Ένας ξαφνικός θάνατος, μια αναπάντεχη κληρονομιά και μια απρόσμενη γνωριμία. Η Αλίσια μετά τον ξαφνικό θάνατο το θείου της καλείται χωρίς να το περιμένει να διαχειριστεί μια τεραστια περιουσια. Απαράβατοι οροι έρχονται να καθορίσουν την ζωή της, αλλ...
Μην εγκαταλείπεις. Υπάρχουν πολλοί αρνητικοί άνθρωποι εκεί έξω που θα προσπαθήσουν να σε αποθαρρύνουν. Μην τους ακούς. Ο μόνος που μπορεί να σε κάνει να τα παρατήσεις είναι ο εαυτός σου.
- Sidney Sheldon
Άραγε θα τα καταφέρω; Θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της εταιρίας; Τι ήθελα και εγώ να πω του Ορέστη πως θα χρειαστώ λιγότερο από δυο μήνες να τελειώσω ένα ολόκληρο ουρανοξύστη; Θα με πέρασε για τρελή. Αλλά τώρα και να πάει είναι αργά. Θα πρέπει να δουλέψω σκληρά για να αποδείξω σε όλους πως αξίζω αυτή την θέση και πως είμαι ικανή να ανταπεξέλθω σε όλες τις καταστάσεις. Και μάλλον με βλέπω να μην κοιμάμαι καθόλου αν θέλω να είμαι έτοιμη μέχρι τον Δεκέμβρη. Δεν είναι και απίθανο να έχουν βάλει επίτηδες ένα τόσο δύσκολο project μόνο και μόνο για να δουν αν θα τα καταφέρω. Κοιτάζω τα σκίτσα που έχω κάνει και ξεφυσάω.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Μόνο τους δυο ορόφους έχω κάνει και από τα αρχιτεκτονικά σχέδια έχω δει πως ο ουρανοξύστης αποτελείται από 86 ορόφους. Πότε θα τα σχεδιάσω και πότε θα ξεκινήσουν οι εργασίες είναι ένα αναπάντητο ερώτημα που αν συνεχίσω έτσι μπορεί να μην απαντηθεί ποτέ. Στριφογυρίζω στην καρέκλα μου προσπαθώντας να σκεφτώ κάτι. Μου λείπει η έμπνευση ρε γαμώτο. Θέλω ένα σημάδι, κάτι! Δεν πρόκειται να σκεφτώ κάτι άλλο σήμερα. Ώρα να πάω σπίτι. Κοιτάζω το ρολόι και βλέπω πως δείχνει 9:23 το βράδυ. Πότε πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα; Τόσες ώρες για να κάνω δυο ορόφους. Μέχρι του χρόνου θα είμαι έτοιμη νομίζω. Αποθαρρημένη πλέον μαζεύω κάποια χαρτιά που δεν έχω διαβάσει και βγαίνω από το γραφείο μου. Είμαι σίγουρη πως στο τέλος ο Χούλιο θα φέρει και το κρεβάτι του εδώ. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως βλέπω πως δεν είναι στο γραφείο του. «Νόμιζα πως είχες φύγει» ακούω μια φωνή από πίσω μου και μεταπηδώ από την τρομάρα μου. Τι γίνεται τέλος πάντων με αυτήν την εταιρία; Γυρίζω νευριασμένη πίσω μου και παρατηρώ τον Ορέστη να έχει ακουμπήσει χαλαρός πάνω στο γραφείο του Χούλιο και να με παρατηρεί. Για όνομα του θεού άνθρωπε μου, πως εμφανίζεσαι έτσι; Προσπαθώ να ηρεμήσω και να σκεφτώ κάτι να του πω. Φυσικά και δεν θα παραδεχτώ πως δυσκολεύομαι. Είναι η πρώτη μέρα άλλωστε. «Τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περίμενες ε;» ρωτάει και από τον τόνο της φωνής του φαίνεται να το διασκεδάζει. Διαβάζει το μυαλό μου; Η φαίνεται τόσο πολύ η απελπισία μου; Θέλει να με εκνευρίσει μάλλον.
