My Greatest Fall (Her Property)

36

Few days later pero pakiramdam ko may nag iba. Sweet parin si Henly sakin pero hindi ko maipaliwanag ang kaba na nararamdaman ko. Minsan nalalate siya ng uwi at madalas niyang hawak ang phone niya. Napupuna ko rin na lagi siyang may ka text o may tumatawag sa kanya pero sa tuwing nakikita niya ako ay hinihinaan niya ang boses niya o kya natatapos na ang tawag.

She's sweet and sometimes kinakabahan na ako dahil parang may mali. Minsan naiisip ko na baka kaya siya ganon dahil may kasalanan siyang nagawa katulad ng mga nababasa ko o napapanood sa TV.

Sa tuwing naiisip ko naman yon di ko maiwasang makaramdam ng guilty sa paghihinala ko sa kanya. She's making things better between us but I can't help to see and feel strannge things to her.

I hate to admit pero pakiramdam ko talaga may mali. I choose to trust Henly but my instinct is confusing me. Should I keep on trusting my wife and betrayed my trust or should I go ahead an believe my instinct and don't keep my promise that I am trusting her.

"I guess the problem is on me." bulong ko sa isip ko.

"I don't think so." biglang singit ni Brie habang nasa may sched ako at naghihintay ng uwian ni Heidi.

Matamis siyang ngumiti sa akin at humalik sa pisngi ko sabay umupo.

"Hey..Kumusta?" bati ko sa kanya.

"Ito katulad parin ng dati." sagot niya. "At namimiss ko ang isang tao na importante sakin, pero don't get the wrong meaning Yulla, hayaan mo lang ako." agad din na depensa niya. Ngumiti lang ako sa kanya.

"Thank you Brie na kahit sa kabila ng nangyari andito ka pa rin at kaibigan ko."

"Of course!" ngiti niya sa akin. "I told you. You are a friend of mine. Masaya ako na masaya ka ngayon."

"Salamat Brie..Sobra."

"You don't need to thank me."

"I should at sana mahanap mo na ang happiness mo."

"Soon.. it will just take time." sagot niya na nakatingin sa langit.

"Uy.. ang seryoso mo naman." puna ko sa kanya. Ang aliwalas ng mukha niya pero makikita mo pa rin ang lungkot sa mga mata niya. I know sooner makikita niya rin ang para sa kanya. Sa ngayon medyo hindi pa niya napapansin o naiisip dahil sa naging pagkakataon namin noon. Honestly kung di ako pinakasalan ni Henly at bumalik si Brie agad baka naging kami pa. Since malabo naman kami ni Henly noon.

I did love her but not as much as I love Henly until I realize na ang love ko sa kanya ay bilang isang kaibigan nalang at kapatid. I think wala nang makakapantay o makakapalit kay Henly sa puso ko. Kung mawawala man siya sa akin, hindi ko kakayanin.

I submitted to her and invested everything I have. She owns me and that will be it. I am hers.

"You look sad." pansin niya sa akin.

"I'm okay Brie don't worry." assure ko sa kanya.

"Let me know if you need someone to listen to you. I am always available." Sincere na sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

"I know Brie. Thank you and please don't worry about me." tugon ko sa kanya.

"Mommy!" mabilis na tawag sa akin ni Heidi na nagmamadali na tumakbo. Agad siyang yumakap sa akin na halos patalon at napansin ko na masama ang tingin niya kay Brie. Ang mga titig niya kapareho ng titig ni Henly kapag hindi nagustuhan ang nakikita. Selosa rin ata itong bata na ito pag dating sa akin.

"Sorry mommy, we have a little meeting for our project." baling naman sa akin ng anak ko at matamis na ngumiti.

"Uhmm Yulla, I'll go ahead." paalam ni Brie. "Nice to see you again Heidi. You are looking better."