The Legacy

Κεφάλαιο 43: Τα φαινόμενα λένε απατούν. Μόνο αυτά όμως;

«Και δεν μου λες συνήθιζε να κοιμάται τόσο πολύ και όταν την γνώρισες ή φέρει ευθύνη ο Ορέστης για την χειμερία νάρκη που έπεσε;» μια φωνή αρκετά μακρινή ακούγεται και σαλεύω λίγο μέσα στον ύπνο μου. Τι όνειρο βλέπω πάλι;

«Όχι, από πάντα κοιμάται σαν το βόδι αλλά σε συνδυασμό με τα κόλπα που της κάνει αυτός την βλέπω να σπάει το ρεκόρ γκίνες με τις ώρες ύπνου που κάνει» μια άλλη πιο κοντινή φωνή ακούγεται μετά από λίγο και αρχίζω να πιστεύω πως δεν είναι όνειρο. Αρχικά προσπαθώ να καταλάβω αν βρίσκεται στο κρεβάτι μαζί μου ο Ορέστης. Ούτε το χέρι του νιώθω πάνω μου αλλά ούτε την ζεστασιά που εκπέμπει το κορμί του όταν ξαπλώνει δίπλα μου. Πάλι έπρεπε να φύγει νωρίς; Θυμάμαι να αποκοιμάμαι εχθές το βράδυ στην αγκαλιά του αλλά μετά τίποτα. Έχει πολλά χρόνια να κάνω τόσο βαθύ και συνεχόμενο ύπνο.

«Αχ, μακάρι να ήμουν και εγώ διευθυντής. Την καλύτερη δουλειά κάνει η Αλίσια» η πρώτη φωνή που άκουγα προηγουμένως πλέον παίρνει μορφή στο κεφάλι μου και αντιλαμβάνομαι ότι είναι ο Χούλιο. Τι γυρεύει μέσα στο δωμάτιο μου; Ποιος τον άφησε να μπει; Και το κυριότερο δεν ξέρω αν είμαι γυμνή. Μιας και είμαι μπρούμυτα με το κεφάλι μου βυθισμένο στο μαξιλάρι του Ορέστη δεν μπορώ ούτε να τους δω αλλά ούτε να δω αν φοράω κάτι.

«Η ζωή που κάνει τώρα της αξίζει» απαντάει η Άρια. Φυσικά και θα ήταν η αιτία που βρίσκεται ο Χούλιο στο δωμάτιο μου. Μιας και είναι κολλητή μου πιστεύει πως μπορεί να καταπατά ανά πάσα στιγμή τον προσωπικό μου χώρο. Και τέλος πάντων τι γυρεύουν μέσα στο δωμάτιο μου; «Μπορεί τώρα να την βλέπεις έτσι αλλά παλιά-» δεν την αφήνω να ολοκληρώσει την πρόταση της. Το μυαλό μου έχει επανέλθει πλήρως και αντιλαμβάνομαι τι συζήτηση πάει να ξεκινήσει. Το τελευταίο που θέλω είναι να νιώθει λύπηση για εμένα και ο Χούλιο. Έτσι για να μην την αφήσω να αρχίσει να αραδιάζει με μεγάλη ευκολία την ζωή μου στον Χούλιο βγάζω ένα δυνατό χασμουρητό και τεντώνομε όσο μπορώ. «Ξύπνησε η ωραία κοιμωμένη» όπως ήταν αναμενόμενο σχολιάζει. Αν έπαιρνα λεφτά κάθε φορά που μου το έλεγε αυτό τώρα θα είχα τα διπλάσια απ' όσα έχω τώρα.

«Ποιος καλός άνεμος σας φέρνει μέσα στο δωμάτιο μου;» ρωτάω με την βραχνή φωνή που μου δημιούργησαν οι αρκετές ώρες ύπνου. Τι ώρα να πήγε άραγε; Με μια γρήγορη ματιά στο ρολόι που βρίσκεται στο κομοδίνο μου ανακαλύπτω πως έχει πάει εντεκάμισι. Μα καλά πόσες ώρες κοιμάμαι;

«Έχω εξέταση με τον αγαπημένο μας καθηγητή και ήρθα να σε πάρω. Αν σε δει σίγουρα θα είναι πιο επιεικής και θα μου βάλει και καλύτερο βαθμό!» λέει με μια γλυκιά απόγνωση κοιτώντας με με το πιο κουταβίσιο της ύφος. Όταν εννοεί αγαπημένο μας καθηγητή εννοεί δικό μου αγαπημένο καθηγητή. Από την πρώτη μέρα ο κύριος Σωτηρόπουλος έδειξε την αδυναμία του σε εμένα και τις ιδέες μου όσον αφορά το σχέδιο μόδας. Από την άλλη δεν μπορεί να πει κάποιος ότι συμπάθησε αρκετά την Άρια μιας και απεχθάνεται τις πολλές κουβέντες και την άσκοπη φλυαρία. Δηλαδή την Άρια προσωποποιημένη.