Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -27-

♡ Sizi çok beklettiğimi biliyorum. Ama inanın keyfi bir nedenden dolayı ara vermedim. Yaptığım bir duyuru ile Babaannemin kalp krizi geçirdiğinden bahsetmiştim. Yaklaşık iki hafta önce yoğun bakımdan çıkmasına rağmen evde tedavisi devam ediyor. Kendi artık makinalara bağlı yaşamını sürdürecek. Hikayeye ara vermemdeki neden buydu. Evimde canımdan birisi bu durumdayken kafamı toparlayıp sizlere doğru düzgün bir bölüm sunmam çok zordu. Ama şimdi geri döndüm her şeyi atlattığımı söylemeliyim en azından alıştım demek çok doğru olur. Ben yeniden buralardan olacağım için çok mutluyum umarım sizinde beklediğinize değer. Yeni bölüm sizlerle canlarımmm yorumlarınızı bekliyorumm😘😘😘 ♡

●
●
●
●
●
●
●
●

Lüks ve bir o kadarda pahalı aracın güçlü motor sesi geçtiği yerleri inletirken, genç adam şirket otoparkından çıkıp ana yola sapmıştı. Göz ucuyla sağında oturan kıza baktığında onunda kendisini izlediğini gördü hem de gözlerini bile kırpmadan. Üzerinde arsızca gezindirdiğini hissettiği bir çift göz aklının odalarına gömülü olan varla yok arasındaki boşluğu doldurmaya çalışıyor gibiydi. Hoşnutsuzca içinin en derinlerine sızmasını umduğu nefesini alırken, beyninin silik olan kısmına kızıyordu. Bir takım şeyler tamamen silinmiş gibiydi. Özelliklede şuanda yanında gülümseyen gözlerle kendisini izlediğini bildiği genç kız hakkında çocukluklarından kalma birkaç anısı dışında pekte elle tutulur bir şeyler hatırlamıyordu.

Sıkıntılı ruh halinden sıyırılarak trafik ışıklarında durduğu sırada bakışlarını sağına çevirerek "Önce eve geçelim yavrum. Birkaç kıyafet alırız ve tek araba gideriz. Hem Pazar günüde dönmek zorunda kalmayıp şirkete oradan geçeriz." diyerek genç kızın kendi avucu arasında kaybolacak küçüklükteki elini tutarak dudaklarına götürdü. Deren, genç adamın bu hareketiyle kalbinin hızlandığını hissederek sadece kafasını aşağı yukarı sallayarak onayladığını belli etti. Barkın cebindeki telefonunu çıkartarak kardeşine kısa bir mesaj atarak aracını kendi evine götürecek yola doğru hareket ettirdi.

Genç kız, Barkın'ın araç kullanırken büründüğü ciddiyete kıkırdayarak tepki verirken, kalp ameliyatına girmiş ölüme yakın olan hastasını kurtarmaya çalışan doktor gibi göründüğünü düşündü.

Genç adam gülümseyen gözlerle Deren'e bakarak "Neye gülüyorsun bakayım sen?" deyip yeniden bakışlarını yola çevirdi. Genç kız bir kez daha gülerek "Bu.. Bu haline. Araba kullanırken takındığın ciddiyete gülüyorum." dedi.

Barkın ciddiyetinin sebebini son zamanlarda aklında gezinip duran düşüncelerine bağlasa da genç kıza belli etmemeye çalışarak gülümsedi. Deren'in aklını başından alıp götüren gülümsemesi yüzünden silinmeden muzipçe "Üzerinde çok daha fazla ciddiyetle çalışacağım başka şeylerde var küçük hanım..." bakışlarını yoldan ayırıp gülüşünü çarpık bir hale getirerek ekledi ".. Mesela seni yemek sonrasına masama koyulan muhteşem bir tatlı olarak düşünüp afiyetle yemek gibi." diyerek göz kırptığında genç kız bakışlarını kaçırmış yanaklarını pembeleştiren duygularını gizlemeye çalışıyordu. Kalbi hızlanmış, neredeyse nefes aldırmıyordu. Birçok beraber uyunan geceler, paylaşılan anılar ve daha birçok gerçekleşmiş yakınlaşmaları varken şimdilerde yaşadığı heyecana anlam veremiyordu. Küçükken beraber uyudukları, hatta ergenlik dönemlerinde bile elini tutmadan uyuyamadığı adam nasıl başarıyordu kalbini böylesine hızlandırmayı aklı almıyordu.

Genç kız, Barkın'ın kurduğu cümleye henüz verecek bir cevap bulamadığından düşünce denizinde boğulurken aracın yavaşlayıp durduğunu fark etti.

İkisi birlikte araçtan indiklerinde Derin ile Barın çoktan evin kapısına gelmiş onları bekliyordu. Deren gülümseyerek "Çok fazla oyalanmayalım. Daha bize uğrayacağız." diyerek genç adamın uzattığını elini tutarak içeriye doğru adım attı. Giriş kapısının ardından ikinci bir kapıdan daha geçerek önlerindeki üç basamağı çıkarak evin gösterişten uzak bir o kadarda özenle dekore edilmiş salonuna ulaşmışlardı. Genç kız evi ilk defa görüyormuşçasına her gelişinde aynı hayranlıkla izlerken bir kez daha ne kadar muhteşem olduğunu düşündü. En ufak eşyasına kadar eskitme mobilyalarla döşeli olan salon tam da hayallerindeki gibiydi. Belki oldukça genişti ama huzurluydu. Her zamanki gibi salonun büyüsüne kapılıp hemen yanında gözlerinin parıltısından bakışlarını ayıramayan genç adamı unutmuş gibiydi. Barkın, genç kızın defalarca bu eve girip çıkmışçasına sergilediği tavırlarını izlerken daha fazla dayanamayıp biraz daha yanına gelerek "Odam üst katta." deyip elinden tutarak merdivenlere doğru ilerlemeye başladı. Genç kız şaşkınca gözlerini kırparken biraz önünde ilerleyen adama bakarak "Senin odan hep üst kattaydı sırık." diyerek durmasına sebep oldu. Deren'in kurduğu cümleyi anlamayarak "Nasıl yani.. Se-sen daha önce buraya geldin mi?" diye sorarken genç kız ikinci bir şok yaşıyordu. Ne saçmalıyordu bu Allah aşkına, neredeyse bu evde büyümüştü genç kız. Hatırlamıyor olamazdı değil mi?