Wrong Side Of Heaven

|33

"Πλάκα κάνεις!" γέλασε η Μυρτώ.

"Καθόλου. Υποθέτω έφταιγε η ηλικία της. Για ποιον άλλο λόγο να μπέρδευε κανείς τη βιβλιοθήκη με το φαρμακείο;" γέλασε και ο Αργύρης προτού πιει λίγο από τον καφέ του.

Εκείνο το σχετικά ζεστό απόγευμα μιας Δευτέρας του Νοεμβρίου, η Μυρτώ είχε βγει για τον καφέ που είχε κανονίσει με τον Αργύρη την τελευταία φορά που είχε βρεθεί στην δημοτική βιβλιοθήκη. Η παρέα του της ήταν πολύ ευχάριστη και βοηθούσε στο να βγάλει την σκέψη του Αλέξανδρου από το μυαλό της.

Η κατάσταση μεταξύ τους δεν είχε αλλάξει από το βράδυ του Σαββάτου. Δεν ήξερε αν ήταν μαλωμένοι, καθώς έληξαν την διαφωνία τους σχετικά ήρεμα. Ήξερε όμως σίγουρα πως ήταν απογοητευμένη. Απογοητευμένη που το αγόρι της κρατούσε μυστικά από εκείνη και έτσι την απέτρεπε από το να τον εμπιστευτεί. Και τι να την κάνει κάποιος μια σχέση χωρίς εμπιστοσύνη;

"Εμένα ευτυχώς δεν μου έχει τύχει κάτι τέτοιο στο κτηνιατρείο." είπε η κοπέλα προτού πιει λίγο από τον χυμό της.

"Πες μου για το κτηνιατρείο."

Τον κοίταξε και ανασηκωσε τους ώμους της "Τι να πω;"

"Για την δουλειά σου εκεί. Γιατί την επέλεξες; Θες να γίνεις κτηνίατρος;"

Γέλασε λιγάκι εκείνη "Καμία σχέση." κούνησε το κεφάλι της. "Αγαπώ τα ζώα. Από μικρή είχα κατοικίδια. Πουλιά, ψάρια, χάμστερ. Όταν ήμουν 11 είχα και έναν σκύλο. Δυστυχώς όμως αρρώστησε και για αυτό δεν είναι κοντά μου τώρα."

"Επειδή τα αγαπώ τόσο πολύ λοιπόν, έγινα εθελόντρια στο κτηνίατρο της Μελίνας, της αφεντικινας μου. Βοηθάω εκεί σχεδόν δύο χρόνια, από τότε που ήμουν 16. Μην φανταστείς πως κάνω τίποτα δύσκολο. Ταΐζω, καθαρίζω, κανονίζω τα έγγραφα και βοηθάω λιγάκι σε κάποιο εύκολο χειρουργείο. Ίσως κάνω και κανένα εμβόλιο που και που." χασκογέλασε.

"Μου φτάνει πάντως που βοηθάω τα ζωάκια και την Μελίνα." τελείωσε η κοπέλα και έστριψε τα μάτια της από τα παιδάκια που έπαιζαν στην παιδική χαρά απέναντι από την καφετέρια, προς τον Αργύρη.

Εκείνος την κοιτούσε ήδη με ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη του και με θαυμασμό στα γαλάζια του μάτια. Καθάρισε αμήχανα τον λαιμό του όταν συνειδητοποίησε πως τον κοιτούσε η κοπέλα και σήκωσε τα μαύρα γυαλιά του στην μύτη του.

"Κατάλαβα."

"Εσύ;" ρώτησε η Μυρτώ. "Τι σου αρέσει στην δουλειά σου;"