Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -46-

Şöyle haftasonu güzelliğimizle yine sizinleyim😍
Bol bol yorumlarınızı bekliyorum canlarım, aşırı ilham oluyorsunuz çünkü. Facebook grubumda Sınav arasında bölüm atabilirim demiştim. Eh, hadi buyurun bakalım yeni bölümümüzle sizi baş başa bırakıyorum😍😘😘

● ● ● ●

İnce uzun parmaklarının kavradığı direksiyon, ateşten bir halka hissi veriyordu ellerine. Yol altından kayıp giderken düşünceleriyle küçük bir savaş içerisindeydi. Son zamanlardaki yaşadıklarını göz önünde bulundurdu. Türkiye'ye dönüşü, geçmişinin gün yüne çıkması ve beraberinde gelen karmaşıklık. Şimdi ise sonunda ne göreceğini bilmediği bir yolda ilerliyordu. Bu kez Deren'e haber vermeyi ihmal etmemişti. Ona kısaca işinin uzadığını söylemiş kendisini beklememesini istemişti. Ardından ise Ilgar'ı arayıp durumdan bahsetmişti. Arkadaşına bir dünya laf söylemesine rağmen onunla birlikte gelmemesine ikna edememişti. Ilgar sonunda tamam dese de daha evden çıkmadan kapıda belirmişti. Hem de yanında Barın ve Yaman ile birlikte. Dört araba çıkmayı planladığı yerden konvoy halinde yedi sekiz araba yolu koyulmuşlardı. Oktay, en önce Seçkin'in arabasında elindeki küçük takip cihazıyla gidecekleri yönü söylüyordu.

Barkın, göz ucuyla sağ koltuğun üzerine açıkça bıraktığı metal cisme baktı. Daha önce görmediği veyahut kullanmadığı bir şey değildi. Ancak Baba Numan hiç tereddüt etmeden belinden çıkarıp eline bıraktığında, metalin eline yaydığı buz hissi hala tazeydi. Kendisine ait bir silahı elbette vardı. İşi gereği neyle karşılaşacağını bilmediğinden gereksiz görse de babasının ısrarı üzerine almak zorunda kalmıştı. Amerika'da işlerden fırsat bulduğu zamanlarda atış yapmaya gitmesinin dışında şükür ki, hiç kullanmamıştı. Fakat şimdi her şey çok farklıydı. İçinden bir ses gerektiği takdirde kullanmasını fısıldıyordu. Ne kadar zamandır yolda olduğunu hesaplamamıştı. Bakışları yol üzerinde olsa da oldukça dikkatsizdi. Fakat şoförlüğünü Seçkin'in yaptığı araç yavaşladığında ulaşmak istedikleri yere geldiklerini anlamıştı. Dikiz aynasından arkada takip eden araçlara baktı. Arkadaşlarının araçlarıyla arasında sadece bir araba mesafe vardı. Güçlü bir nefes çekti ciğerlerine. Onların hiç öğrenmemesini dilemişti.

Seçkin, sağa sinyal vermeye başladığında Barkın yolun köşesindeki ormanlık alana girişi gördü. Çok geçmeden saatlerdir yaptığını yapıp yine Seçkin'i takip etti. Tabi diğerleri de onunla birlikte. Onların böylesine konvoy halinde gidişleri aklına düğününü getirdi. Deren'in pürüzsüz güzelliğini, kollarında narin kalan bedeniyle salınışlarını anımsadıkça dişlerini sıktı. Bedeni bir kez daha tam da zamanında kaskatı kesilmişti. Amerika'dan döndüğünden beri alışkındı bu hallerine. Şu an lanet olası bir depoya gitmek yerine karısının sıcaklığında olmayı deli gibi istedi. Her iki tarafı sık sık büyük ağaçlarla kaplı yolun sonuna geldiklerinde Seçkin artık tamamen yavaşlamış ve arabayı durdurmuştu. Barkın kısık gözleriyle etrafını süzdü. Ne bir depo vardı ne de bir araba. Hızla arabasını çalışır vaziyette bırakıp, koltuğun üzerindeki silahı beline takarak dışarı çıktı. Seçkin ve Oktay çoktan etrafı incelemeye başlamıştı. Diğerleri de yanlarına geldiğinde Oktay "Burada yol bitiyor abi," dedi elindeki küçük alete bakarken. "Arabanın sinyalleri yüz km kadar ilerde ormanın içinde. Yürüyerek devam etmeliyiz, araçlarla imkansız."

Barkın elleri belinde etrafına baktı uzunca. Bu sırada kardeşi ve arkadaşları da yanına gelmişti. Diğer adamlarında Seçkin'in küçük bir el hareketiyle araçlardan inip hareketlendiğini gördü. "Tamam," dedi kısaca. İçinde anlamlandıramadığı bir tedirginlik belirmeye başlamıştı. "Birbirimizden ayrılmadan devam edelim. Ormana dağılmamıza gerek yok." Herkesten olumlu anlamda mırıltılar döküldüğünde yeni bir hareketlilik başlamıştı. Baba Numan'ın adamlarından gelen şarjör sesleri ormanın içinde yankılanıyordu. Göz ucuyla iki yanını saran Yaman, Ilgar ve Barın'a baktı. Ilgar ve Yaman'ın elinde silah görmeye şaşırmamıştı. Fakat Barın'ın elindekine kısık gözleriyle baktı. Narin parmaklarının kavradığı metal o ellere hiç yakışmıyordu. Buradan sorunsuz bir şekilde çıktıklarında soracaktı nereden bulduğunu. Ancak şimdi zihnindeki düşünceler Barın'ın bir silah taşıyor oluşunu gerilere sindirmişti.