Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

20. • ΗΒΗ •

20.
«Απέχει;Είσαι χαρουμενος με την ζωή σου;»

Βλέπω τον Μπρούνο να τρέχει πέρα δωθε.

«Του αρεσει η θάλασσα»λέει ο Δημήτρης διπλα μου.
«Και σε ποιον δεν αρεσει»λέω.
«Σωστά»λέει.

Από την στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου σήμερα ένιωσα πολύ Ωραια.
Και νιώθω ότι μυρίζω Δημήτρης.

Μάλλον επειδή κοιμήθηκα στο κρεβάτι του.Εχω την μυρωδιά του πάνω μου.Αν και αλλάξα ρούχα και εκανα μπάνιο.

Μάλλον ιδέα μου θα είναι.

«Πως κοιμήθηκες στο δωμάτιο μου;Ήταν άνετο;»με ρωτάει.
«Πολύ Ωραια.Ειδα και με φωτογραφία στον κομοδίνο.Η μαμά σου έτσι;»λέω.

Κουνάει το κεφάλι του.

«Ήταν πανέμορφη»λέω.

Με τα μαύρα μαλλιά της και τα γαλάζια της μάτια φενοταν σαν ψεύτικη.

«Ναι ήταν»λέει.
«Θα πω κάτι προφανές αλλά πήρες τα μάτια της.Θα στο λένε όλοι φυσικά»λέω.
«Ναι.Το ακούω συχνά.Φανταζομαι θα ποναγε ο μπαμπάς μου να με βλέπει στην αρχή...»λέει.
«Τι εννοείς;»ρωτάω.
«Να βλέπει εμένα και να του έρχεται στο μυαλό η μαμά μου.Θα πονάει.»
«Δημήτρη νομίζω θα ποναγε και να μην είχες τα μάτια της»λεω.
«Μάλλον εχεις δίκαιο»λέει.
«Σε πειραζει που στο είπα;Εννοώ που ανέφερα την μαμά σου.Γιατι αν σε στεναχωρει δεν θα το ξανά αναφέρω»λέω.

Λογικο να πονάει.

«Όχι εντάξει.Μαρεσει να μιλάω για αυτήν.Κατα κάποιο περίεργο τρόπο με φέρνει πιο κοντά της.»λέει.

Και θέλω να τον αγκαλιάσω αυτήν την στιγμή.
Να του κάνω μια μεγάλη αγκαλιά.

Αλλά δεν μπορώ.

«Αυτή μου έδωσε το όνομα μου»λέει.
«Αλήθεια;»
«Ναι.Το αντίθετο από τον μπαμπά σου.Ο μπαμπάς σου ήθελε ένα σπάνιο ασυνιθιστο όνομα για σένα ενώ η μαμά μου ήθελε ένα συνιθισμενο όνομα.Για να είναι και η ζωή μου συνηθισμένη»λέει.

Ο Δημήτρης;
Συνηθισμένος;

Δεν γίνεται αυτό.

«Πέρασε δύσκολα ε;»λέω.
«Είχε δύσκολη ζωή ναι.Και ήθελε η δικιά μου να απέχει τελείως από αυτήν που έζησε αυτή»λέει.
«Απέχει;Είσαι χαρουμενος με την ζωή σου;»λέω.

Δεν ξέρω γιατί το ρωτησα αυτό.

Και δεν απάντησε κατευθείαν.
Απλά με κοίταζε.
Δεν ξέρω ποσά λεπτά αλλά απλά με κοίταζε.

«Σχεδόν»λέει τόσο σιγά που ίσα ίσα ακούστηκε.

«Έδω είστε;»λέει η Σοφία και την βλέπω να τρέχει κοντά μας.

«Εδώ.Βλεπουμε τον Μπρούνο»λέω.
«Παιδιά ο Μαρκος δεν πάει καλά.Δεν ξέρετε πως μου μίλησε»λέει.

Όντως από χθες κάπως είναι.

«Που είναι;»ρωτάει ο Δημήτρης.

Και κοιταω μπροστά και βλέπω τον Μπρούνο να παίζει μαζί του.

«Να τος!»λέω και γυρνάνε να τον κοιτάξουν.
«Πάω»λέει ο Δημήτρης και τρέχει.

«Ηβη;Μου εχεις θυμωσει;»με ρωτάει όταν μένουμε μόνες μας.
«Όχι βέβαια.Για ποιο πράγμα;»
«Που δεν κοιμήθηκες στο κρεβάτι μαζί μου»λέει.

Τι;

«Πως σου ήρθε αυτό τώρα;»λέω.
«Θύμωσες;»
«Όχι βέβαια.Δεν έγινε κάτι.Μου έδωσε ο Δημήτρης το δωμάτιο του»λέω.
«Φυσικά και το έκανε.Αφου είναι τζέντλεμαν»λέει.

Ότι είναι,είναι.

Με πιάνει αγκαζέ.
«Πάμε να δούμε τι κάνουν»λέει και πάμε κοντά τους.