Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -62-

Çok geciktim ama artık burdayım😍
Öncelikle geçmiş olsun dilekleriniz için tekrar teşekkür ederim. Babaannem hastaneden çıktı durumu da iyi sayılır. Makinalara bağlı olan bir insan nasılsa kendisi de öyle☺
Çok fazla sizi çenemle yormadan hemen bölümle başbaşa bırakıyorum sizi.
Benimle olduğunuz için çok ama çok teşekkür ederim.
Ve son olarakkk!!!!
İki tane yayınevi geri dönüş yapıp dosyamızı istedi artık bu saatten sonrası Hakkımız da hayırlısı canlarımm iyi ki benimlesiniz!
Hepinizi çoo...k seviyorum💙💙💙

°•○●°••○●°••○●°••○●°••○●°••○●

Sonbaharın ılık rüzgarları, bir görünüp bir kaybolan güneşi, yerini tamamıyla sert esen rüzgarlara bırakmıştı. Her ne kadar İstanbul kış mevsimini biraz daha hafif atlatıyor olsa da son zamanlar da hava durumu bile çok farklıydı. Barkın, kabanının yakasını yukarı doğru çekiştirdi. Kısık bakışları evinin kapısından çıkmaya hazırlanan karısının üzerindeydi. Deren, Alaz'ı tam bir Eskimo çocukları gibi sarıp sarmalamış küçük bir penguen haline getirmişti. Gözlerinin önündeki bu manzaraya çarpıkça gülümsedi. Bu soğukta dışarı çıkmalarını istemiyordu fakat bir haftadır şirkete uğramamıştı ve bugün Atahan yurda geri dönüyordu. Deren, Atahan'ın geleceğini öğrendiğinden beri şirkete gidebilmek için Barkın'ın başının etini yemişti. Nihayet ikna olduğunda bu kez Alaz'ın onlar yokken ne yapacağı sorunu çözülmek için bekliyordu. Neyse ki çok geçmeden çocuğu sıkıca sarıp sarmalayarak yanlarında götürmeye karar vermişlerdi. Deren'in ağır adımlarla kendisine yaklaşmaya başladığını görünce yaslanmış olduğu arabasının arka kapısını açtı. Alaz'ın doğumundan sonra aldığı Jaguar F-PACE markalı oldukça lüks ve geniş jeep'i tam bir aile arabasıydı. Sağ arka koltuğa Alaz için yerleştirmiş olduğu araba pusetinin kemerlerini çözüp tekrar arkasını döndü.

Deren, kucağında sıkı sıkıya tuttuğu oğluyla birlikte kocasına doğru ilerlemeye başladığında gözüne ilk çarpan şey Barkın'ın kapısını açtığı lacivert renkli araba olmuştu. Birkaç kısa adımda Barkın'ın yanına yaklaşarak arabaya bakmaya devam etti. "Senin benim bilmediğim ek gelirin falan mı var?" diye ortaya bir soru bıraktı. Barkın, karısının arabaya attığı hayran bakışlarına çarpık bir şekilde gülümsedi. "Evet," dedi kısaca neşeli bir tonda. Bunun üzerine Deren kocasına dönüp "Ne demek evet?" diye bir soru daha sordu. Barkın, Deren'in kucağındaki küçük pengueni alıp rahatça pusetine yerleştirerek çözmüş olduğu kemerlerini yeniden bağladı. Tekrar Deren'e yönelerek "Hayatım, hiç merak edip mal varlığımıza ya da en azından ailecek aylık gelirimizin ne kadar olduğuna baktın mı?" diye sordu gülümseyerek.

"Yani bakmadım ama en fazla ne kadar olabilir ki?"

"Şu anda Türkiye'nin ve Amerika'nın yarısına sahip olabilecek durumdayız, bebeğim. Birçok şehirde ismimizi taşıyan inşaatlar var ve yenileri de yapılmaya devam ediyor."

"Hadi canım!" dedi Deren, gözlerini kocaman açarken. "Cidden o kadar mı?"

"Deren," dedi Barkın, şaşkınlıkla. Deren'in mal varlıklarından haberi olmaması gibi bir durum söz konusu değildi. Neden şaşırdığını anlayamıyordu.

Neşeli bir kahkaha bıraktı, Deren bahçenin ortasına. "Sadece şaka yapıyordum!" diyerek kocasının koluna dokundu. Barkın, kabanının üzerinden bile hissettiği tenini yakan ele baka kaldı. Minik elin üzerinde gezinen bakışları, sahibiyle buluştuğunda maviliklerinin koyulaştığını fark etti. Dişlerinin arasından "Çabuk bin şu arabaya, Deren," diye adeta tıslarcasına konuştu. Biraz daha Deren'in eli kolundan ayrılmazsa kucağına aldığı gibi eve geri dönecek kadar sertleştiğini hissediyordu.