Wrong Side Of Heaven

|7

Την επόμενη μέρα στο σχολείο, το 6ωρο πέρασε ευτυχώς γρήγορα και το ίδιο και η δίωρη τιμωρία στην οποία πήγε η Μυρτώ κανονικά αυτή τη φορά.

Σε όλα τα διαλείμματα ένιωθε την παρέα του Αλέξανδρου να την κοιτάζει και μια φορά που γύρισε να τους δει, όντως την κοιτούσαν. Όλοι εκτός από εκείνον φυσικά...

Μόλις είχε βγει από την αίθουσα όπου πέρασε την τιμωρία της, όταν είδε το άτομο που έψαχνε όλη την ημέρα και αδυνατούσε να τον βρει στο σχολείο.

"Στάθη!" φώναξε και ο νεαρός που βγήκε από μια πόρτα πιο κάτω στον διάδρομο, σταμάτησε στον δρόμο του και γύρισε να την κοιτάξει.

Τον πλησίασε, του χαμογέλασε ευγενικά και εκείνος το ανταπέδωσε.

"Γειά." την χαιρέτησε και το ίδιο έκανε και εκείνη. Είδε την κούτα που κρατούσε στα χέρια του, η οποία περιείχε κάποια εξαρτήματα από κάποια συσκευή και φαινόταν βαριά.

"Θες βοήθεια με αυτό;" τον ρώτησε.

"Όχι, ευχαριστώ." χαμογέλασε εκείνος και κρατώντας για λίγο την κούτα με το ένα χέρι του, έσπρωξε τα γυαλιά του πιο ψηλά στη μύτη του.

"Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι."

"Για ρώτα." την παρότρυνε.

"Είσαι αρχισυντάκτης στην σχολική εφημερίδα, σωστά;" ρώτησε αρχικά.

"Σωστά."

"Άρα ξέρεις σχεδόν τα πάντα που συμβαίνουν σε αυτό το σχολείο, σωστά;"

"Όχι σχεδόν. Ξέρω οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτό το σχολείο..." απάντησε και ακούστηκε περήφανος.

"Ωραία." χαμογέλασε επιλδοφόρα η Μυρτώ. "Άρα θα ξέρεις να μου πεις που γίνονται οι παράνομοι αγώνες..."

Σήκωσε το φρύδι του ο Στάθης "Γιατί θες να μάθεις;"

"Δεν χρειάζεται να ξέρεις. Αυτό μόνο θέλω να ξέρω και θα σε αφήσω ήσυχο." χαμογέλασε ξανά, γλυκά αυτή τη φορά θέλοντας να του αποσπάσει τις πληροφορίες με την γοητεία του. Δεν έπιανε όμως...

"Δεν μπορώ να δώσω τέτοιες πληροφορίες στον οποιονδήποτε για τον οποιοδήποτε λόγο..."

Ξεφύσηξε ηττημένη η κοπέλα. "Θες κάτι σε αντάλλαγμα μήπως;" τον ρώτησε.

Φάνηκε να το σκέφτεται για μια στιγμή. "Ένα φιλί."

Φυσικά, τι άλλο θα ήθελες. Η αγαμία πάει σύννεφο φαίνεται...

"Μόλις ακούσω το όνομα του μέρους όπου γίνονται οι αγώνες, να βγαίνει από το στόμα σου, θα έχεις ένα φιλί."