Wrong Side Of Heaven

|43

Look at how far we've come
Look at this mess we've made
I'm still praying at the sun
Tears my body from the shade
Tell me that we're too far gone
Tell me that we'll be OK
Sweet, I've got to leave right now
Heaven wasn't so far away

But this is not an exercise
And nobody can save our lives
Stop! Wanna fight, wanna fight
Stop!

Mourning doves, meet me in the morning
Love, what if I, what if I die before you wake?
Promise, I promise you can lean on me, lean on me
I can be your shoulder
There's still room for us to pull over
But we can't stop
So in the morning, love
We can be together like mourning doves
We can be together like mourning doves

Because we both know
We're running out of time
We're running out of time
Listen, listen, listen
Listen

-Mourning Doves, Mikky Ekko

|-|

"Ο οργανισμός της είναι πολύ αδύναμος. Έχει πέσει σε κώμα επειδή προσπαθεί να επαναφέρει της ζωτικες ενδείξεις της σε φυσιολογικά επίπεδα. Δεν πιστεύουμε όμως πως θα της πάρει πάνω από μερικές μέρες να ξυπνήσει."

Αυτό τους είχε πει ο γιατρός. Όταν το είχε ακούσει η Λυδία, δάκρυα ανακούφισης είχαν κυλήσει στα μάγουλα της, ενώ μια φλόγα ελπίδας άρχισε να καίει μέσα στα αγόρια.

Στις τέσσερις μέρες, ήλπιζαν ακόμα καθώς ήταν νωρίς. Δεν τους επιτρεπόταν ακόμα να μπουν στο δωμάτιο μαζί της, επειδή ο οργανισμός της ήταν αδύναμος και θα μπορούσαν να τον επιβαρύνουν και άλλο με τυχόν μικρόβια.

Αφότου πέρασε μια εβδομάδα, οι γιατροί επέμεναν πως υπήρχαν ελπίδες η Μυρτώ να ξυπνήσει. Ο Αλέξανδρος, όσο αρνητικός και να ήταν σε όλη του τη ζωή, σε εκείνη την περίπτωση δεν τόλμησε ούτε για μια στιγμή να σκεφτεί αρνητικά.

Ώσπου έφτασε η δεύτερη εβδομάδα που η Μυρτώ βρισκόταν σε κώμα. Οι γιατροί δεν είχαν καμία εξήγηση.

"Η ηρωίνη έχει εξαφανιστεί από τον οργανισμό της, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχει ξυπνήσει ακόμα." είχε πει χαρακτηριστικά ο γιατρός.

Όταν το είχε ακούσει αυτό η Λυδία, ξέσπασε σε λυγμούς, εκεί στον διάδρομο του νοσοκομείου, μπροστά σε όλους, για άλλη μια φορά. Η αγκαλιά του Μιχάλη απαλυνε μονάχα λιγάκι τον πόνο της.

Ο Νίκος προσπάθησε να βρει παρηγοριά στην αγκαλιά της Ελένης. Ο Θάνος στο ουίσκι που σέρβιρε το μπαρ απέναντι από το νοσοκομείο. Ο Ορέστης σε τυχαίες κοπέλες που έβρισκε στο ίδιο μπαρ. Ο Στέφανος, προσπάθησε απλώς να είναι δίπλα στον Αλέξανδρο.

Η φλόγα ελπίδας που έκαιγε πριν λίγες μέρες μέσα τους, είχε σβήσει απότομα και το μόνο σίγουρο ήταν πως δεν έφταιγε ο παγωμένος αέρας του Δεκεμβρίου σε αυτό.