Κεφάλαιο 52: Μέτοχος είπες;

628 54 4
                                    

Συνειδητοποιώντας πως κάποιος σε έχει βάλει στο μάτι χωρίς κυριολεκτικά να έχεις κάνει κάτι μπορεί να σε τρελάνει. Δηλαδή στα εικοσιδύο μου χρόνια τι στο καλό μπορεί να έκανα ώστε κάποιος ή και κάποιοι τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα δεν έχουμε ιδέα, να θέλουν να μου κάνουν κακό; Είμαι στα πρόθυρα να ξεκινήσω να σκέφτομαι από την εποχή που ήμουν στο νηπιαγωγείο μέχρι σήμερα μήπως έκανα κάποιο κακό σε κάποιον. Μήπως έκλεψα κανένα γλειφιτζούρι από κανένα παιδί και τόσα χρόνια μου το κρατάει μανιάτικο; Είναι τόσο τραγικά γελοίο όλο αυτό που συμβαίνει που αυτή η σκέψη δεν θεωρείτε καθόλου απίθανη. Σκότωσαν μια κοπέλα που μου μοιάζει. Αυτό είναι κάποιο μήνυμα που πάει μόνο σε εμένα. Ότι ας πούμε θα είμαι η επόμενη; Ή ότι είμαι τυχερή που βρέθηκε μια σωσίας μου εκεί που ήμουν; Αν δεν είχα την Άρια να μου υποδείξει αυτή την κοπέλα δεν θα είχα ιδέα ότι έχουμε κάποια κοινά στοιχεία και τώρα αυτός ο θάνατος θα μου περνούσε εν μέρει αδιάφορος. Όλα στη ζωή τελικά γίνονται για κάποιο λόγο. Δεν μου το βγάζεις από το μυαλό όμως πως δεν μιλάμε για κάποιον της νύχτας σε όλη αυτή την υπόθεση. Πολλά παραθυράκια αφήνονται ανοιχτά δείχνοντας έτσι πως έχουμε να κάνουμε με "ερασιτέχνες". Όχι πως ξέρω πως δρουν οι έμπειροι της νύχτας αλλά σίγουρα όχι έτσι. Αν σκεφτώ τι έκαναν στον πατέρα μου, εκεί δεν άφησαν ούτε ένα ίχνος πίσω τους. Μόνο δυο νεκρούς. Τον πατέρα μου και τη παιδική μου ηλικία. Δεν θα μπω όμως σε αυτό το τρυπάκι. Δεν θα συνεχίσω να ζω με τον φόβο της απώλειας. Κουράστηκα να κλείνομαι στο καβούκι μου και απλά να περιμένω την επίθεση. Νιώθω να ζεσταίνομε επικίνδυνα και αυτή τη φορά επιλέγω να απομακρυνθώ από την αγκαλιά του Ορέστη. Ανταλλάζω μια γρήγορη ματιά με τον Γκαμπριέλ και τον βλέπω αρκετά στεναχωρημένο. Όπως και οι υπόλοιποι. Είναι λες και είμαι όντως στη θέση της κοπέλας για εκείνους. «Τελείωνε η βάρδια της και έφευγε. Μάλλον από μακριά πίστευαν πως ήσουν εσύ και την πυροβόλησαν..» ψιθυρίζοντας από το πουθενά χωρίς να ρωτήσω κάτι ο Πέτρος σπάζει έτσι τη σιωπή που υπάρχει γύρω μας και μου εξηγεί λίγο τι έγινε. Κάτι τέτοιο περίμενα και εγώ ότι θα συνέβη. Λες και υπήρχε περίπτωση να σηκωθώ και να φύγω μόνη μου χωρίς τον αδερφό μου. Δεν το βρίσκω παράλογο απλά να δόθηκε η εντολή όποιον δουν ότι μας μοιάζει απλά να πυροβολείτε. Άτυχη κοπέλα.. Είναι πολύ άσχημο να ξέρεις πως για τη δυστυχία ενός άλλου ανθρώπου ευθύνεσαι εσύ έστω και αν δεν ήξερες μέχρι πρότινος την ύπαρξη του. Η ζωή μερικές φορές δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν.

The LegacyNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ