The Legacy

Κεφάλαιο 17: Με αφορμή την δωδέκατη νύχτα.

Σε τρεις μέρες, δηλαδή μεθαύριο! Αυτή είναι η πρώτη σκέψη που κάνει το μυαλό μου μόλις βγαίνει από την θολούρα που σου δημιουργεί ο ύπνος. Με γρήγορες κινήσεις έχω σηκωθεί από το κρεβάτι και κατευθύνομαι προς την τουαλέτα. Λίγες παραπάνω ώρες ύπνου και νιώθεις λες και μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Μόνο με την σκέψη πως σήμερα θα έχουν μπει και τα τελευταία πράγματα στην θέση τους νιώθω να γεμίζω από ενέργεια και χαρά. Ετοιμάζομαι στα γρήγορα δίνοντας όμως λίγη περισσότερη έμφαση στην εμφάνιση μου σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες. Παίρνω το τηλέφωνο μου στα χέρια μου και το πρώτο που βλέπω είναι ένα μήνυμα του Χούλιο που μου λέει να πάω επείγον στο γραφείο. Τι έγινε πάλι; Κοιτάζω ξανά τα ρούχα μου και καταλήγω πως κάνουν για το γραφείο. Πρωινό αν είναι τρώω εκεί. Βγαίνω από το δωμάτιο μου και αφού δεν μυρίζω καφέ σημαίνει πως ή ο Αχιλλέας ακόμα να ξυπνήσει ή θα πάρει από το δρόμο. Βγαίνοντας από την πολυκατοικία βλέπω πως έχει ένα υπέροχο καιρό. Κάνει ψύχρα φυσικά αλλά νιώθεις αυτόν τον παγωμένο αέρα να σε αναζωογονεί. Δεν βλέπω κάπου τον Πέτρο και έτσι του στέλνω ένα γρήγορο μήνυμα πως θα πάω με τα πόδια μέχρι την εταιρία. Ήδη ξέρω πως κάποιος από την ασφάλεια του κτιρίου θα με ακολουθεί. Με είχε ενημερώσει ο Πέτρος από την πρώτη στιγμή πως δεν θα υπάρχουν πολλές στιγμές που θα είμαι μόνη μου. Φυσικά και δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο σημαντικό να έχω κάποιον πάντα μαζί μου αλλά επειδή ξέρω πως δεν μπορώ να τους αλλάξω γνώμη, το δέχομαι και πάω παρακάτω. Τουλάχιστον κάνουν την παρουσία τους να περνάει απαρατήρητη. Μέσα από τις κόρνες και τις φωνές του κόσμου ακούω κάποιο γάβγισμα και γυρίζω να δω από που έρχεται. Στα δεξιά μου υπάρχει ένα μικρό pet shop. Χωρίς να το καταλάβω έχω μπει μέσα και ψάχνω να δω από που ακούγεται το γάβγισμα. Είναι λες και προσπαθεί να πει μια μελωδία, πολύ περίεργο. «Καλημέρα σας, μπορώ να σας βοηθήσω με κάτι;» ακούω μια νεανική γυναικεία φωνή και αντικρίζω ένα κορίτσι πιο μικρό από εμένα να με κοιτάζει με προσμονή.

«Καλημέρα. Συγκεκριμένα με τράβηξε το γάβγισμα ενός σκύλου» λέω και την στιγμή που ακούω τα λόγια μου νιώθω λες και έχω χάσει τα λογικά μου.

«Ναι, ο μικρός από εδώ μας έχει τρελάνει. Ελάτε να τον δείτε» λέει και πηγαίνει λίγο πιο μέσα στο κατάστημα. «Γαβγίζει περισσότερο σε αυτούς που δεν συμπαθεί. Θέλουν αρκετοί να τον αγοράσουν αλλά από την εχθρική του αντίδραση αλλάζουν γνώμη. Πες γεια μικρέ στην κυρία» λέει το κοριτσάκι την ώρα που βγάζει ένα μικροκαμωμένο άσπρο σκυλάκι από ένα κλουβί. Τι γλυκό σκυλάκι!! Πόσο γλυκό μουτράκι έχει. Κάνω την κίνηση να το πάρω πάνω μου και για καλή μου τύχη δεν αντιδράει. «Εντυπωσιακό, πρώτη φορά τον βλέπω τόσο ήρεμο» λέει η κοπέλα κοιτώντας μας χαμογελαστή.