Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

71. • ΔΗΜΗΤΡΗΣ •

71.
«Δηλαδή αγαπάς την Ηβη;»

Ανοιγω την πόρτα και τους βλέπω να φιλιούνται.
Πάλι!

«Δεν χτυπάς εσυ;»μου λέει ο Μαρκος.
«Το ξεχνάω.Την Ηβη ψάχνω.Ειναι εδώ;»
«Ναι.Την κρύβουμε κάτω από το κραβατι»λέει.
«Όχι Δημήτρη.Δες στην βιβλιοθήκη.Λογικα εκει θα είναι»λέει η Σοφία.
«Ευχαριστώ Σοφία.Εισαι πραγματική φίλη!»λες και κοιταω τον Μάρκο.
«Και εγώ Σαγαπω!»φωνάζει και κλείνω την πόρτα.

Όταν πάω στην βιβλιοθήκη την βλέπω να μιλάει με αυτόν παλι.Αυτον τον Σταύρο.

Γέλαγε.
Τόσο αστείος είναι;

Όταν φεύγει μετά από λίγα λεπτά πλησιάζω.
Την φιλάω στον μάγουλο και καθομαι απέναντι της.

«Τι κανείς εδώ;»λέει.
«Ψάχνω την κοπέλα μου.Την εχεις δει πουθενά;Είναι μια πανέμορφη με κάτι ποδάρες και την μεγαλύτερη καρδιά που έχω δει ποτέ...»λέω και κοιταω γύρω γύρω στο δωμάτιο.

Ακούγεται το γέλιο της.
«Κοιτά να δεις;Και εγώ ψάχνω το αγορι μου»λέει.
«Α ναι;»
«Ναι.Εχει κάτι μάτια...»λέει.
«Τι μάτια;»
«Κάτι μάτια που κάνει όλα τα αλλά να φενονται ασήμαντα...»λέει.
«Σιγά...»λέω.
«Σιγά;Κάθε φορά που με κοιτάς λιώνω,τι σιγά;»λέει και σηκώνεται από την θέση της και ξανακαθεται.

«Τι έπαθες;»λέω.
«Έχω ώρες εδώ.Πιαστηκα»λέει και την  πιάνω από το χέρι και την κάνω το γύρω του τραπεζιού και κάθεται στα πόδια μου.

«Καλυτερα;»ρωτάω.
«Πολύ!»λέει και με φιλάει.

Έχω καταλάβει κάτι με την Ηβη.
Θέλει πολύ χρόνο.Χρονο να με εμπιστευτεί,χρόνο να το συνηθίσει,χρόνο να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε τωρα.

Δεν είναι σαν τις άλλες.
Το να φτάσει να με φιλάει αυτή ήθελε καιρό.
Δεν με νοιαζει.
Αξίζει κάθε λεπτό.

«Δημήτρη;»ακούμε και σταματάμε το φιλί.

Η Μαρίνα.
Πάει να σηκωθεί από τα πόδια μου αλλά δεν την αφήνω.Την κρατάω σφιχτά.

Καμία Μαρίνα δεν θα το καταφέρει αυτό.

«Μαρίνα»λέω.
«Είστε μαζί;»ρωτάει.
«Ναι.Ειμαστε»λέω.
Η Ηβη δεν μιλάει.

«Μα.....»
«Υπάρχει πρόβλημα;»λέω.
«Για αυτήν με χωρισες;»λέει.
«Μην ξεκινάς Μαρίνα.Επειδη είσαι ψεύτρα σε χώρισα,επειδή δεν ταιριάζουμε και επειδή δεν σαγαπω»λέω.

Τώρα τελευταία με γυρόφερνει συνέχεια και δεν θέλω αυτό να προκαλέσει προβλήματα με την σχέση μου με την Ηβη.Για αυτό να τα ξεκαθαρίσω μπας και το καταλάβει.

«Δηλαδή αγαπάς την Ηβη;»με ρωτάει.
«Τρελα»λέω και γύρναει η Ηβη να με δει.
«Δεν πας καλά!!»φωνάζει και φεύγει γρήγορα έξω.

«Δεν έπρεπε να το πεις έτσι Δημήτρη...»λέει η Ηβη.
«Έπρεπε»λεω.
«Μα....»
«Τι θα κάνω εγώ με εσένα μου λες;Που εισαι τόσο καλή...»λέω και την φιλάω.

«Δημήτρη;»
«Μωρό μου!»λέω και γελάει.
«Χερομαι που ηρθαν έτσι τα πραγματα και είμαστε μαζί...»λέει σιγά.
«Εγώ να δεις...»λέω και με κρατάει σφιχτά και βάζει το κεφάλι της πάνω μου.

Την κοιταω και είχε κλείσει τα μάτια της.
«Θέλω να ξέρεις κάτι.Το να είσαι πιστός σε αυτό,σε εμάς,είναι το παν για μένα.Οκ;»
«Φυσικά ζωή μου.Ποτε δεν θα εκανα κάτι για να το χαλάσω αυτό.Ποτε»λέω.
Κουνάει το κεφάλι της.

«Ωραια.Γιατι δεν θέλω να χαλάσει αυτό...»
«Δεν πρόκειται»λέω.