Wrong Side Of Heaven

|53

Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και η κυρία Γαλήνη φάνηκε ντυμένη με ένα πανέμορφο πράσινο φόρεμα στο χρώμα του σμαραγδιου.

"Χρόνια Πολλά, καλή χρονιά!" χαμογέλασε θερμά, προτού πάρει την Μυρτώ σε μια ζεστή αγκαλιά.

Είχαν συναντηθεί μονάχα μια φορά στο νοσοκομείο, όμως ήδη συμπαθούσε πολύ η μία την άλλη.

"Χρόνια Πολλά, καλή χρονιά." απάντησε χαμογελώντας η Μυρτώ. Είχε μόλις προλάβει να κάνει στην άκρη το κουτί με τα γλυκά που κρατούσε για να μην πατηθεί στην αγκαλιά τους.

Την άφησε επιτέλους η μητέρα του αγοριού της και γύρισε να ευχηθεί στον πατέρα της. Η κοπέλα μπήκε στο σπίτι και βρήκε τον Αλέξανδρο και την αδερφή του στους καναπέδες στο σαλόνι.

Μόλις την είδε η Ειρήνη έτρεξε στην αγκαλιά της. Αντάλλαξαν ευχές και ύστερα την πλησίασε ο Αλέξανδρος. Άνοιξε λίγο το στόμα της ξαφνιασμενη όταν τον παρατήρησε.

"Αλέξανδρε, τι-" σταμάτησε την πρόταση της, καθώς ήξερε ήδη την απάντηση πίσω από το μαυρισμένο του μάτι.

Ανασηκωσε τους ώμους του "Προσπάθησα να μην ασχοληθώ μαζί του, όπως σου υποσχέθηκα..."

"Είμαι σίγουρη... Κοίτα τι έπαθες τώρα." μουρμούρισε.

Πήρε το χέρι της που το είχε απλώσει στο μάγουλο του και το κράτησε στο δικό του χέρι.

"Που να έβλεπες και τον άλλον..."

"Μα πότε πρόλαβες να τον βρεις; Πριν λίγες ώρες είμασταν μαζί."

"Δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγες μόνο ώρες."

Πρόλαβε να της δώσει μονάχα ένα πεταχτο φιλί προτού μπουν οι γονείς τους στον χώρο.

Ο Αλέξανδρος παρατήρησε το βλέμμα του κυρίου Παύλου που έμεινε λίγο παραπάνω στο δεξί του μάτι, όμως ο άντρας δεν είπε τίποτα.

Κάθισαν άνετα στο σαλόνι και αφού τους σέρβιρε νερό και γλυκό, όπως κάθε σωστή νοικοκυρά, έπιασαν τη κουβέντα. Μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων και ήταν ολοφάνερο πως η Ειρήνη είχε βαρεθεί να ακούει τους μεγάλους να μιλάνε.

Τη συζήτηση τη μετέφεραν και στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, όπου έγινε λίγο πιο προσωπική, καθώς έπεσαν ερωτήσεις στο τραπέζι για τους συζύγους τους, τις δουλειές τους και άλλα τέτοια...

Γενικώς όλα ήταν ευχάριστα και πήγαν καλά, στο τέλος της επίσκεψης όμως η Μυρτώ έφυγε από το σπίτι του Αλέξανδρου με τον πατέρα της, χωρίς εκείνοι οι δύο να έχουν καμία στιγμή μόνοι τους, κάτι που τον ενόχλησε αρκετά.