The Legacy

Κεφάλαιο 29: Απαγωγή από έναν άντρα των σπηλαίων.

Η μουσική όσο πάει και γίνεται ακόμα πιο εκκωφαντική αλλά το ποτό έχει κάνει κυριολεκτικά όλους όσους βρισκόμαστε στο club να μην μπορούμε να σταματήσουμε να χορεύουμε. Έχει περάσει τόσος πολύς καιρός από την τελευταία φορά που πέρασα τόσο ωραία που το χαμόγελο δεν λέει να φύγει από το πρόσωπο μου. Δες τι σου κάνουν δυο - τρία, εντάξει μπορεί και δέκα, ποτηράκια αλκοόλ. «Θα μου πεις καλέ ή θα με κοιτάζεις σαν την τρελή;» φωνάζω προσπαθώντας να ακουστώ. Η Άρια δεν λέει να σταματήσει να με κοιτάζει με ένα τεράστιο χαμόγελο και να χορεύει στατικά. Το χαμόγελο της είναι λίγο τρομακτικό. Και ο Λουκάς που έχει πάει ρε παιδιά; Στην κατάσταση της δεν θα έπρεπε να την αφήνει μόνη της. Όταν ανοίγει το στόμα της έτοιμη να μου μιλήσει δυο χέρια αρπάζουν την μέση μου και με γυρίζουν 180 μοίρες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

«Μου χρωστάς ακόμα ένα χορό ομορφούλα» μια αντρική φωνή ακούγεται πολύ κοντά στο αυτί μου και απομακρύνω ελάχιστα το πρόσωπο μου από τον άντρα μπροστά μου για να δω ποιος είναι. Κάπου τον έχω δει εγώ αυτόν τον άντρα. Α, ήταν από τους πρώτους που χόρεψα αυτό το βράδυ. Σίγουρα πρέπει να έχει πιει και αυτός μερικά ποτηράκια παραπάνω από την τελευταία φορά που χόρεψα μαζί του μιας και φαίνεται λίγο ζαλισμένος και έχει περισσότερο θάρρος απ' ότι πριν.

«Μήπως είσαι λίγο άπληστος;» ρωτάω παρασύροντας το κορμί μου στον έντονο ρυθμό που ακούγεται.

«Ποιος έχει το δάχτυλο στο μέλι και δεν το γλύφει;» ρωτάει κλείνοντας πονηρά το μάτι του και το σχόλιο του που υπό άλλες συνθήκες θα με πρόσβαλε γιατί σίγουρα κρύβει κάτι πονηρό πίσω του, τώρα με κάνει να γελάσω με την καρδιά μου γιατί το βρίσκω αφάνταστα σαχλό. «Δεν μου είπες το όνομα σου» συνεχίζει επιλέγοντας ξανά να μιλήσει στο αυτί μου και όχι να φωνάξει για να τον ακούσω.

«Αφού δεν πρόκειται να ξανά συναντηθούμε. Τι θέλεις περιττές πληροφορίες χάνοντας το παρόν και την στιγμή;» ρωτάω σαν απάντηση ξεκαθαρίζοντας από τώρα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κάτι περισσότερο μεταξύ μας εκτός αυτού του χορού. Όταν είσαι ξεκάθαρη από την αρχή δεν υπάρχουν και μελλοντικές παρεξηγήσεις. Ένα κατά τα δικά του δεδομένα σέξι χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του και σταματάει να μιλάει. Από τον τρόπο όμως που κολλάει το κορμί του πάνω στο δικό μου σιγουρεύομε ότι αυτή η ησυχία δεν θα κρατήσει και για πολύ. Με ευγενικό τρόπο τον απομακρύνω από κοντά μου αλλά και πάλι είμαστε αρκετά κοντά. Ένα πιο ρυθμικό τραγούδι αρχίζει να παίζει και σαν να είμαστε ένα σώμα αρχίζουμε να κινούμαστε στον ρυθμό. Χορεύει ωραία, αυτό πρέπει να το παραδεχτώ.