Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -48-

Gözyaşları içinde elinde tuttuğu kağıdı kutunun içine bıraktı. Patlama anına ait olan fotoğrafı alarak buğulu bakışlarının ardından uzunca baktı. Yaşlar birbiri ardına süzülürken yanaklarından, yerde yatanların kim olduğunu seçmeye çalıştı. Fotoğraf çapraz bir açıdan çekilmişti. Barın'ı netlikle seçebiliyordu. Esin ile Ilım'ın diğerlerine ulaşamadığını anladığında gözlerinin önündeki iki adamın Ilgar ve Yaman olabileceğini anlaması zor olmadı. Neler olmuştu böyle? Neden gizlemişlerdi? Bir türlü anlayamıyordu. Hiçbir şeyi saklamayacaklarına dair söz vermelerine rağmen böyle bir şeyi gizlemişlerdi.

Bir kez daha baktı fotoğrafa Barkın'ın hiçbir şekilde gözükmüyordu. Yüreği acıyla kavruldu. Hissettiği acıyı düşündü. Sol yanı sancırken bir şey olduğunu anlamıştı. Ardından Barın ile Barkın'ın inanmakta güçlük çektiği kavgaları geldi aklına. Taşlar şimdi yerine oturuyordu. Derin bir nefes çekip gözlerini kapattı. Tekrar açtığında fotoğrafı yerine koyup öylece koltuğun üzerine atarak ayağa kalktı. Geceye kadar bildiğini belli etmemek için kendi kendine söz verdi.

Deren'in içeriye girmesinin ardından Seçkin telefonuna sarılıp, Barkın'a bir paket geldiğinin haberini vermişti. Barkın işine odaklanmakta güçlük çekiyordu. Aklı ne gelmiş olabileceğini sorgularken diğer bir toplantının saati gelmişti. Tek isteği bir an önce eve gidip lanet olası pakette ne olduğunu öğrenmekti. Selen'in odaya girip toplantının başlayacağını haber vermesiyle düşüncelerinden sıyırılmaya çalıştı. Fakat hiçte başarılı olduğu söylenemezdi. Askıdaki ceketini hızla eline alıp ayrıldı odasından. Elini ne kadar çabuk tutarsa o kadar erken ayrılacaktı şirketten. Tabi bir de gittiğinde Deren'i evde bulamama gibi bir ihtimali de vardı.

Kısa bir süre sonra Deren kendini toparlamış, elini yüzünü yıkayıp makyajını yeniden yapmıştı. Evden çıkmak için artık hazır görünüyordu. İnce topuklu ayakkabılarını da ayağına geçirerek kapıyı açtı. Oğuz ile Seçkin'i görmeye alışmıştı artık. Deren bir süre sessizce bekledi. Evlendiği için kendi arabasını Derin'e hediye etmişti. Sonrasında ise bir araba almayı düşünmemişti. Tam da ihtiyacı olduğu anda arabasız kaldığını anladı. Barkın'ın diğer tüm araçları büyük olduğu için Aydın Bey'lerin garajında duruyordu. Hiçbirinin aklına bir tanesini buraya getirmek gelmemişti. Başka çaresinin olmadığını anlayıp, Oğuz'a yönelerek "Oğuz beni Semra annemlere götürür müsün?" diye sordu. Oğuz, hemen atılarak "Tabi, tabi yenge. Götürürüm elbette," deyip hazırda bekleyen araçlardan birine doğru ilerlemeye başladı. Genç kız bir adım atarak Seçkin'in yanında durdu. Adam omuzunun üzerinden Deren'e baksa da hiçbir şey söylemedi. Deren, "O çok sevgili patronuna paketten çıkan losyonların patlamada havaya uçtuğunu söyle," deyip Seçkin'in bir şey söylemesine izin vermeden, Oğuz'un içinde beklediği arabaya yöneldi.

Seçkin, Deren'in ne demek istediğini anlamayarak uzun süre baktı arkasından. Kurduğu cümleyi içinden defalarca tekrarladı. Her söyleyişinde üzerinde biraz daha düşünüyordu. Ancak bir kez daha tekrarladığında dudaklarına takılan tek bir kelimeyle gözleri kısıldı. Dişlerinin arasından "Kahretsin!" diye tıslarken eli ceketinin cebindeki telefonuna gitti. Paketten çıkanın ne olduğunu bilmese de patlamayla alakalı olabileceğini nihayet anlamıştı.

***

"Ne demek, Deren her şeyi biliyor, Seçkin?"

"Bağırıp durma, patlamadan haberi var."

"Nasıl anladın?" diye sordu Barkın gergince. Şirketten nasıl çıktığını eve nasıl geldiğini anlamamıştı. Her gün olduğu gibi Seçkin'i selamladığında adam Deren'in Oğuz ile birlikte annesine gittiğini söylemişti. Üstelik patlamadan da haberi olduğunu belirtip gergin bir konuşmanın içine girmişti. "Anladım çünkü," dedi Seçkin düz bir sesle. "Evden çıkarken 'O çok sevgili patronuna paketten çıkan losyonların patlamada havaya uçtuğunu söyle' dedi. Başta ne söylemek istediğini anlamadım ama üzerinde biraz düşününce depodaki patlamadan bahsettiği çözmek zor olmadı. Nasıl öğrendiğini bilmiyorum."