Çünkü Beni Sevdin | Tamamlandı | Maviye Tutkun Serisi-1

Çünkü Beni Sevdin -21-

Bir cumartesi günü ve yine ben :)
Sanırım internet problemim yüzünden eklemem gereken medyaları ekleyemiyorum o yüzden çareyi yazmakta buldum :)
Bu bölümümüz de iki tane çok anlamlı şarkılarımız var buradan bildireyim isimlerini bölüm arasına yazacağım çünkü o kısımlarda dinlemenizi istiyorum ve sizi bölümle başbaşa bırakıyorum😍

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Genç adam oturur vaziyette sızmış olduğu koltuğun üzerinde, yeni bir güne gözlerini aralarken başında tarifi imkansız bir ağırıyı misafir ediyordu. Babasıyla yaptığı konuşmanın ardından, saatlerce düşünmüştü. Genç kızın söyledikleri kadar kötü olabileceği aklına geldikçe kendine olan öfkesi katbekat artıyordu. Henüz bir karara varmış değildi. Hislerindeki eksiklik, gelgitler niyetinde ortaya çıktığında ne yapacağını şaşıracağı bir hal alıyordu. Oysa bir hayli fazla özlüyordu, mavi gözlerine hapsolduğu kadını. Yaptığı hatanın telafisi yoktu. Bu kez bilerek yaralamıştı Deren'i. Şimdi ise tamamen çıkmazsa sürükleniyordu. Hızla yerinden kalkarak mutfağa yöneldi. Ayılması için bir kahve içmesi iyi olacaktı. Ağır adımlarıyla salondan çıkarken, kapı ağızındaki eski fordmantonun aynasından kendisine baktı. Normalden daha çok kısılmış gözleri ve uzamış sakallarıyla bir hayli çökmüş görünüyordu. Ister istemez kendisi bu hale gelmişken, Deren'in ne durumda olacağını düşündü. Mutfağa doğru bir adım atacakken, evin kapısının çaldığını duydu. Bu kez sinirlenmemiş, ters bir tepki vermemişti. Yönünü kapıya doğru çevirerek, bir elini ahşap kapının koluna atıp duraksadı. Içinden bu sefer kimin gelmiş olabileceğini geçirirken, kapıyı açtığın da karşısındaki silüet Derin ile Barın'a aitti.

Barın umutsuzca kapıyı çalarken, abisinin açacağını hiç düşünmemişti. Derin'in her ağlayışında genç adamın abisine olan öfkesi daha da artıyordu. Kapı yavaşça açıldığında, abisi yeni uyanmış gibiydi. Belki de hiç uyumamıştı. Derin yerde olan başını kaldırarak, karşısındaki adama baktı. Tanıdığı Barkın'dan çok, çok farklıydı. Tüm gece ablası ile birlikte ağlamış, onunla birlikte sabahlamıştı. Barın'ın yanına geldiği ilk anda ise bir de kendisi konuşmak istemişti Barkın'la. Sonuç olarak konuşmak istediği adam tam karşısında duruyordu. Gözleri yeniden ıslanırken ne diyeceğini bilemedi. Genç adam ise Derin'in gözlerinin kızarıklığına, kenarlarında birikmiş olan yaşları gördüğünde öylece kalakalmıştı. Derin kendini toparlayarak "Barkın abi... ablam..." deyip duraksadı. Barkın genç kızın dudaklarından dökülecek olan sözlere hazır olmadığını hissedercesine kesik bir nefes aldı. Hayatının hiçbir anında böylesine bir korku yaşadığını hatırlamıyordu. Kalbi göğüs kafesini delercesine atarken "Sakın..." dedi. "Sakın ona bir şey olduğunu söylemeyin." diyerek ekledi. Deren'e bir şey olabilme ihtimali bile kanının çekilmesine sebep olmuştu. Derin boğazındaki düğümü yutkanarak giderdi. Bakışlarını genç adamdan ayırmadan "Dün gece mezarlıkta bulduk biz onu. Şu an da evde ama hiç iyi değil." dedi. Genç adam duyduklarıyla bir kez daha öfkelendi. Lanet olsun ki, kendisi söylemişti genç kıza onu bulabileceği tek yerin Abdülaziz Bey'in mezarı olabileceğini. Derin genç adamın suskunluğunu fırsat bilerek devam etti konuşmaya. "İşe gitmesine izin vermedik. Biz buraya gelmek için hazırlanırken Atahan Abi, geldi. Çok fazla durmadı zaten. Onun ardından bizde çıktık."

"Kim geldi dedin?" genç adamın kurduğu tek cümle, bir türlü kontrol altına alamadığı öfkesinden çıkmıştı. Atahan'ın Deren'in yanında olmasına dayanamıyordu. Sadece onun da değil tüm erkeklerin ona yakın olması kanını ateşlendiriyordu. Kısa süre önce bırakmış olduğu ilaçlarını yeniden aklının bir köşesine not etti. Böyle giderse onlara daha çok ihtiyacı olacaktı. Derin bir kez daha "Atahan abi, geldi. Ama buraya bunu söylemek için gelmedim. Yetmedi mi, artık abi? Dönemez misin, geri? En azından gel bir konuş, sonra yine gidersin." diyerek konuştuğunda aslında genç adam Atahan'ın ismini duymasıyla kararını vermişti. Deren'I bir başkasına bırakamazdı. Bırakmayacaktı da. "Geleceğim.." diyerek tek bir cümle döküldü dudaklarından. Genç kız hızla boynuna atladı Barkın'ın, heyecandan sözcükleri kesik kesik çıkıyordu. "Ge-ger-çekten gelecek misin, abi?"