Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

82•ΜΑΡΚΟΣ•

Μετά από επτά μήνες

Δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα είμαι εδώ και τον κοιταω μαζί με τον Μπαμπά μου.

«Νομίζω μου μοιάζει»λέω.
«Λες το παιδί σου άσχημο;»λέει.
«Χα Χα Χα μπαμπά.Γελασαμε»λέω.
«Έλα πλάκα κάνω.Φυσικα και είναι κούκλος.Πηρε από εσένα.Και εσυ πήρες από εμένα αρα...»λέει.
«Η αλήθεια είναι ότι ήμαστε ομορφοσογο»λέω.

«Ψωνάρες είστε»λέει ο Δημήτρης από πίσω και γυρνάμε να τον κοιτάξουμε.
«Τι;»λέει.
«Ήρθες;»λέω.
«Φυσικά.Η...Σοφία είναι καλά;»λέει.

Έχω να τον δω λίγες μέρες.

«Μια χαρά είναι»λέω και βλέπω το βλέμμα του να ηρεμεί άμεσως.
Το ξέρουν όλοι πλέον,και είναι και κατανοητό από την μια.

Ότι έχει να κάνει με μωρά και γέννες φοβάται.

«Να τον δω...»λέει και έρχεται κοντά μας στο τζαμί.

«Ο πιο ομορφος είναι.Αυτος εκει»λέω και του δειχνω.

Ξέρω θα φενεται περιεγο.Τρεις άντρες με κολλημένα τα πρόσωπα τους στα τζάμια βλεποντας μωρά.
Δεν με νοιαζει καθόλου όμως.

«Όντως είναι ομορφος...»λέει ο Δημήτρης.
«Νομίζω έχει τα χείλη μου»λέει ο μπαμπάς μου.
Γυρνάμε με τον Δημήτρη να τον δούμε και μετά κοιτάμε τον μικρό.
«Είναι περίεργο που συμφωνώ;»λέει ο Δημήτρης.
«Ναι!»λέω.

Βάζει το χέρι του στον ώμο.
«Χερομαι για σένα αδερφέ»λέει.

Γελάει.
Έχω καιρό να τον δω να γελάει.

«Είδες;Όλα πήγαν καλά»λέω.
«Χερομαι.Αληθεια.Αξιζεις όλα τα καλά»λέει.
«Και εσυ Δημήτρη.Και εσυ τα αξίζεις»λέω.

Βγάζει το χέρι του και κοιτάει πάλι το μωρό.

«Ηλπιζα τα παιδιά σας να κάνουν παρέα ξέρετε...»λέει ο μπαμπάς μου και φεύγει.

Με κοιτάει ο Δημήτρης.
«Δεν....»
«Ξέρω Δημήτρη.Δεν συμφωνώ αλλά ξέρω»λέω.
«Είναι εδώ;»
«Ναι.Δεν έχει φύγει από το πλάι της Σοφής»λέω.
«Τότε δεν θα μπω να την δω»λέει.
«Μα....»
«Καλυτερα όχι Μάρκο.Δεν ξέρω αν θα το αντέξω»λέει.
«Το καταλαβαίνω»λέω.
«Δώσε τα φιλια μου στην Σοφια.Θα περάσω από το σπιτι σας να την δω»λέει.

«Δημήτρη...πως είσαι;»τον ρωτάω.
«Δεν ξέρω πλέον τι να απαντήσω.Ολοι αυτό με ρωτανε αλλά δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση»λέει.
«Σε έχω χάσει φιλε...»λέω.
«Και εγώ με έχω χάσει Μάρκο.Αλλα θα με βρω που θα πάει»λέει και πάει να φύγει.

Χωρίς να γυρίσει να με δει με ρωτάει.
«Είναι ακόμα μαζί;»

Λέει για τον Γιάννη και την Ηβη.
Δεν μπορώ να του πω ψέμματα.
Να του πω δηλαδή αυτό που θέλει να ακούσει.

«Ναι.Συζουνε και μαζί τώρα»λέω.

Δεν λέει κάτι.
Απλά φεύγει.

Έχω χάσει τον φίλο μου τελευταία,τον αδερφό μου.
Ελπίζω να τον βρω πάλι.