Wrong Side Of Heaven

|17

Προσπαθούσε η Μυρτώ να συγκεντρωθεί και να γράψει έναν αξιόλογο βαθμό στο απροειδοποιητο τεστ μαθηματικών, αλλά η δυνατή βροχή που χτυπούσε τα παράθυρα της τάξης, δεν βοηθούσε την κατάσταση. Είχε μπει ο Οκτώβρης για τα καλά...

Είχε περάσει σχεδόν ένας μήνας από εκείνο το βράδυ. Πέρα από κάποια έντονα βλέμματα από τα αγόρια, κανένας τους δεν είχε προσπαθήσει να έρθει σε επαφή μαζί της. Η Μυρτώ είχε πει τι συνέβη εκείνο το βράδυ μόνο στην Λυδία με την προϋπόθεση πως δεν θα έλεγε κουβέντα στον Νίκο.

Το κουδούνι χτύπησε και η κοπέλα κοίταξε την κόλλα της. Είχε λύσει τρία από τα τέσσερα θέματα της τριγωνομετρίας και ήταν σίγουρη πως ήταν σωστά μόνο τα δύο.

Ποιος τα χεζει...σκέφτηκε.

Έτσι και αλλιώς θεωρητική κατεύθυνση ήταν, για έναν αξιόλογο βαθμό τα έκανε όλα. Λες και θα χρειαζόταν την τριγωνομετρία στην καθημερινή της ζωή.

Βγήκε από την τάξη και την περίμενε ο Νίκος, καθώς η Λυδία είχε φύγει με πεντάωρο λόγω απουσίας ενός καθηγητή.

"Πως έγραψες;" ρώτησε και έβαλε το χέρι του γύρω από τους ώμους της.

"Μιλάμε για μαθηματικά, εσύ τι λες;" γέλασε η κοπέλα.

"Σωστά..." γέλασε και ο κολλητός της.

"Θες να πάμε για ζεστή σοκολάτα; Νομίζω ο καιρός το επιβάλει..." τον ρώτησε.

"Εμμ... θα το ήθελα ρε συ αλλά έχω υποσχεθεί στα παιδιά ότι θα πήγαινα να παίξουμε ένα μπασκετάκι..."

"Μα έξω βρέχει καταρρακτωδώς..." σήκωσε το φρύδι της η κοπέλα μπερδεμένη.

"Ε θα παίξουμε στο κλειστό γυμναστήριο του σχολείου βρε χαζούλα." γέλασε.

"Ααα εντάξει, δεν πειράζει. Καλά να περάσεις."

Με ένα 'ευχαριστώ' ο Νίκος είχε φύγει και η Μυρτώ βρισκόταν και αυτή στην είσοδο του σχολείου, έτοιμη να φύγει.

Θυμήθηκε όμως πως του είχε δανείσει το βιβλίο της βιολογίας και πως θα το χρειαζόταν για την επόμενη μέρα.

Με την ομπρέλα της στο χέρι, έτρεξε σχεδόν μέχρι το γυμναστήριο του σχολείου. Όταν έφτασε και μπήκε μέσα, αναγνώρισε κάποια παιδιά από την παρέα του Νίκου, τον ίδιο όμως δεν τον είδε πουθενά.

Είδε τον Πανο στην μια μπασκέτα και τον πλησίασε για να ρωτήσει για τον κολλητό της.

"Γειά σου Πάνο."

"Γειά σου κοντό." αποκρίθηκε εκείνος με το παρατσούκλι που εκνεύριζε την Μυρτώ, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του από την οθόνη του κινητού του. Δεν το σχολίασε και απλώς γύρισε τα μάτια της.