Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -50-

Gözlerini daha aralamadan bedenindeki halsizliği hissediyordu. Midesinden gırtlağına yükselen yanma ve kusma isteğiyle hızla açtı gözlerini. Bir elini ağzına kapatırken Barkın'ın kollarından koşarcasına çıkıp banyoya yöneldi. Kapıyı kapatıp kitlerken tek istediği Barkın'ın uyanmamasıydı. Son zamanlarda çok yormuştu kendisini. Barkın duysa bir sürü laf sayacaktı. Kafasını klozetin içine eğmiş midesinde ne varsa boşaltmakla uğraşıyordu. Öğürme sesleri banyoda yankılanırken, içinden Barkın'ın duymamasını diledi. Dakikalar sonra biraz olsun rahatladığını hissettiğinde, ayağa kalkıp aynada solgun yüzünü inceledi. Kendisini çok ihmal ettiğini elbette biliyordu. Fakat küçük ailesinin yaşadığı sorun çözülene kadar toparlayamayacağını da biliyordu. Kızlarla buluşmasının ardından bir hafta geçmişti. Hala bu gece Barkın'a verebilecek bir hediye bulamamıştı. Artık bulabileceğini de sanmıyordu. Elini yüzünü yıkayıp yeniden odaya döndüğünde Barkın bıraktığı gibi uyuyordu. Üzerindeki geceliğini değiştirip onun yerinde pamuklu pijamalarından birini giyerek odadan çıktı. Maden uyanmıştı kahvaltıyı erkenden hazırlayabilirdi. Belki boşalan midesine bir şeyler göndermeyi başarırsa aklıda çalışabilirdi.

Mutfağa girdiğinde derin bir nefes çekti içine. Solgun yüzüne eklenen gülümseyişle etrafına bakındı. Mutfağının her şeyi kendi isteğine göre düzenlenmişti. En küçük ayrıntısı bile onun eseriydi. Çocukluğundan beri annesinden ve Nazlı'dan öğrendiklerini ne zaman uygulayacağını düşünür dururdu. Ta ki, içine Barkın'a yemekler, pastalar, börekler yapma isteği doğana kadar. Mutfak demek Deren için bir nevi terapi merkezi gibiydi. Canı ne zaman sıkkın olsa ya da ne zaman mutluluktan uçacak olsa kendisini mutfağa atar yeni tarifler denerdi. Fakat en çok da Barkın'ın sevdiği şeyleri yapmak hoşuna giderdi. Her şeye rağmen geçen her günü mutlulukla son bulmuştu. Barkın tarafından ölürcesine sevildiğini bilmek özlemini duyduğu şeylerden biriydi. Böylesine güzel seven adam için neler yapılmazdı ki? Aklına gelenlerle gülen yüzü soldu. Bir elini kaldırıp kafasına vurarak "Salak, daha bir hediye bile bulamadın!" diye kızgınlıkla söylendi.

Duvara asılı olan saate baktığında henüz kahvaltı için erken olduğunu gördü. Rahat duramayan midesi yüzünden erkenden açmıştı gözlerini. Başının üzerinde bir ampul yandığında mutfak kilerine doğru ilerledi. Gerekli olan tüm malzemeleri alıp masanın üzerine bıraktığında geriye hepsini tarife göre harmanlamak kalmıştı. Bir de anlamsızca başı dönmeseydi daha iyi olacaktı. Barkın'ın isteği üzerine şirkete gitmeyi de azaltmıştı. Neredeyse çalışma evde otur diyecek diye aklı çıkıyordu. Neyse ki haftada iki üç kerede olsa şirkete gidip çalışabiliyordu. El çabukluğuyla hazırladığı hamurların içine özenle tarçınlı elma rendelerini de ekleyip, köşelerinden katlamaya başladı. Birkaç kurabiye kalıbı sayesinde, kalpli elmalı kurabiyelerini hazırlamayı başarmıştı. Tabaktaki tüm malzemelerin bittiğini gördüğünde, büyük tepsiyi alıp fırına doğru ilerledi. Fırın sıcaklığını ve pişirme süresini ayarlayıp tepsiyi düzgünce yerleştirdi. Kurabiyeler hazır olana kadar ufaktan kahvaltı hazırlığına başlamak istedi. Öncesinde kendine bir kahve yapmak için raftan kahve kavanozunu eline aldığına gırtlağına yükselen yeni bir kusma hissiyle yüzünü buruşturdu. İlk defa kahvenin ismiyle bile midesi bulanıyordu. Olacak iş değildi.

Şüpheyle kocaman açıldı gözleri. Alt dudağını dişlerinin arasına alıp düşünmek için beynini zorladı. Evlendiklerinden beri hiçbir ilişkilerinde korunmamışlardı. Birçoğu tehlikesi olmayan dönemlerine denk gelse de bazılarını hatırlamıyordu bile. Parmaklarıyla küçük bir hesaplama yapmaya başladı. Reglinin geciktiğini fark ettiğinde ise eli istemsizce hala bir savaş alanı gibi kaynayıp duran karnına gitti. Dudaklarının arasından "Yoksa," diye bir kelime düştüğünde emin olması için daha fazla bekleyemeyeceğini anladı.