Wrong Side Of Heaven

|52

"Δεν πίστεψα ότι όντως θα είναι και τα παιδιά." είπε ξαφνιασμενη η Μυρτώ.

"Φαίνεσαι απογοητευμένη που ήρθαν." χασκογέλασε και πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση της.

"Μην ανησυχείς, στο τέλος της βραδιάς θα σε αφήσω να με απομονώσεις και να με εκμεταλλευτεις."

"Αλέξανδρε!" αναφώνησε η κοπέλα προτού γελάσει.

Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς και ο Αλέξανδρος είχε περάσει με το αμάξι του από το σπίτι της για να την πάρει και να συναντήσουν την υπόλοιπη παρέα στον προορισμό έκπληξη για τη Μυρτώ.

Η κοπέλα καθ' όλη τη διαδρομή παρατηρούσε τον δρόμο και έβλεπε σιγά σιγά τα φώτα και τα κτήρια της πόλης να μετατρέπονται σε δέντρα και ύστερα στον απέραντο γαλάζιο ωκεανό που απλωνοταν πέρα από την αμμουδιά. Είχε καταλάβει πως πήγαιναν στη θάλασσα και χαμογέλασε, δίχως να σκεφτεί το κρύο που θα είχε.

Είχαν μόλις παρκάρει και βγει από το αμάξι και κατευθυνοντουσαν προς την παρέα τους που την είχαν εντοπίσει μπροστά από ένα κλειστό beach bar. Τους έφτασαν και χαιρετηθηκαν με φιλιά και αγκαλιές.

"Τι ακριβώς κάνουμε εδώ;" ρώτησε η Μυρτώ πριν τραβήξει το μπουφάν της πιο σφιχτά επάνω της, καθώς δεν ήξερε το πλάνο της βραδιάς.

"Τις προηγούμενες φορές που πήγαμε σε κλαμπ δεν μας βγήκε σε καλό, οπότε αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό." εξήγησε ο Θάνος.

Ο Μιχάλης από τα δεξιά του, τον χτύπησε όσο πιο διακριτικά μπορούσε με τον αγκώνα του στα πλευρά, κάνοντας τον να σταματήσει να μιλάει, καθώς είχε μόλις δημιουργήσει μια αμήχανη σιωπή αφού αναφέρθηκε στα συμβάντα στα κλαμπ.

Ο Αλέξανδρος γύρισε και την κοίταξε προτού αρχίσει να μιλάει έτσι ώστε να τον ακούει μόνο εκείνη. "Ξέρω ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο και μπορεί να περίμενες τίποτα πιο εντυπωσιακό. Μπορούμε να φύγουμε αν-"

Χαμογέλασε και τον διέκοψε "Όχι, όχι. Δεν έχω πρόβλημα. Δεν ήθελα τίποτα εντυπωσιακό έτσι και αλλιώς, αρκεί που θα περάσω την παραμονή μαζί σας."

Της χαμογέλασε και γύρισαν να κοιτάξουν ξανά τη παρέα τους, από την οποία όλοι τους κοιτούσαν.

Well this is awkward...

"Πάμε λοιπόν;" χτύπησε μια φορά παλαμάκια η Λυδία προτού αναφωνησει ενθουσιασμένη.

Όλοι συμφώνησαν και κατέβηκαν σιγά σιγά στην αμμουδιά. Η Μυρτώ παρατήρησε πως πλησίασαν μια στοίβα ξύλα, που υπέθεσε πως βρίσκονταν εκεί για να ανάψουν φωτιά, άρα κατάλαβε πως όλο αυτό ήταν καλά σχεδιασμένο. Όταν είδε μάλιστα τον Νίκο να τους φτάνει με δύο σακούλες φαγητό και με μπύρες στα χέρια, ήταν πολύ σίγουρη.