His Lessons ft. Harry Styles [Nederlands] #WinnerWattys2019

~ Hoofdstuk 24 ~

- 3 JAAR GELEDEN -

Hijgend hield Mckenzie zijn handpistool tegen zijn borstkas aangedrukt, terwijl hij naast de voordeur van het huis tegen de muur aanleunde, klaar om naar binnen te stormen.

'Dit is het moment,' fluisterde Bullseye naast hem, aan de andere zijde van de deur. 'Het wordt tijd dat we de Pitbull op zijn plek zetten.'

Mckenzie knikte. De Pitbull was de leider van hun rivaliserende motorclub - De Liberalitis - een stelletje fascistische, conformistische klootzakken die niets anders voor ogen hadden dan een wereld die alleen bestond uit ariërs. Eigenlijk kwam het erop neer dat het herboren, gereïncarneerde nazies waren die over lijken gingen om hun doelen te behalen. Extremisten, dat was wat ze waren. En goede dingen deden ze niet.

En nu probeerden ze het op ons terrein te doen, dacht Mckenzie, zijn kaken op elkaar klemmend. Dat gaat te ver.

Maanden had het geduurd voordat ze wisten waar de Pitbull zich verscholen hield. Vanaf het moment dat ze erachter kwamen dat hij met zijn klootzakken hun terrein wilde afpakken, deze wilde bezaaien met geweld, waren ze meteen een geheime missie gestart om de man op zijn plaats te zetten. Mckenzie en Bullseye, samen, zoals ze dat altijd deden.

Een week geleden hadden ze dan eindelijk de gouden tip ontvangen via een oud contact, en na deze opgevolgd te hebben, kwamen ze uit bij deze plek. Twee dagen lang hadden ze het huisje in de middle of nowhere in de gaten gehouden, elk uur van de dag, en uiteindelijk gisteravond zagen ze een glimp van de Pitbull. Hij hield zich zoveel mogelijk verscholen, maar het mocht voor hem niet baten... en terecht.

Hij zou nu voor eens en voor altijd op zijn plek gezet worden. Hij en zijn kleine rothonden van handlangers.

'Ben je er klaar voor?'

Mckenzie knikte. Het was nu of nooit. Na maanden in het geheim geopereerd te hebben was hij wel toe aan wat actie. Al die moeite, al die stress...

'Ik tel vanaf drie. Je weet wat je moet doen, hè?'  vroeg Bullseye, waarop de Tornado knikte.

'Erin, pistool op de Pitbull, terwijl jij de rottweilers onder controle neemt.'

En met rottweilers bedoelde hij de handlangers.

Bullseye knikte. 'Correct.'

Mckenzie haalde diep adem en focuste zich op de stem van zijn partner, zijn beste vriend. Hij kon dit - zij konden dit - samen.

'Drie, twee, één...'

'Nu.'

Met een luide schreeuw trok Mckenzie de deur van het huisje open. Eerder al hadden ze het slot onklaar gemaakt, en dus schoot de deur moeiteloos open. Met gestrekte armen en zijn pistool voor zich uit gericht stapte Mckenzie het huis binnen. Meteen schreeuwden de vijanden allerlei woorden, en de man zag ze alle kanten opschieten. Nu stormde ook Bullseye naar binnen en Mckenzie hoorde hem van alles schreeuwen, zijn wapen gericht op de paniekerige handlangers. Terwijl hij dat onder controle probeerde te krijgen, ging Mckenzie opzoek naar de leider - de Pitbull. In de ruimte waar hij naar binnen was gestormd, was maar één deur te bekennen. Zonder nog langer na te denken, rende Mckenzie ernaar toe, en trok hem open.

Meteen stond hij oog in oog met een lange, gespierde, Skinhead-achtige man. Hij was kaal, had werkelijk waar overal tattoos (zelfs op zijn kaalgeschoren schedel) en zijn gebit bestond uit bijna allemaal gouden tanden.

Het was echt een griezel.

'Zo, zo, petje af hoor,' grijnsde de man sarcastisch. 'Je hebt me gevonden.'

Hij begon langzaam te klappen, waarschijnlijk om Mckenzie belachelijk te maken. Deze voelde zijn bloed koken.

Wie dacht deze gore bowlingbal wel niet dat hij was?

'Op je knieën.' Mckenzie richtte zijn wapen op de man, zijn gezicht in de plooi houdend. Hij voelde al zijn spieren aanspannen en zijn zintuigen op scherp schieten. Zenuwen kropten zich op in zijn binnenste en adrenaline pompte door zijn aderen.

Hij had hem.

Maar de man bleef gewoon grijnzend staan. Hij verroerde geen spier, alsof hij wist dat hem niets kon overkomen. De loop van het pistool dat recht op zijn hart was gericht, deed hem helemaal niets, alsof hij wist dat hij niet echt in gevaar was...

En toen hoorde Mckenzie het. Of, beter gezegd, hoor hij het niét. Waar daarnet alle handlangers nog paniekerig liepen te schreeuwen en Bullseye eroverheen bulderde met zijn luide stem, hoorde Mckenzie nu helemaal niets meer. Geen zuchtje, geen kuchje - niets.

Wat voor de...

'Mckenzie.'

Met zijn pistool nog op de Pitbull gericht, keek hij opzij naar zijn partner. Hij stond daar, slechts een paar meter schuin achter hem, geen handlanger meer te bekennen. Verward staarde Mckenzie hem aan, terwijl hij met een schuin oog de Pitbull in de gaten hield. Het was pas toen, dat hij zag dat Bullseye zijn wapen in zijn broekriem had gestopt. Alsof hij de strijd had opgegeven.
Tenzij er nooit een strijd was...

******
- HET HEDEN -

Vol ongeloof staarde Clay de man aan. Tranen blonken in diens ogen, en hij zag hoeveel pijn dit verhaal hem deed. Bullseye, de beste vriend van Mckenzie aka de Tornado, had hem verraden door samen te spannen met een rivaliserende club. Een club waarvan Clay overigens het bestaan niet eens van wist.

Hoe was dat mogelijk? Hoe kon hij er nooit iets over gehoord hebben?

'Wat verschrikkelijk,' fluisterde hij, waarop Mckenzie knikte. De man veegde zijn tranen weg met de rug van zijn hand, haalde diep adem en maakte oogcontact met Clay.

'Dat was nog niet alles. Hij heeft geprobeerd om me te vermoorden.'

***
enorm sorry voor mijn extreem trage upload gedrag, ik wil jullie bedanken dat jullie nog steeds trouw meelezen!! ik zit in tentamen weken, maar ik beloof sneller te uploaden vanaf volgende week. <3

PS. De Pitbull is toegevoegd aan de cast!