The Legacy

Κεφάλαιο 55: Τελικά ποιός κάνει έκπληξη ποιού!

«Τα πράγματα που δεν διορθώνονται δεν θα 'πρεπε να τα δίνουμε σημασία. Ό,τι έγινε, έγινε»

- Γουίλιαμ Σαίξπηρ

Πως πρέπει να αντιδράσει κάποιος όταν αντιλαμβάνεται πως ο άνθρωπος του το μόνο που ξέρει να κάνει πολύ καλά είναι να τρέχει μακριά; Η φυγή είναι η αγαπημένη του ασχολία. Κανένα ενδιαφέρον για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του.. Πως γίνεται τόση λατρεία ώρες ώρες να νιώθω ότι μετατρέπεται σε αδιαφορία; Το να τρέξω μακριά, μου ακούγεται εύκολο δεν μπορώ να πω αλλά η σκέψη να αφήσω τόσους πίσω μου με πονάει. Κάθομαι παγωμένη έξω από την πόρτα χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Το μυαλό μου έχει σταματήσει να λειτουργεί και έχω πάψει να ακούω τι λέει ο Πάτροκλος. Για ακόμα μια φορά η Νέα Υόρκη φάνηκε πολύ πιο δελεαστική απ' ότι εγώ. Δεν μπορώ να καταλάβω αν τρέχει μακριά από τα προβλήματα του ή πάει στον πυρήνα αυτών. Καίγεται και έρχεται ξανά πίσω. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα πραγματικά.. Παραπατώντας σχεδόν κάνω μεταβολή και πηγαίνω προς τη γραμματέα της εισόδου. Βρείτε μου έναν που όταν κρυφάκουσε μια συζήτηση βγήκε κερδισμένος. Πάντα τα πάνω κάτω σου έρχονται. Ήταν λογικό να μάθαινα κάτι που δεν θα μου άρεσε. Όπως φαίνεται ξέρει και ο Πωλ αυτό που ξέρει και ο Πάτροκλος. Παρά να μας συμβουλεύουν και να μας πληροφορούν όπως κανονικά πρέπει και είναι η δουλειά τους αυτοί κάθονται και κουτσομπολεύουν μεταξύ τους και μας παρατηρούν ήρεμοι. Λες και περιμένουν την Θεία φώτιση για να μας πει ό,τι πρέπει να ξέρουμε. «Χάρηκα που σας γνώρισα δεσποινίς Οικονόμου!» με μια πρόσχαρη φωνή η γραμματέας με αποχαιρετά και παράλληλα με βγάζει από τις σκέψεις μου. Έτοιμη να φύγω θυμάμαι τελευταία στιγμή για ποιο λόγο είχα στραφεί πίσω.

«Ωω ξέχασα τη τσάντα μου μέσα στο γραφείο του Πάτροκλου.. Θα μπορούσατε να μου τη φέρετε σας παρακαλώ;» ρωτάω όσο πιο ήρεμα και γλυκά μπορώ. Είμαι σίγουρη θα δείχνω σαν χαμένη. Θα είναι συνηθισμένη όμως σε τέτοιες συμπεριφορές. Σπάνιες φορές βγαίνεις από ένα δικηγορικό γραφείο με καλή διάθεση. Αρκετά πρόθυμη να με βοηθήσει αφήνει τη θέση της και πάει με γοργό βήμα προς το γραφείο του Πάτροκλου. Δεν κάνω δεύτερη προσπάθεια να πάρω τη τσάντα μου. Μου φτάνουν όσα άκουσα για σήμερα. Έχω και ένα όριο. Πλέον δεν επικρατεί καμία σκέψη στο κεφάλι μου. Υπάρχει το απόλυτο τίποτα. Έχω κουραστεί να έρχομαι προ εκπλήξεως από τις αντιδράσεις του Ορέστη. Εκεί που πιστεύω ότι μπορώ να καταλάβω πως θα πράξει γίνεται το εντελώς αντίθετο. Μέσα μου ήξερα πως μέχρι το απόγευμα θα ερχόταν σε επικοινωνία μαζί μου. Τώρα δεν ξέρω τίποτα.. Θέλει να έρθει σε επικοινωνία μαζί μου;