiesta na siya ngunit 'di niya magawa dahil nasa library kami. 'Yung para bang tatalon talon at sisigaw nang 'di oras. Nababaliw na ba 'to?

"Stop smiling. You look like a lunatic"- Seryosong saad ko. I mean, kunyari seryoso ako. Unti-unti namang napawi ang ngiti niya at nagpout.

"S..."- I was about to tell him something but he cutted me off.

"Shh. Alam ko namang 'stop pouting, you're getting even cuter' eh kaya shh ka na lang diyan"- Automatic na napataas ang kilay ko. Cute? Huh? Asa!

"Asa ka pa"- Bigla namang sumeryoso tingin niya.

Madali lang 'tong basahin. Kita ko sa mga mata niya, seryoso siya. Seryosong nasasaktan? 'Yung labi niya, nagform ng ngiti. Pero 'yung ngiti niya. Smile full of sadness? Ang gulo din nito noh? Tinignan ko siya. 'Yung tingin na naguguluhan.

"A-anong nangyayari s-sayo?"- Bigla naman siyang ngumiti ng nakakaloko na abot hanggang tenga. Kaloko 'to.

"W-what?"- Naguguluhan pa rin ako. Problema neto? Madala nga ito sa mental hospital mamaya. Umupo siya sa tabi ko at may inilapag sa parte ng lamesa na katapat ko.

"A-ano..."- Napalitan ang ngiti niya ng ngiti na parang sinasabi niyang para talaga sa akin 'yung librong inilapag niya na katapat ko.

Hindi ko talaga siya maintindihan. B-bakit n-niya binibigay ito?

"B-bakit..."

"You know, uhh magbasa tayo? Argh. Basta. Ibibigay ko sana kaya lang, mukhang bad mood ka kaya ayan, nagsagutan tayo"- Napairap na lang ako nang unti-unting nag sink in lahat ng sinabi niya.

Pero 'di ko pa rin siya lubusang maintindihan. Magbasa daw? Kami?

"M-magbasa? Tayo? Argh. Ang gulo mo"- Naguguluhan kong tanong sa kaniya.

"A-ah eh, w-wala. Next t-time ko n-nalang s-sasabihin. Bye!"- At tuluyan na niya akong iniwang mag-isa at TULALA.

Yes, tulala ako. Ano raw sabi niya?

***
Kevin's POV

Para akong ewan. Tumakbo ako pabalik sa student's council na

Nakangiti...

Ewan ko ba kung bakit ako nakangiti. Pagka-upo ko sa aking swivel chair na katapat ng table ko na kinapapatungan ng aking laptop ay napatawa ako nang mahina at iniling na lang iyon.