The Legacy

Κεφάλαιο 45: Έχεις δώρο.

Στη φωτογραφία που απεικονίζεται μέσα στο κινητό που κρατάει ο Πέτρος μπορεί να έριξα πάνω από πενήντα ματιές. Κάθε ματιά και ένα "αα μήπως είναι εδώ που πήγα..." και στη συνέχεια ακολουθούσε το " μπα όχι όχι καμία σχέση." Το γραφικό στενάκι που φαίνεται εδώ εμένα κάτι μου λέει. Το έχω περπατήσει με την Άρια; Βρίσκεται κάποιο κατάστημα το οποίο πηγαίνω συχνά πυκνά εκεί; Έμενα παλιά σε αυτό το μέρος; Πέρασα τυχαία; Πραγματικά δεν θυμάμαι. Από την άλλη πιστεύω πως επειδή η γραφικότητα της Ρώμης επαναλαμβάνεται σε πολλές περιοχές μπορεί να την μπερδεύω με μια άλλη περιοχή. Ούτω η άλλως δεν νομίζω ποτέ να ήμουν τόσο κοντά στην Greco και να μην την παρατηρούσα. Δεν είχα την δυνατότητα να έρθω στο κέντρο της Ρώμης έστω και σε αυτά τα σοκάκια. Σπάνιες φορές και αυτές δεν μπορώ να τις θυμηθώ με πλήρη διαύγεια. «Δεν είμαι σίγουρη αν έχω ξανά δει αυτή την περιοχή ή όχι» σπάζω πρώτη την σιωπή που έπεσε ανάμεσα μας. Έχουμε σταθεί και οι 4 μπροστά από την οθόνη του κινητού και κοιτάζουμε την φωτογραφία. Ούτε πίνακας του Πικάσο να ήταν για να την αναλύουμε τόσο πολύ. Αν περιμένουν πάντως από εμένα κάποια πληροφορία δύσκολα τα πράγματα. Είμαι στο ίδιο βαγόνι με εκείνους.

«Η εταιρία που το ανέλαβε έχει εντοπίσει το σήμα που εξέπεμψε αυτή η κίνηση;» ρωτάει ο Χρήστος ψιθυριστά. Α ναι, πρέπει να θυμόμαστε πως η ηχομόνωση στο συγκεκριμένο δωμάτιο είναι χάλια. Να θυμηθώ να ενημερώσω την Σαλώμη για αυτό.

«Έχουν πάει να ελέγξουν την περιοχή παρ' όλα αυτά ξέρουμε πως δεν θα βρούμε κάτι. Υποψιαζόμαστε πως όποιος και να είναι θέλει να παίξει πρώτα πριν δείξει τις πραγματικές του προθέσεις. Δεν θα παίζουμε τον ποντίκι με την γάτα πρέπει να δράσουμε αμέσως» απαντάει ο Πέτρος με έκδηλο τον θυμό στην φωνή του. Αν πάθω οτιδήποτε θα θιχτεί η υπόληψη του ως σωματοφύλακας αλλά δεν θα προλάβει να πάρει δεύτερη ανάσα αφού θα τον έχουν τσακίσει ο Πωλ με τον Ορέστη. Φαντάζομαι πόσο μεγάλη μάχη γίνεται τώρα στο κεφάλι του. Δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί και ποιον όχι. Αν κάνει καλά που το κρύβει ή θα μας γυρίσει μπούμερανγκ.

«Χρήστο αν όντως οι προθέσεις σου είναι αθώες και πραγματικά ενδιαφέρεσαι για την ασφάλεια μου θα ήθελα να μας βοηθήσεις. Αν ο προσωπικός μου σωματοφύλακας έχει και αυτό μέσα στο μυαλό του το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να αποδυναμώσουμε την ασπίδα μου, κάτι που δεν θέλουμε. Φυσικά δεν πιστεύω πως κινδυνεύω αλλά όπως είπες και εσύ πριν από λίγο φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά. Αν θέλουν να βλάψουν την Greco ή τον Ορέστη είμαι ο πιο άμεσος και εύκολος στόχος. Δεν έψαξα διαφορές που μπορεί να είχε ο θείος μου ώστε να μπορώ να κατονομάσω άτομα πιθανόν ύποπτα για όλο αυτό το φιάσκο. Έχω παντελή άγνοια. Μπορείς να το κάνεις αυτό για εμένα;» ρωτάω χαμηλόφωνα κρατώντας σταθερή την ένταση της φωνής μου και σχεδόν μονότονη διότι ούτε θέλω να δείξω απελπισμένη αλλά ούτε πως έχω διαφορετικές προθέσεις από αυτά που λέω. Έχω αφήσει στην άκρη τον πληθυντικό μιας και οι ευγένειες τώρα είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει. Κάποιος θέλει να παίξει. Δυστυχώς δεν τον έχουν ενημερώσει πως τρελαίνομαι και εγώ και οι γύρω μου για παιχνίδια ειδικά κρυφτού. Έχουμε εκπαιδευτεί για κάτι τέτοια. Φαίνεται να το σκέφτεται για λίγο και αφού μου ρίξει μια έντονη ματιά που ανταποδίδω με ευκολία, ένα χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπο του.