GİRİFT 2 : Koruyucular

36.bölüm | Hamle

  Herkesin evde olduğu şu dönemlerde sıkıldığınızı tahmin ediyorum. Kitap okuyarak biraz kafa dağıtın. Benden size yüksek enerjili bir bölüm o zaman. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. ^-^

  Rodrigo Korns bölgesinde atıyla sessizce ilerliyordu. Etraftan hiç ses çıkmıyordu. Terk edilmişti sanki her yer. Bembeyaz, el değmemiş karların üstünde atının ayak izleri net bir şekilde gözüküyordu. Ama bu sorun değildi. Takip edilse bile orada çok durmayacaktı. Onu bekleyen biri vardı. Uzun süredir beklettiği biri. 

  Burada ondan habersiz bir şey olmazdı. Geldiğinden çoktan haberi olmuş olmalıydı. Atını yavaşlattı. Geleceği yere ulaşmıştı. Sonunda diye düşündü. Sonunda Albina'nın yanına gidebilecekti. Her şey kusursuz işliyordu. Bu onu şüpheye düşürüyordu. Belki de ilk defa her şey bu kadar iyiydi. Bir yerlerden darbe beklemekten kendini alıkoyamıyordu.

  Atından inip bir ağaca bağladı. Denize bakan, küçük evin önündeydi. Tahtaların üstü yosun tutmuştu. Dalgalar bazen eve kadar uzanıyordu. Evin hemen yanından uzanan iskelenin sonunda büyük bir gemi demirlenmişti. Yelkeninde işlenmiş bayrak her ne kadar hoşuna gitmese de bunu sorun etmiyordu. Albina için her şeyi yapardı. 

  Rodrigo deri eldivenini çıkarıp kapıyı çaldı. Tanıdık ses ona gelmesini söylediğinde kapıyı itti. Cam olmadığından içerisi karanlıktı ama yanan şömine yeteri kadar aydınlatıyordu. Dışarıya nazaran gayet de sıcaktı. Ev eski de olsa görevini yerine getiriyordu. Duvarlarda balık ağları ve çeşit çeşit boynuzlar asılıydı. Beklettiği kişi şöminenin hemen önünde ayı kürkü olduğunu tahmin ettiği yerde oturuyor ve çizim yapıyordu. O da yanına gidip oturdu ve çizdiği haritayı incelemeye başladı. 

  "Korns bölgesinin de bilmediğim yerleri varmış. Gezmek için epey fırsatım oldu." Ateşin küçük tıkırtıları huzur vericiydi. Bir süre sessizce oturdular. Sadece kalemin kağıt üstündeki gezintisi duyuluyordu. Çizimi bittiğinde ise başını kaldırıp Rodrigo'ya baktı. "Sonunda geldin."

  "Uzun süredir bekliyoruz. Gitme vakti."

∆∆∆

  Albina kalabalığın arasında otururken Hava ve Su kapıların açılması ile taht odasına girdiler. Hava tacını tekrar giyecekti. Her ne kadar tahtına alışkın olsa da gözlerinde ki heyecan belli oluyordu. İlk kez taç giydiği günü anımsadı. Yaşı küçüktü. Albina'dan bile küçüktü. İlk başlarda ne yapacağını bile bilmiyordu. Etrafındakiler onu yönlendiriyor ve öğretiyordu. Ama Hava inatla kimseden yardım almamıştı. Kendi başına gözlemleyerek, anlayarak öğrenmişti. Kendini bildi bileli kraliçeydi; Beyaz kraliçe. Hava tahtına doğru yürüdü. Yürürken adımları hızlı ve kendinden bir o kadar emindi. 

  Albina taç giydiği zamanla kıyaslıyordu. Titremişti. Heyecandan nasıl yürüyeceğini bile unutmuştu. O an ise gerçek sahibini izlerken kendisinin orada ne kadar tecrübesiz göründüğünü az çok anlamıştı. Birkaç senelik eğitim, herkesten uzak yaşamanın verdiği eksikliği dolduramamıştı belki de. Belki de hiçbir zaman diğerleri kadar iyi olamayacaktı.

  Hava tahta yürürken elini kaldırması ile tahtın üstündeki hava akımı hızla dönmeye başladı. Etrafta hafif bir rüzgar esti. İşte bu kadar basitti. Tek bir hareket, tek bir bakış... Kontrol etmeyi benimsemek böyle bir şeydi. Kafasına koyulan tacı her daim taşıyabilirdi, ne kadar ağır olursa olsun.

  Bütün salon mutluluk içindeydi ama Albina kötü bir şey hissediyordu. İlk başta kendisinin yetersizliği ile karşı karşıya kalmanın verdiği huzursuzluk sandı. Ama sonradan evrilerek öfkeye dönüşmüştü. Bu farklı bir histi. Farklı bir olay içindi. Yüzünün düşmesini sağlayacak ve bu duyguyu çözmek için durup odaklanacak kadar yoğundu. Hava konuşmaya başladığında Albina ona dikkat kesildi. "Burada huzur sağlandıysa bunun büyük bir kısmı torunum, Albina sayesindedir." Herkes Albina'ya dönmüştü. Albina zoraki de olsa gülümsedi. Odağı ancak o kadar devam etmişti Hava'ya karşı. Etrafına bakıyordu. Herkesin güler yüzünün ötesini görmeye çalıştı. Ama bir terslik yakalayamadı. Hava elini Albina'ya doğru uzattı. "Yanıma gel."