Wrong Side Of Heaven

|14

"Εγώ πάντως δεν συμφωνώ με αυτό που πας να κάνεις..." μουρμούρισε η Λυδία ενώ είχε μια τούφα της Μυρτώς γύρω από το ψαλίδι για τις μπούκλες.

"Δεν σου ζήτησα να συμφωνήσεις... Ούτε εσύ ζήτησες την γνώμη μου για την σχέση σου με τον Μιχάλη." απάντησε και άφησε κάτω το κραγιόν που είχε μόλις βάλει στα χείλη της.

"Τώρα συγκρίνεις δύο ανόμοια πράγματα... Άλλο ο Μιχάλης που είναι ένας μπάρμαν και φαίνεται πολύ καλό παιδί και άλλο αυτός ο Λουκάς που πιθανότατα τρέχει σε αγώνες και η αύρα του ουρλιάζει 'μπελάς'. Αν παρατηρήσεις καλά θα δεις και την επιγραφή πάνω από το κεφάλι του με κόκκινα λαμπάκια..."

Προσπάθησε να μην γελάσει η Μυρτώ "Και του Αλέξανδρου η αύρα, όπως το λες, φαίνεται να ουρλιάζει 'μπελάς', με αυτόν όμως δεν είχες πρόβλημα να έρθω κοντά..."

Κοίταξε στον καθρέφτη η Μυρτώ και είδε την ίδια τούφα μαλλιών στο ψαλίδι για τις μπούκλες να είναι έτοιμη να πάρει φωτιά. "Αν είναι να μου κάψεις τα μαλλιά για να πάω καραφλή στο ραντεβού, ως σαμποτάζ, τότε άστο να τα κάνω μόνη μου." είπε γρήγορα και τράβηξε τα μαλλιά της.

"Τς, αφαιρέθηκα..." την κοίταξε στραβά η Λυδία.

"Επιστρέφουμε στο θέμα μας... Μπορεί και ο Αλέξανδρος να μην είναι από τα καλύτερα παιδιά, αλλά τουλάχιστον εκείνος δεν μου έδινε αυτήν την άσχημη αίσθηση. Αυτός ο Λουκάς μου την δίνει..."

Ρολαρε τα μάτια της η κοπέλα αλλά δεν είπε τίποτα γιατί κατά βάθος ήξερε πως η κολλητή της είχε δίκιο. Και στην Μυρτώ δεν είχε δώσει και την καλύτερη εντύπωση, προκαλούσε πολύ τον Αλέξανδρο και πουλούσε μούρη με το αμάξι του. Θα έβγαινε όμως μαζί του, έστω μια φορά, ήθελε να ξεχάσει τον Αλέξανδρο...

Ήθελε να ξεχάσει το αίσθημα απόλαυσης, ζεστασιάς και ασφάλειας που ένιωσε μέσα στα χέρια του ή την αίσθηση των χειλιών της πάνω στο ελαφρώς αξύριστο μάγουλο του.

Ίσως να υπερέβαλε, δηλαδή πως θα έκανε αν είχαν και σχέση. Έτσι ένιωθε όμως και δεν μπορούσε να το αλλάξει.

Νευρίαζε περισσότερο με τον εαυτό της όμως, που αφέθηκε να νιώσει κάτι για κάποιον ξανά, ενώ είχε υποσχεθεί πως δεν θα το έκανε στο άμεσο μέλλον, για το δικό της καλό. Δεν ήθελε να περάσει ξανά ότι είχε περάσει πριν δύο σχεδόν χρόνια...

"Αντε, αντε τελείωνε θα έρθει σε λίγο."

"Καλά, άστον να περιμένει και λίγο..."