The Legacy

Κεφάλαιο 57: Του αγοριού απέναντι πείτε του.. να πάει να πνιγεί.

Πόνος (ο) 1. το δυσάρεστο σωματικό αίσθημα που προκαλείται από τραύμα ή οργανική ανωμαλία: ο ~ απ' το χτύπημα / το έγκαυμα |[ έντονος / οξύς / διαπεραστικός / βαθύς / ήπιος / επίμονος 2. η μεγάλη, βασανιστική στενοχώρια: ο - τού αποχωρισμού |[ αγιάτρευτος / βαθύς / αβάσταχτος ~ ΙΥΝ. καημός, πίκρα·

Πονάω. Μια τόσο δα μικρή λέξη που δεν περιγράφει ούτε στο ελάχιστο την μεγάλη ενόχληση που έχω σε όλο μου το σώμα, το τεράστιο κενό στο κεφάλι μου και τη γιγάντια απώλεια μέσα στη καρδιά μου. Πάρα πολύ μικρή λέξη. Αν είχα αποθέματα δύναμης θα φώναζα ότι πονάω εκατοντάδες φορές. Το χθεσινό σοκ ήταν τόσο απότομο, απρόβλεπτο, αποκαρδιωτικό και φυσικά απαίσιο που με έχει διαλύσει. Με όλη την έννοια της λέξης. Όταν επέλεξα να κάνω σχέση με τον Ορέστη είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου όλα τα κακά σενάρια και η απιστία δεν ήταν μια από όλα αυτά. Μου ήρθε σαν κεραμίδα στο κεφάλι. Δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ο οργανισμός μου. Με έκανε να πετάω στα σύννεφα αδιαφορώντας για όλα και επέλεξε χωρίς να με προειδοποιήσει να με αφήσει να κάνω ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο. Και αυτή η πτώση πονάει τόσο πολύ και ακόμα βρίσκομαι στον αέρα. Όταν προσγειωθώ δεν έχω ιδέα πως θα είναι.. Τι σόι αγάπη είναι αυτή;; Τα μάτια μου πριν καλά καλά φέρω τις αισθήσεις μου από τον ανήσυχο και σχεδόν ανύπαρκτο ύπνο που έκανα αρχίζουν ξανά να αφήνουν το ένα δάκρυ μετά το άλλο. Η μύτη μου από την άλλη έχει κλείσει και καθώς προσπαθώ να πάρω ρυθμικές ανάσες από το στόμα αφήνω και 2-3 αναφιλητά έτσι για να σπάζω την ησυχία του δωματίου. Είμαι χάλια. Νιώθω τόσο πρησμένα τα μάτια μου που δεν μπορώ να τα ανοίξω. Η έντονη πίεση που νιώθω στο κεφάλι μου επίσης δεν με βοηθάει. Λες και από λεπτό σε λεπτό θα εκραγεί φέρνοντας μου την πολυπόθητη γαλήνη που αναζητώ εδώ και τόσα χρόνια. Ακόμα μια φορά στη ζωή μου έχω υπάρξει τόσο χάλια και ήταν αρκετά χρόνια πριν.. όταν έχασα τον πατέρα μου. Ο πόνος έντονος όπως τώρα ζώντας μια σημαντική απώλεια, ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς μου, με είχε κάνει να μην μπορώ να μιλήσω για μερικούς μήνες. Εκείνο και αν ήταν σοκ. Και στις δυο περιπτώσεις η απώλεια προήλθε από την μοχθηρία ενός άλλου ανθρώπου που θέλησε να πάρει την ευτυχία μου μακριά και να βάλει το δικό του Εγώ πάνω από το δικό μου Εμείς. Αν ένα πράγμα έχω μάθει αρκετά καλά πλέον είναι πως μόλις κατεβάζω τις άμυνες μου τότε είναι που δέχομαι και το μεγαλύτερο χτύπημα. Καταστράφηκε η παιδική μου ηλικία με την απώλεια του πατέρα μου. Δεν γίνεται να καταστρέψω και την πιο όμορφη περίοδο που περνάει κάποιος όταν είναι ενήλικας. Αν συνεχίσω για ακόμα λίγες ώρες να σκέφτομαι και να κλαίω θα πεθάνω από αφυδάτωση, ή από ασφυξία ή από τον έντονο πόνο που νιώθω. Τόσο νέα και να φύγω από την βλακεία κάποιων ανθρώπων. Ή από την δική μου. Πρέπει να μάθω κάποτε από τα μαθήματα μου και να πάψω να εμπιστεύομαι όποιον βρίσκω στο δρόμο μου. Προσπαθώ να βρω ένα λόγο για να μπω στη διαδικασία να σηκωθώ από αυτό το κρεβάτι και δεν βρίσκω ούτε έναν. Πόσο μίζερη έχω καταντήσει. Αρχίζω να ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Αυτό που κορόιδευα πήγα και έκανα. Έκανα έναν άντρα επίκεντρο της ζωή μου και τώρα που τον έχασα δεν ξέρω τι να κάνω. Πως κατάντησα έτσι; Και το πιο τραγικό δεν βρέθηκε κανένας να μου πει ένα "Επ κοπελιά το έχεις παρά χέσει το πράγμα". Θα μου πεις τώρα, εσύ ενδιαφέρθηκες καθόλου για τη ζωή των φίλων σου και ζητάς να κάνουν και αυτοί το ίδιο; Είμαι αδικαιολόγητη. Ξέκοψα από όλους και από όλα και απλά προσπαθούσα να λύσω τον γρίφο που λέγεται "Ορέστης". Συγχαρητήρια Αλίσια! Ακούω από κάπου μακριά φωνές αλλά πραγματικά δεν έχω δύναμη να ασχοληθώ. Ο κόσμος γύρω μου ακόμα συνεχίζει να γυρίζει αδιαφορώντας πλήρως για τα δικά μου προβλήματα. Πόσες γυναίκες και άντρες βρίσκονται κάθε στιγμή στη δική μου θέση; Πλέον έχει γίνει συχνό φαινόμενο. Και έχοντας το ξανά περάσει έπρεπε κανονικά να το δεχτώ πιο ήρεμα και όχι να διαλυθώ σε χιλιάδες μικρά κομματάκια. Αυτό που μάλλον θα μου δώσει δύναμη είναι να σκεφτώ τα επόμενα μου βήματα. Τα σταθερά αυτά βήματα που θα με οδηγήσουν μακριά από όλον αυτόν τον χαμό. Μόλις καταφέρω να συλλέξω τα κομμάτια της καρδιάς μου που έχουν σκορπίσει σε όλη τη Νέα Υόρκη, θα προσπαθήσω να τελειοποιήσω την δουλειά μου με τον Στράτο και μετά... μετά.. μάλλον θα επιλέξω την ησυχία μου. Ή θα υποκύψω στην έντονη επιθυμία μου να τρέξω όσο πιο μακριά γίνεται από όλους και από όλα. Η ιδέα αυτή είναι ιδανική. Να ξεκινήσω χωρίς κανέναν δίπλα μου και κανέναν γύρω μου που να με γνωρίζει.