Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -56-

Canlarımmm yeni bölüm gelmiş hiç söylemiyorsunuz aşk olsun😒
Hadi o zaman keyifle okuyalım😍😍😍
Yorumlarınızı bekliyorumm ve hepinizi kooocaman öpüyorumm😘😘😘😘😘

°•○●°•○●°•○●°•○●

Dişlerini sıkmaktan neredeyse hepsini avucuna dökecekti. Yırtıcı bir hayvan gibi karşısındaki kadına bakarken düşündüğü tek şey onun kafasına sıkmaktan başka bir şey değildi. Yıllardır fütursuzca sıraladığı emirlerden birilerinin canını yakmaktan artık sıkılmıştı. Böyle bir adam değildi fakat kahretsin ki, o da paranın kurbanlarından biriydi. Her işinin sonunda aldığı para, gözlerini yerinden oynatsa da son zamanlarda vicdanı daha ağır basar olmuştu. Kimsesiz olmak demek bu hayatta kolundan her çekenin peşinden gitmek demekti. Ancak o son zamanlarına kadar kendi yağında kavrulan biriydi. Etlisine sütlüsüne karışmaz, alnın teriyle parasını kazanırdı. Bir gün kader karşısına lanet olası kadını çıkarmıştı. Ondan iş karşılığı aldığı teklif aklını oynatacak şekildeydi. Hiçbir tahsili olmadan, bilmediği bir iş üzerine şirket sahibi olmuştu. Yine aynı kadının iğrenç yardımlarıyla dışarıdan okumaya başlamış, çalışacağı alanda bilgi sahibi olmuştu. Ardından ise sürpriz bir nişan oluşmuştu. Hiç sevmediği ve sevmeyeceği ya da bu işte günahı bile olmayan bir kızla. Gerçi bazen onu gördüğünde anlamsız birkaç kıpırtı hissetse de kalbinde sadece o kadardı. Ona hissettiği şey tutkudan ya da hoşlanmaktan başka bir şey değildi.

"Beni dinlemiyor musun, sen?"

Patronu olacak kahrolasının kadının iğrenç sesiyle sıyırıldı düşüncelerinden. Yaklaşık bir saattir yeni iğrenç planının üzerinden geçiyordu. Bu kadın artık onun midesini bulandırmaktan başka bir işe yaramıyordu. Eski temiz hayatını özlüyordu içten içe. Kimsenin günahına girmediği, kimsenin onu deli gibi aramadığı günleri geri istiyordu. Her ne kadar işlerini başkalarına yaptırmış olsa da onların ellerine bulaşan kanlar ya da günahlar artık kendi ellerindeydi. Annesinin öpe koklaya sevdiği elleri eski gibi değildi. Yumruklarını sıktı, çenesinde küçük bir kas oynadı. "Çok ileri gidiyorsun," dedi düşünmeden. Bu kez yaptığı plan Sancar ve Yıldızalp ailesini daha çok sinirlendirmekten başka bir işe yaramayacaktı. Sonunda ölümü onlardan birinin elinden olacaktı ki, Barkın'ın gözlerinde gördüğü alevli ölüm oklarının kalbine saplanacağından emindi. Patronun yaptığı planı göz önünde bulundurunca iç sesi "Boğazını bile kesse yeridir," diye söylendi.

"Ne zamandan beri, benim planlarımı sorgular oldun?"

"Üzerinde düşünsem bulacağıma eminim."

"Sen benim sayemde şuanda bulunduğun konumdasın! Haddini bil!"

"Senin sayende sahibi olduğum her şeyin canı cehenneme! Bir aileyi evladıyla korkutmanın hiçbir mantıklı açıklaması olmaz!"

En güvendiği adamının gür çıkan sesi, yüzünün şeklini değiştirse de çabuk toparlamıştı. Gözlerinde gördüğü nefret kendisine aitti ve bir tek kendisine böyle baktığını fark etti. Ona verdiği her işi ikiletmeden kabul eden adam şimdi bir bebek için deliye dönüyordu. "Senin kimsesiz olduğunu biliyordum, anlamsız sinirinin sebebi ne?"

Yanında duran iki elini de sıkabildiği kadar sıkıp yumruk haline getirdi. "Ben kimsesiz bir çocuk değildim!" dedi gırtlağından gelen hırıltılı bir sesle. Kardeşinin görüntüsü gelmişti gözlerinin önüne ve böylesi bir şey çok zordu. Asla kendisini sütten çıkmış ak kaşık gibi hissetmiyordu. Ama bir evlat acısının da ne demek olduğunu daha çok küçükken iliklerinde kadar hissettiğini çok iyi hatırlıyordu. Daha fazla adamın üzerine gitmemesi gerektiğini sesinden anlayabiliyordu. "Beni Yeşim ile Ayşen'in yanına götür. Bu konuyu daha sonra tekrar konuşacağız."