Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -53-

Ben geldim!😍
Elimde ne kadar fazla bölüm birikirse ki, ben 59. Bölüme başlamış bulunmaktayım🙈 Kalan bölümlerimizi o kadar hızlı yayınlıyorum. Çok keyifli ve bir o kadar da birazcık hüzünlü bir bölümle bildirim panelinize düştüm. Umarım bunu da diğerleri gibi severek okursunuz😍
Unutmayın yorumlarınız benim için çoook ama çoook önemli hepsini gözümden kalpçikler çıkartarak okuyorum. Keyifle okuyunnn Sırık'ın Minik'leri💋💋💋💋

°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●°•○●

"Barkın, uyan be adam!"

Saat neredeyse sabaha karşı dördü buluyordu. Uykusunun en güzel yerinde oğluşunun istekleriyle gözlerini açmış, yatağın üzerinde bağdaş kurarak oturuyordu. Ancak Barkın'ın uyanmaya hiç niyeti yokmuş gibiydi. Belki de hala sabah ki olay yüzünden tavırlıydı ama ne yapsın canı frambuaz istiyordu. Bir kez daha yüksek sesle "Ya kime diyorum ben, uyansana!" diye bağırıp Barkın'ı elinden geldiğince sarstı. Barkın yüz üstü uyuduğundan, yüzünü göremiyordu. Saçlarını bile çekiştirmişti ama uyanmıyordu. "Oğluşum baba uyanmıyor annem. Başka bir şey yesek?" diye karnıyla konuşurken bir eliyle de okşuyordu. Karnında hissettiği bir adet tekmenin hayır demek olduğunu anlaması çok da zor değildi. Ne yapsam diye düşünürken aklına gelen şeyle sinsice gülümsedi. "Barkın! Barkın, bebek! Bebek geliyor!" diye tüm gücüyle çığlık attığında Barkın, bir anda yataktan fırlayıp dengesini kaybederek yere kapaklanmıştı. Barkın'ın bu hallerini görünce küçük kıkırtısına engel olamadı. Adam korku dolu gözleriyle yarı uykulu "Ne? Nerede? Nereye geliyor daha çok erken!" diye inlercesine konuştu. Oysa Deren hala kıkırdamaya devam ediyordu. Eliyle karnını göstererek "Bir yere falan geldiğimiz yok! Bizim canımız frambuaz çekti," dedi omuz silkerek.

"Deren, sen manyak mısın?"

"Aşeriyorum ne var yani?"

"Kızım! Bebek geliyor diye bağırmak ne? Doğru düzgün uyandırsana, hem saat gecenin körü nereden bulacağım sana frambuazı."

"Öküz müsün acaba? Kaç kere uyandırmaya çalıştım ama maşallah kışlık uykusuna yatmış ayılardan farkın yoktu duymadın bile! Hem frambuazı bulamazsan pastası da olur."

Barkın, dağılmış saçlarını düzeltip dizlerinin üzerinde yatağa çıktı. Deren'in yüzünü avuçlarının arasına alıp "Bebeğim, bu saatte açık bir yer nasıl bulayım?" diye sordu. Fakat Deren'in gözleri dolmaya başlamıştı. Hamileliğinden dolayı ruh sağlığı da değişmişti. Her şeye ağlayıp sızlanıyordu. Burnunu çeke çeke "Tamam, tamam bulma sen. Bende sabaha kadar böyle ağlayayım. Oğluşumuz da istediği olmayınca tekmeler atsın," dedi omuzlarını düşürerek. "Oğlumuz deyip durma kadın! Senin inadın yüzünden cinsiyetini öğrenmediğimizi hatırlatırım!"

"Ben biliyorum sen bilemesen de olur."

"Sen bensiz kontrole mi gittin?"

"Of, hayır Barkın! Ben daha hamile kaldığımı anlamadan önce biliyordum zaten. Oğlumuz olacak bizim."

"Erdin mi? Nereden biliyorsun?"

"He erdim, ama bu sefer aşerdim! Biraz daha frambuazlı bir şeyler bulmazsan seni de çarpacağım! Eğer bulursan anlatacağım."

"Bak ben şimdi gidiyorum ama bu seferde geçen günkü gibi geldiğimde uyumuş olursan, hepsini ezip suyunu çıkarır boğazından aşağıya akıtırım!"

"Ökküz! Amip! Gitme be gitme, istemiyorum!"

"Gerçekten mi aşkım, istemiyor musun?" diye sordu acınası bir sesle.