The Legacy

Κεφάλαιο 2: Πονεμένος έρωτας.

Μπορώ να πω με σιγουριά πως έχει καιρό να κοιμηθώ τόσο ήρεμα. Και να ξυπνήσω εξίσου. Η Κωνσταντίνα έχει ένα συνήθειο να έρχεται και να με ξυπνάει μια ώρα πριν το ξυπνητήρι μου. Είναι λες και έχει βάλει σκοπό να με ξυπνάει με νεύρα κάθε πρωί. Σήμερα όμως απ' ότι φαίνεται με λυπήθηκε ο θεός και την έκανε να κοιμηθεί λίγο περισσότερο. Ως και την πόρτα μου αναγκάζομαι να κλειδώνω την νύχτα για να μην μπαίνει το πρωί μέσα. Να γίνει και τίποτα και να εγκλωβιστώ εδώ μέσα. Τεντώνομε για λίγα λεπτά βγάζοντας παράξενους ήχους και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Είναι Παρασκευή σήμερα. Μόνο με αυτή τη σκέψη όλη μου η διάθεση αλλάζει. Κάνω γρήγορα την πρωινή μου ρουτίνα και ετοιμάζομαι για το πανεπιστήμιο. Είμαι απολύτως σίγουρη πως η Άρια θα έχει κοιμηθεί ελάχιστες ώρες. Μην πω και καθόλου. Δεν είναι φυσικά και κάποιο ασυνήθιστο φαινόμενο. Όποτε δει κάποιον και της αρέσει αρχίζει και φαντάζεται την ζωή της μαζί του. Αρχίζω και φοβάμαι όμως. Όχι μόνο για αυτήν που στο τέλος θα τρελαθεί τελείως αλλά και για εμένα που αρχίζει και με κάνει σαν τα μούτρα της. Πριν να κοιμηθώ θυμάμαι ότι σκεφτόμουν εκείνον τον τύπο αλλά πάλι καλά μετά άρχισα να βλέπω κάτι γουρούνια. Τυχαίο; Μήπως είναι κάποιο σημάδι από τον Θεό; Όπως και να έχει καλύτερα να βλέπω γουρούνια παρά εκείνον. Να θυμηθώ να ψάξω να δω τι συμβολίζουν. Όχι ότι πιστεύω σε αυτά αλλά έτσι για να μου φύγει η περιέργεια. Η συνηθισμένη σπαστική κόρνα αρχίζει να ακούγεται αλλά αυτή την φορά δεν τρέχω για να την σταματήσω. Παίρνω ένα μήλο για τον δρόμο και βγαίνω ήρεμη από το διαμέρισμα. Δεν πάει να κορνάρει και 3 ώρες συνεχόμενες, δεν με ενοχλεί καθόλου. Πρωί είναι, έχουν ξυπνήσει όλοι οι γείτονες. «Καλημέρα» λέω χαρωπά και κάθομαι στη θέση του συνοδηγού.

«Καλημέρα όλη μέρα» απαντάει εξίσου χαρούμενη η Άρια. Δεν σας τα έλεγα εγώ; Στο μυαλό της έχει φαντασιωθεί και τα παιδιά που θα κάνουν μαζί. Βάζω το χέρι μου στην φωτιά γι' αυτό. «Αχ Αλίσια έχω δει ένα όνειρο.... που να στα λέω. Ήμασταν που λες με εκείνον που είδα εχθές στο club, σε ένα σπίτι. Εγώ φορούσα ένα απλό κόκκινο φόρεμα και εκείνος ένα μαύρο υπέροχο κουστούμι. Πρώτη φορά έβλεπα εκείνο το σπίτι όμως. Ήταν διακοσμημένο με-» κάπου εκεί σταματάω να την ακούω και στέλνω μήνυμα στην μητέρα μου. «Καλημέρα μαμά. Είμαι καλά. Ελπίζω να έχεις μια όμορφη μέρα» στέλνω κι βεβαιώνομαι πως δεν θα με πάρει στην μέση του μαθήματος για να μου πει καλημέρα και να με ρωτήσει τα συνηθισμένα της. Μερικές φορές ξεχνάω να της στείλω και με παίρνει εν ώρα μαθήματος και περιμένει να το απαντήσω κιόλας. Όσες φορές και αν της έχω πει τις ώρες που έχω μαθήματα, εκείνη συνεχίζει να με παίρνει την συνηθισμένη της ώρα. 10:05 κάθε πρωί. Τουλάχιστον είναι τυπική στο πρόγραμμα της. Αυτό μπορώ να της το αναγνωρίσω. «-και ξαφνικά μαθαίνω πως είμαι έγκυος. Και την ίδια στιγμή αλλάζει το όνειρο και με βλέπω σε ένα κρεβάτι με δυο ξανθά κοριτσάκια αγκαλιά. Ήταν φτυστά ο πατέρας τους. Μόνο τα μάτια μου είχαν πάρει. Αχ Αλίσια σκέφτηκες να γίνουν έτσι τα πράγματα;; Σίγουρα θα μου βαφτίσεις το ένα!!» τελειώνει το όνειρο της και συνεχίζει να αναστενάζει. Τι σας έλεγα προηγουμένως;; Ως και τα παιδιά που θα κάνουν φαντάστηκε. Καλά τα παιδιά πως και τα είδε ξανθά; Αφού ο τύπος εχθές είχε σκουρόχρωμα μαλλιά, το ίδιο και η Άρια άσε που τα βάφει ξανθά. Καλά ότι να΄ ναι. Προσπαθώ να βρω τα κατάλληλα λόγια έτσι ώστε να μην φανεί πως τα μισά από όσα είπε άκουσα.