Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

2. • ΜΑΡΚΟΣ •

2.
«Να μάθεις να είσαι τόσο καλός και να τους προσκαλείς όλους!»

«Τελειώνεις;»με ρωτάει από πίσω.
«Σοφή μην κανείς έτσι.Ειπαμε τρεις ώρες ο καθένας.»λέω.

Αυτό το κορίτσι!!!

«Με τον μπαμπά σου μίλαγες;»ρωτάει η Σοφή την Ηβη.
«Ναι»
«Τι κάνουν τα αδέρφια σου;»
«Καλά»λέει.
«Ποσά είπαμε εχεις;Δεκαπέντε;»
«Όχι είκοσι!»λέει ο Δημήτρης διπλα μου και με χτυπάει απαλά στο μπράτσο.
«Μην πειράζεις τον οδηγό όταν οδηγάει!Θα σε κατεβάσω κάτω!»του λέω και γελάει.

«Θα με κατεβάσεις από που;Από το αμάξι μου;Και δεν θα με παρεις μαζί σου που;Στο εξοχικό ΜΟΥ!»λέει.

Ένα δίκαιο το έχει.

«Γιατί νομίζεις σε εκανα παρέα;Για τον τέλειο χαρακτήρα σου;»του λέω για πλάκα.
«Γιατί με έκανες;»

«ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ!!»φωνάζω και με ξαναχτυπάει.
«Κοφτω!»του λέω.
«Μην λες βλακείες»λέει.

Φυσικά και δεν τον εκανα πάρεα για αυτό.
Ο Δημήτρης έχει περάσει δύσκολα.Οταν μεγαλώνεις χωρίς την μαμά σου και ξέρεις ότι πέθανε γενώντας εσένα,πονάει.

Λογικο.

Όταν ερχόντουσαν την πρώτη μέρα στο σχολειο και οι δυο γονείς μου και σε αυτόν μόνο ο μπαμπάς του,στεναχωριοταν.

Και παρόλα αυτά είναι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω.

Όχι μόνο κολλητός.
Αδερφός.

«Ποσά είπαμε Ηβη;»λέω.
«Έχω τρία αδέρφια»λέει.
«Σωστά.Νομιζω μου το εχεις ξαναπεί»λέω.
«Μόνο εκατό φορές»λέει ο Δημήτρης.
«Εσυ τι πετάγεσαι τώρα;»του λέω και γελάει.

«Θα βάλεις καμία μουσική;»λέει η Σοφή.
«Μάλιστα αφεντικό!»λέω και ανοίγω το ράδιο.

«Τελειωσαμε την πρώτη χρόνια στο πανεπιστήμιο.Το πειστευεται αυτό;»λέει η Σοφή.
«Νομιζα δεν θα τελείωνε ποτέ»λέω.
«Και δεν μείναμε σε κανένα μάθημα.Αυτο είναι καλό»λέει ο Δημήτρης.
«Καλοκαίρι!Επιτελους!»λέω.

Ένα μήνα χωρίς μαθήματα.
Ελπίζω αυτός ο μήνας να περάσει αργα.

Θα πάμε στο εξοχικό του Δημήτρη όπως κάθε χρόνο άλλωστε.Απο μικροί πηγαίναμε εκει.Πιο παλιά και με την Μελινα και τον Φίλιππο αλλά ο καθενας έχει πραγματα να κάνει,έτσι πήραμε τα κοριτσια.

Θα ξετρελάθουν με το σπιτι.

«Θα κάνουμε πολλη ηλιοθεραπεία έτσι Ηβη;»λέει η Σοφη.
«Φυσικά»λέει αυτή.

Η Σόφη με μαγιο;
Αυτό δεν το έχω δει ποτέ...
Ενδιαφέρον...

«Θα περάσει από το εξοχικό καθόλου ο Αργύρης;Αν θες πάντως ένοειται μπορεί να κάτσει όσο θέλει εκει έτσι;Δεν χρειάζεται να στο πω»λέει ο Δημήτρης.

Θα τον σκοτώσω.
Αυτός μας ελειπε τώρα.

Τον κοιταω.
«Τι;»λέει.

«Ευχαριστώ Μάρκο.Εισαι φίλος»λέει η Σοφή.

Ναι ναι.
Πολύ φίλος.
Όταν θα τον πνίξω στον υπνο του θα δει αυτό.

«Υπάρχει πρόβλημα Μάρκο;»λέει η Σοφή.
«Όχι»λέω.
«Γιατί σε είδα έκανες μια γκριμάτσα»λέει.
«Απλά δεν είναι και τόσο μεγάλο το σπιτι.Δεν θα χωρέσουμε ολοι»λέω.
«Σιγά.Μπορει να κοιμηθει και στρωματσάδα»λέει ο Δημήτρης και του ρίχνω μια απονεύρωση στο χέρι.

«ΑΟΥΤΣ!»λέει.

Να μάθεις να είσαι τόσο καλός και να τους προσκαλείς όλους!

«Αφού ο Δημήτρης δεν έχει πρόβλημα και αφού το εξοχικό είναι δικό του δεν καταλαβαίνω τι σε κόφτει έσενα»λέει η Σοφή.

«Μην ξεκινάτε πάλι»λέει η Ηβη και γυρνάει ο Δημήτρης πίσω.
«Τα χάπια που σου έλεγα...»λέει και γελάνε και οι δυο.

Τι συμβαίνει;

«Δεν καταλαβαίνω γιατί γελάτε»λέει η Σοφή.
«Ούτε εγώ»λέω.
«Θα σταματήσουμε κάπου;Πεινάω!»λέει.
Άσχετο.

Τώρα είναι η σειρά μου να γελάσω.

Η Σόφη και το φαγητο της.