His Lessons ft. Harry Styles [Nederlands] #WinnerWattys2019

~ Hoofdstuk 12 ~

Uitgeput zette de jongen zijn motor uit en deed hij zijn helm af. Hij haalde een hand door zijn bruine, wilde krullen, in een poging deze te fatsoeneren, en stapte toen van het zwarte gevaarte af.
Op zijn hoede keek hij om zich heen. De steeg waarin hij zich bevond was leeg, en tevreden deed hij een dik, donkerblauw kettingslot om het achterwiel van zijn motor. Het leren jack dat hij droeg kraakte bij elke beweging die hij maakte, en terwijl hij het slot vast klikte stond de jongen het zichzelf toe om even in gedachten te verzinken.

Vandaag was een verassende dag geweest. Hij had samen met Ethan Megan meegenomen naar het meer waar ze altijd heengingen om hun gedachten op nul te zetten, en daar was iets gebeurd wat hem verraste. Of, beter gezegd, verbaasde.

Hij had hét gevoeld.

Iets meer dan een jaar geleden had hij het zichzelf praktisch verboden. Liefde was gevaarlijk, liefde deed pijn, liefde zorgde voor niets anders dan ellende. Vriendschap - dat was het enige dat telde. Vriendschap en familie. En een beetje lust, natuurlijk.
Maar geen liefde. Hij deed niet aan vlinders in je buik, aan knikkende knieën en al helemaal niet aan handjes vasthouden. Shit - bij de gedachte alleen al kreeg hij kokhals neigingen.

Maar vanmiddag... vanmiddag was het anders. Hij had iets gevoeld, een tinteling door zijn lichaam dat zich voortvloeide door zijn aderen als een bron van elektriciteit. Hij voelde zich levend, zelfverzekerd - bewonderd. Hij had zich oprecht bewonderd gevoeld.

En fuck - die blik in haar ogen. Ze wílde hem, hij wist het zeker.
En hij wilde haar.

De jongen zuchtte en liep richting de deur van het pand waar hij en zijn broeders altijd samen kwamen. Je zou kunnen zeggen dat het een soort clubhuis was - alleen was hun 'club' allesbehalve recreatief. Hij bestempelde het zelf liever als zijn thuis. De plek waar zijn familie was, waar zijn broeders waren, en waar hij zichzelf kon zijn. Hier hoefde hij zich niet voor te doen als iemand anders.

Misschien was dat nog wel fijner dan de kick die hij kreeg van het daadwerkelijke werk.

'Styles!'

De opgewekte stem van Clay begroette de jongen meteen zodra hij de woonkamer-achtige ruimte binnenstapte en een grote grijns vormde zich om zijn lippen. Hij werd in een korte omhelzing getrokken, waarna de blonde man hem losliet en veelbetekenend aankeek.

Jackpot.

'Loop even met me mee,' zei hij, terwijl hij naar Styles gebaarde hem te volgen. Ze doorkruisten de woonkamer, gingen vervolgens achterin een donkere deur door en kwamen uit in een kamer die wel iets weghad van zo'n vergaderruimte die je altijd zag in van die advocatenseries.

'Ga zitten.'

De jongen met de krullen knikte en deed wat van hem gevraagd werd. Nieuwsgierig nam hij plaats aan de lange, rechthoekige mahoniehouten tafel die te midden van de kamer stond. De donkere, met leer beklede stoel waarop hij ging zitten voelde prettig aan en verwachtingsvol sloeg hij zijn armen over elkaar heen.

'Vertel.'

Clay nam tegenover hem plaats. De lichtblauwe ogen van de man glinsterden, alsof hij een jongetje was die net iets heel erg moois had gekregen, en Styles' nieuwsgierigheid groeide met de minuut. 

Clay was nooit zo enthousiast - dit moest wel iets groots zijn.

'Een vriend van ons in west Londen, Bullseye, heeft mij vanochtend gecontacteerd met enorm vertrouwelijk en veelbelovend nieuws. Informatie, eigenlijk. Het betreft een familie hier in centraal Londen.' De man liet een korte pauze vallen, en de jongen met de krullen knikte als teken dat hij verder kon gaan.'

Het gaat om een man en diens dochter. Ze wonen hier niet al te ver vandaan, hoogstens een kilometer of twee vanaf de school waar jij en Ethan naartoe zijn gegaan, en eigenlijk lijken ze een vrij normaal gezin.' Clay haalde een hand door zijn halflange, blonde haar en de jongen zou bijna denken dat hij zenuwachtig was.

Hoe groot moest deze klus wel niet zijn?

'Bullseye is deze man, deze vader, gisteren tegen het lijf gelopen in de kroeg hier op de hoek. Ze raakten aan de praat en algauw kreeg onze vriend door dat die vader niet zomaar iemand was...'

Opeens schoten er beelden van een kleine maar intimiderende man over het netvlies van de jongen heen en verbaasd veerde hij overeind. 

'No way ,' zei hij. 'Bedoel je dat...'

Clay knikte grijzend. 'Absoluut. Hij gaat nu overdag door het leven als Ricardo Jones, maar we weten allebei wie hij echt is.'

Ricardo Jones.

Jones...

'De Torpedo,' fluisterde de jongen met de krullen onthutst, waarna hij zijn hand door zijn haar haalde. Zijn mond was opengevallen - niet alleen omdat hij geschrokken was - want shit, dat was hij zeker - maar ook omdat dit nieuws voor hem en zijn broeders heel erg belangrijk was. Belangrijk en onverwacht. 

Ronald Mckenzie, beter bekend als De Torpedo, was altijd hun bendeleider geweest totdat Clay het overnam. De jongen had hem zelf nog nooit gezien - maar de verhalen over hem waren legendarisch. Helaas was hij, net iets voordat Styles zelf met Clay in contact was gekomen, ernstig gewond geraakt bij een klus. Omdat ze nooit naar het ziekenhuis konden gaan tijdens zo'n opdracht (dat was veel te riskant) had iedereen gedacht dat De Torpedo voorgoed was verdwenen zodra niemand iets meer van hem had gehoord. 

Tot nu.

'Bullseye vertelde me dat hij een afspraak met hem heeft gemaakt om hem ervan te overtuigen weer terug te komen bij ons,' ging Clay toen verder. 'Natuurlijk hadden we hier en daar wel verhalen gehoord over hoe hij niet dood was gegaan, over hoe hij het land uit gevlucht was en ergens verder vertoefde op een tropisch eiland, maar echt gezien hadden we hem niet. Tenminste - tot nu.' 

De jongen knikte, nog steeds een beetje uit zijn doen door dit nieuws. De Torpedo die nog leefde... voor hem en zijn broeders was dat net zoiets als dat het voor de wereld zou zijn als Michael Jackson ineens nog bleek te leven. 

Waarom kwam de naam Jones hem dan zo bekend voor?

Hoe je het ook wendde of keerde - het was groot nieuws, dat een grote impact met zich mee zou brengen. 

Maar, als de jongen toen geweten had hoé groot, had hij er meteen voor gezorgd dat er nooit een afspraak gemaakt zou gaan worden gemaakt met De Torpedo. 

*

*

[a/n]

ik wil jullie even kort bedanken voor alle votes, reads en reacties tot nu toe! dit boek zit al op meer dan 2 duizend reads en ik had dat nooit verwacht - thank you so much<3