Wrong Side Of Heaven

|27

"Προσπαθώ..." απάντησε εκείνος ξερά.

"Ναι..." μουρμούρισε δυσπιστα ο άντρας που δεν έμοιαζε να είναι μεγαλύτερος από τριάντα πέντε χρονών.

"Γιατί δεν έρχεσαι λίγο επάνω μαζί μου για να τα πούμε; Φέρε και την κοπέλα σου, δεν υπάρχει πρόβλημα." χαμογέλασε λίγο προς την Μυρτώ και δίχως να του δώσει ευκαιρία να αρνηθεί, γύρισε για να φύγει μαζί με τους μπράβους του.

Πριν προλάβει να απομακρυνθεί όμως ο Αλέξανδρος του είπε "Δεν νομίζω να έχουμε κάτι να πούμε."

Γύρισε ξανά και τον κοίταξε με ένα βλέμμα που έδειχνε πως το διασκέδαζε. Τα μάτια του είχαν μια λάμψη και το ένα άκρο των χειλιών του είχε σηκωθεί.

"Για να το λέω, κάτι θα έχουμε να συζητήσουμε. Πάρε την κοπέλα λοιπόν και ακόλουθα."

Η Μυρτώ τον ένιωσε να σφίγγεται δίπλα της. "Θα προτιμούσα να έρθω μόνος μου."

Το μισό χαμόγελο ήταν ακόμα στο προσώπου του "Μα επιμένω..." είπε και ένας από τους άντρες δίπλα του, έκανε να πλησιάσει την Μυρτώ.

Ο Αλέξανδρος μπήκε αμέσως μπροστά της και την έκρυψε από εκείνον. Όλα τα υπόλοιπα αγόρια της παρέας ήταν και αυτά σε εγρήγορση, ενώ τα κορίτσια ήταν μπερδεμένα και ανήσυχα.

"Δεν χρειάζεται να επαναληφθεί αυτό που έγινε πριν λίγο στην πίστα." αποκρίθηκε ο ξένος -για την Μυρτώ- άντρας και έριξε ένα σοβαρό βλέμμα προς τον Αλέξανδρο.

Ξεκίνησε να περπατάει προς τη σκάλα του κλαμπ που οδηγούσε στον εξώστη του μαγαζιού, με τους δύο μπράβους του να τον ακολουθούν. Το χέρι του Αλέξανδρου ξαφνικά βρισκόταν γύρω από το δικό της, σε μια σφιχτή λαβή που την έκανε να νιώθει ασφαλής, και άρχισαν να τον ακολουθούν και εκείνοι.

"Τι με θέλει εμένα;" ψιθύρισε ανήσυχη η Μυρτώ. Ίσως να είχε αρχίσει να τρομάζει κιόλας...

Εκείνος δεν απάντησε, εσφιξε μόνο το σαγόνι του και αυτή η σιωπή ενόχλησε την κοπέλα, κάνοντας την να δυσανασχετησει. Το κατάλαβε εκείνος και απλώς εσφιξε μια φορά το χέρι της, ως κάποια μικρή επιβεβαίωση, για ποιο πράγμα δεν ήξερε. Ίσως ως επιβεβαίωση ότι ήταν εκεί μαζί της.

Ανέβηκαν τη σκάλα και βρέθηκαν έξω από μια πόρτα την οποία φύλαγε άλλος ένας μυώδης τύπος. Με χρυσά γράμματα, επάνω στο μαύρο ξύλο της πόρτας ήταν γραμμένο το ακρωνύμιο V.I.P.

Την στιγμή που η πόρτα άνοιξε, ένας νεαρός άντρας με κουστούμι πλησίασε τον ξένο άντρα "Κυρίε Αντωνοπουλε..." τον άκουσε να λέει προτού σκύψει και ψιθυρίσει κάτι στο αυτί του.