The Legacy

Κεφάλαιο 24: Πόσο λυπάμαι τον χρόνο που πήγε χαμένος.

Επαναλαμβάνοντας ξανά την σκηνή που παίχτηκε μόλις τώρα βεβαιώνομαι πως τελικά πρέπει ο εγκέφαλος μου μερικές φορές να μην λειτουργεί. Και είμαι σίγουρη πως την στιγμή που κουνούσα καταφατικά το κεφάλι μου παρά να τον στείλω από εκεί που ήρθε, ήταν μια από αυτές τις στιγμές. Πλησιάζω ξανά τους καθρέφτες και παρά να δω την σίγουρη Αλίσια που αντίκριζα προηγουμένως βλέπω το είδωλο μου που με κοιτάζει επικριτικά και με μια κίνηση με μουτζώνει λέγοντας μου "Πάρτα ηλίθια". Μου αξίζει! Μόλις δέχτηκα να βρεθώ με τον Κρις για να μου εξηγήσει τι; Πόσο ηλίθιος είναι που με απάτησε; Θα κάνω ότι δεν έγινε τίποτα. Θα ξεχάσω ότι τον είδα και ότι του είπα να βρεθούμε και θα συνεχίσω την ζωή μου. Μπορεί να ξέρει το τηλέφωνο μου αλλά μπορώ να κάνω με ευκολία φραγή το δικό του. Πλέον δεν γνωρίζει που μένω. Τίποτα δεν μπορεί να μου κάνει. Μα από την άλλη δεν έχω κάτι να χάσω αν τον αφήσω να μου εξηγήσει. Μετά δεν θα με ξανά ενοχλήσει. Δεν ζητάω πολλά από την ζωή! Μια φορά να γίνει κάτι καλό και να μην το ακολουθήσει ένα άλλο γεγονός που να μου χαλάσει τα πάντα. Πλένω τα χέρια μου και προσπαθώ να βρω την αυτοκυριαρχία μου. Αν πρόκειται να τον συναντήσω αυτό πρέπει να γίνει σήμερα. Να ξεκαθαρίσω τα πάντα μαζί του και μετά να συνεχίσω διαγράφοντας τελείως τον Κρις από την ζωή μου. «Εμείς θα φύγουμε και εσύ ακόμα θα είσαι ακόμα στην τουαλέτα!» ακούω την φωνή της Άριας και τρομάζω. Επειδή είμαι στην τουαλέτα μια πόρτα δεν μπορούν να χτυπήσουν;

«Αμάν ρε Άρια με τρόμαξες!» λέω κρατώντας το σημείο που βρίσκεται η καρδιά μου. Ακόμα ένα τέτοιο και θα φύγω λόγω καρδίας.

«Είσαι καλά; Μοιάζεις ταραγμένη» λέει έχοντας έρθει δίπλα μου. Αν της πω για τον Κρις είναι ικανή να αρχίζει να τσιρίζει.

«Με όσα έγιναν λογικό δεν το βρίσκεις;» λέω και νιώθω την ίδια στιγμή άσχημα που της κρύβω κάτι τέτοιο. Απλά πιστεύω πως την υπόθεση του Κρις πρέπει να την κλείσω μόνη μου. Όσο βοηθητικές και αν είναι οι τρίτες γνώμες, υπάρχουν περιπτώσεις που μόνο εμείς ξέρουμε πως να τις χειριστούμε.

«Τους έκανες την μούρη κρέας, τι μου λες τώρα;! Εγώ στην θέση σου θα γελούσα στα μούτρα τους. Τώρα έχει βάλει κάτι φοιτητές από το μουσικό να αρχίσουν τα τραγούδια και τους χορούς. Του χάλασες τελείως το πρόγραμμα. Είπαμε να φύγουμε αφού ούτε και εσύ φανταστήκαμε ότι ήθελες να μείνεις περισσότερο» λέει χαμογελώντας μεταδίδοντας μου λίγο από την καλή της διάθεση.