Wrong Side Of Heaven

|36

Επέστρεψε το γατάκι στο κλουβί του και έκλεισε την πόρτα. Σιγουρευτηκε πως είχε νερό, προτού γυρίσει στο γραφείο στην αίθουσα υποδοχής. Ευτυχώς για εκείνη, η μέρα έφτανε στο τέλος της, καθώς ήταν πολύ κουραστική, αφού είχε περάσει και ο τελευταίος ιδιοκτήτης με το άρρωστο κατοικίδιο του στην αίθουσα εξέτασης, όπου τους περίμενε η Μελίνα.

Λίγη ώρα μετά, έφυγε και εκείνος αφού πήρε τα φάρμακα που θα χρειαζόταν το κουνέλι του. Είχε μόλις τελειώσει να γράφει κάποια τιμολόγια, όταν ένιωσε το χέρι της Μελίνας στον ώμο της.

Γύρισε να την κοιτάξει. "Όλα καλά;" την ρώτησε η γυναίκα.

Το ενδιαφέρον της για εκείνη κατάφερε για άλλη μια φορά να κάνει τη Μυρτώ να χαμογελάσει "Μία χαρά."

"Σε βλέπω κάπως πιεσμένη αυτόν τον καιρό. Μήπως θες άδεια; Έχεις διάβασμα πάλι;"

"Οχι, όχι. Μια χαρά είμαι."

"Δεν είσαι όμως..."

Άφησε το στυλό από το χέρι της η Μυρτώ "Για να πω την αλήθεια όχι. Έχουμε κάποιες διαφωνίες με τον Αλέξανδρο. Αυτό είναι όλο όμως, τίποτα σοβαρό."

Η αφεντικινα της ήξερε για τον Αλέξανδρο από την πρώτη εβδομάδα που ήταν μαζί. Η αντίδραση της φυσικά ήταν η αναμενόμενη 'στα έλεγα εγώ'.

"Όλες οι σχέσεις τα περνάνε αυτά, μην ανησυχείς." την διαβεβαίωσε.

"Ναι, δεν ανησυχώ..."μουρμούρισε δυσπιστα η Μυρτώ, αλλά προσπάθησε να μην το δείξει.

Έκλεισαν μαζί το ιατρείο και μετά από ένα 'Καληνύχτα' χώρισαν τους δρόμους τους, η καθεμία για το σπίτι της.

Η μέρα πλέον είχε μικρύνει και ο ήλιος έδυε πιο νωρίς. Έτσι έμενε η Μυρτώ να περπατάει στα σκοτάδια -αν εξαιρέσει κανείς τις λίγες λάμπες στα πεζοδρόμια- στις εννιά η ώρα για να γυρίζει σπίτι της.

Ήταν μόλις δύο τετράγωνα μακρυά από το σπίτι της όταν άκουσε ένα αμάξι να περνά από τον δρόμο δίπλα της με σχετικά χαμηλή ταχύτητα. Όταν πέρασε, είδε πως ήταν μαύρο, με φιμε παράθυρα και οι πινακίδες του ήταν δύσκολες να διαβαστούν.

Που το έχω ξαναδεί αυτό το αυτοκίνητο...;

Θυμήθηκε τότε πως λίγες μέρες πριν το είχε δει έξω από το κτηνιατρείο.

Απλώς σύμπτωση...

Συνέχισε να περπατάει και μετά από λίγα λεπτά έφτασε σπίτι της. Ο πατέρας της έλειπε, θα δούλευε εκείνες τις ημέρες πολύ για να καταφέρει να λείψει όλο το Σάββατο για να προετοιμασουν το δείπνο.