Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

6. • ΜΑΡΚΟΣ •

6.
«Είναι όμορφη.
Κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο.»

«Θα την ανοίξω εγώ»λέει διπλα μου.
«Δεν χρειάζεται Σοφη.Μπορω και μόνος μου»της λέω και μου βγάζει την γλώσσα.

Κάθεται κάτω στην άμμο και με κοιτάει που προσπαθώ.

«Σήμερα έτσι!»λέει.

Αυτή η κοπέλα...

«Δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζεις»
«Εσυ ήθελες.Προσεχε μόνο μην βάλεις φωτιά στην παραλία...»λέει και γελάει.
«Δεν γίνεται αυτό!»λέω.

Ευτυχώς που περικυκλώνομαστε από θάλασσα.Αν το κανα και αυτό θα έπεφτα και άλλο στα μάτια της.Ειμαι που είμαι στον πάτο δηλαδή.

«Με εσένα όλα γίνονται.Αν ήταν εδώ ο Αργύρης θα την είχε ανοίξει»λέει.

Άντε πάλι αυτός ο Αργύρης.
Ο Αργύρης το ένα,ο Αργύρης το άλλο.

Ελεος!

Και να πω ότι είναι κανένας σοβαρός.
Ψευτόμαγκας είναι.
Νομίζει είναι τέλειος σε όλα.

Απορώ τι του βρίσκει.

«Τότε να πήγαινες διακοπές με αυτόν.Τι μας κατσίκοθηκες εδώ;»λέω ίσως πιο σκληρά από ότι ήθελα.Και ίσως πιο νευριασμενα.

«Είσαι κακός!»λέει και πέρνει από κάτω μο χούφτα άμμο και μου την ρίχνει.

Νομίζω τυφλώθηκα.

«Πας καλά;»λέω προσπαθώντας να το Βγαλτο από παντού.
«Να μάθεις να μιλάς!»λέει.
«Α ναι;Να μάθω έτσι;»λέω και παιρνω και εγώ μο χούφτα και την πλησιάζω.

Την ιδέα όμως.

«Μην τολμήσεις!»λέει.
«Ώστε δεν ξέρω να μιλάω...»λέω και την βλέπω να παιρνει και αυτή άλλη μια χούφτα.

«Αν την ρίξεις θα στην ρίξω»λέει αλλά είναι αργά.Την έχω ρίξει.

Κλεινει το ματι της.

«Υπερβάλεις»λέω.
«Ρε Μάρκο...μπήκε όλο μέσα...»λέει.

Θα κλάψει;

Την πλησιάζω.

«Αλήθεια;Δεν το ήθελα...»λέω.
«Τσούζει...»λέει.

Μπράβο Μάρκο.
Όχι μπράβο.

«Συγνώμη δεν το ήθελα...»λέω.

Πλησιάζω και άλλο.

«Άσε με να δω...»λέω.
«Δεν μπορώ να το ανοίξω..»λέει.
«Να στο φυσιξω;»λέω και κουνάει το κεφάλι της.

Πιάνω με το χέρι μου το πιγούνι της και το σηκωνω για να δω καλυτερα.

Είμαστε πολύ κοντά.Τοσο που παρατήρησα ότι έχει μια ελιά κάτω από τα χείλη της.Μια μικρή ελιά.

«Άνοιξε τα όσο μπορείς οκ;»της λέω.

Φυσάω απαλά και τα ανοίγει σιγά σιγά μέχρι που άνοιξαν κανονικά.

«Εντάξει;»λέω.
«Ναι.Ευχαριστω...»λέει.

Δεν βγάζω το χέρι μου από το πιγούνι της.

Νομίζω είναι η πρώτη φορά που είμαστε τόσο κοντά.Και έχουμε πάνω από πέντε λεπτά να πούμε κάτι κακό ο ένας στον άλλον.

Κάτι καινούργιο για μας.

Είναι όμορφη.

Κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο.
Με τα κάστανα μακριά μαλλιά της,το έντονο φριδι της που όταν θυμώνει σηκώνει το ένα,και αυτά τα χείλη της που κάθε φορά που λέω κάτι κακό τα σουφρώνει.

Είναι όμορφη.

«Τι κάνετε εδώ;»ακούμε την φωνη του Δημήτρη και γυρνάμε να τον δούμε με την Ηβη να μας κοιτάνε.

Βγάζω το χέρι μου και η Σοφη κάνει ένα βήμα πίσω.

«Αυτός εδώ ο βλάκας!Μου έριξε άμμο στο ματι!»λέει.

Πέντε λεπτά!
Πέντε λεπτά χωρίς να πει και να πω τίποτα!

«Ακόμα η φωτια;»λέει και κάθεται κάτω.
«Άνοιξε την εσυ αν θες!»λέω.
«Μπα.Εχω τον κολλητο μου για αυτό.Αλλωστε είσαι εξπερ με την φωτιά»λέει και γυρνάει στην Ηβη που έκατσε διπλα του.

«Σου είπα Ηβη για το τι έκανε ο Μάρκος όταν ήταν 11;»της λέει.

Τέλεια.
Θα με κάνει παντού ρεζίλι.

Τρίβω τις πέτρες αλλά τίποτα.

«Αλήθεια;Μέσα στο σπιτι;»λέει η Ηβη.

Μετά από δεκαπέντε λεπτά ακόμα τρίβω.
Την τύχη μου!

«Δεν γίνεται παιδιά...»λέω και καθομαι.

Βλέπω τον Δημήτρη να σηκώνεται και να πλησιαζει εκει που έβαλα τα ξηλα,να βγάζει έναν αναπτήρα από την τσέπη του και ανοίγει φωτιά και μετά ξανάκάθεται.

Θα με τρελάνει;!;!;!

«Τόση ώρα δεν μπορούσες να το κανείς αυτό;»λέω.
«Και να έχανα το θέαμα να σε βλέπω να ταλαιπώρησε;»λέει και γελάνε όλοι.

Θα τον σκοτώσω!

Στον υπνο του.
Θα είναι ένας θάνατος αργος και βασανιστηκος.