Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

37. • ΗΒΗ •

37.
«Έχω δει τον τρόπο που τον κοιτάς.Και όχι.Δεν θα γίνει τίποτα μεταξύ σας!»

«Κρεμμύδι έβαλες;»ρωτάει η Μαρίνα.

Εγώ Φτιαχνω τον κιμά και ο Δημήτρης τα μακαρόνια.Η μαρίνα κάθεται και μας κοιτάει.

«Ναι έβαλα»λέω.
«Γιατί;Δεν μαρεσει το κρεμμύδι!»λέει.
«Δεν γίνεται να φτιαξει κιμά χωρίς κρεμμύδι Μαρίνα»λέει ο Δημήτρης.
«Τι Μυριζει έτσι Ωραια»λέει ο Μαρκος καθώς μπαινει.
«Ο κιμάς της Ήβης»λέει ο Δημήτρης.
«Ο κιμάς της Ήβης τα σπάει!»λεει.

Γελάω.
Πάντα έτσι λένε.
Αλλά νομίζω υπερβάλλουν.

«Τι Μυριζει έτσι;»λέει η Σοφία καθώς μπαινει.
«Ο κιμάς της Ηβη»λέει ο Μαρκος.
«Ο κιμάς την Ηβης τα σπάει»λέει η Σοφία.

Πολλές φορές το κάνουν αυτό.Ο Μαρκος και η Σοφία.Λενε τα ίδια πραγματα.

«Πως κάνετε έτσι καλε;Ένας απλός κιμάς είναι!»λέει η μαρίνα.
Όντως.Ενας απλός κιμάς είναι.Που μου τον έμαθε η μαμά.

«Όχι δεν είναι!»λέει η Σοφία.
«Θα συμφωνήσω»λέει ο Μαρκος.
«Περίεργο.Εσυ με εμένα;λ»λέει.
«Μην αρχίζεις!»λέει ο Μαρκος.

«Θα φαμε ποτέ;»λέει η μαρίνα.
«Όταν γίνει θα φαμε!»λέει ο Δημήτρης.Φενεται νευριασμενος.

Μάλλον πάλι μαλωσανε.
Γιατί όταν ήρθε δεν κάτσανε μαζί.
Του είπα θα μαγειρέψω εγώ.Για να κάτσει μαζί της.

Έτσι και αλλιώς δεν μου πέφτει λόγος εμένα.
Ποιος ο λόγος να το αποφύγω;

Ο Δημήτρης είναι με την Μαρίνα.
Δεν φενεται ευτυχισμένος μαζί της αλλά είναι μαζί.Αυτο κάτι θα σημαίνει.

Εγώ;
Εγώ είμαι απλά η Ηβη.
Και έχει πει πολλές φορές ότι είμαστε μόνο φίλοι.
Φίλοι.

«Καλά μωρό μου.Μην θυμώνεις»λέει αυτή και έρχεται κοντά και περνάει τα χέρια της γύρω από την μέση του.

Μάλιστα.

«Σοφία το κοιτάς λίγο;Σε δυο λεπτά είναι έτοιμο»της λέω.
«Ναι ναι.Εσυ;»
«Πάω να πάρω τους γονείς μου λίγο»λέω.
«Σαν παιδί που είσαι...»λέει η Μαρίνα.
«Έχεις κάποιο πρόβλημα;»λέει η Σοφία.
«Όχι»λέει αυτή και ακουμπαει το κεφάλι της στην πλάτη του Δημήτρης.

Πάει να μιλήσει η Σοφία αλλά την σταματάω.
«Άστο...»λέω σιγά και πάω μέσα.

Άτομα σαν την Μαρίνα τα ξέρω καλά.
Τα είχα στο σχολειο μου.
Και δεν θέλω να τα έχω και τώρα στην ζωή μου.Το να μείνω μακριά της είναι η μόνη επιλογή.

Όταν μιλησα με τους γονείς μου πήγα μέσα και φάγαμε όλοι μαζί.
«Πολλά κρεμμύδια έχει...»παραπονιέται η Μαρίνα.
Αν το ήξερα θα είχα βάλει πιο λίγα.

Όταν φάγαμε πήγα να πλεινω τα πιάτα.
«Ξεχνά το!»λέει ο Δημήτρης πριν μιλήσω.
«Μα...»
«Θα βαλω τα παιδιά.Δεν μπορεί να τα κανείς όλα μόνη σου»
«Δεν με πειραζει....»λέω και μου πιάνει την μύτη και την κουνάει πέρα δωθε.
«Φυσικά και δεν σε πειραζει...»λέει και γελάω.
«Θα τα πλένει ο Μαρκος.Ολα εμείς τα κάνουμε.Σαν πολύ κάθονται η Σοφία και ο Μαρκος...»
«Όντως.Αλλα αυτό γίνεται μόνο και μόνο επειδή είστε καλή ομάδα εσυ και η Ηβη!»λέει ο Μαρκος και ξεκινάει να πλεινει τα πιάτα.
«Όντως ήμαστε»λέει ο Δημήτρης και γελάω.

Όταν όμως κοιταω την Μαρίνα μου φεύγει το γέλιο.Κοιταζε επίμονα.

Βγαίνω έξω και καθομαι να διαβάσω.

«Πάμε για βουτιά!Τι κανείς;»λέει η Σοφία.
«Με την Μαρίνα;»λέω.
«Ναι»
«Τότε προτιμω να κάτσω.Δεν νομίζω να με συμπαθεί»λέω.
«Μην το παιρνεις προσωπικά.Δεν συμπαθεί κανένα θηλυκό που μιλάει στον Δημήτρη της»λέει.

Δημήτρη της...

«Μάλλον»λέω.
«Πάμε;»λέει ο Δημήτρης.
«Πηγαίνετε.Θα έρθω σε λίγο εγώ»λέω.
«Σε περιμένουμε»λέει ο Μαρκος και πάνε και οι τέσσερις στις σκάλες.

«Μωρό μου ξέχασα κάτι.Πηγενετε και έρχομαι σε λίγο»λέει η Μαρίνα καο έρχεται κοντά μου.

Τι θέλει;
Σηκωνω το βλέμμα μου να την δω.

«Ναι;»λέω.
«Μην κάνεις την αθώα περιστέρα με εμένα!»λέει.
Τι;

«Τι εννοεις Μαρίνα;»λέω.
«Έχω δει τον τρόπο που τον κοιτάς.Και όχι.Δεν θα γίνει τίποτα μεταξύ σας!»λεει.

Σήκωνομαι.

«Δεν....»
«Μην!»λέει και βάζει το χέρι της στο πρόσωπο μου.

«Θα μείνεις μακριά από τον Δημήτρη και τέλος!Ειναι μαζί μου!Δεν είστε καλή ομάδα και δεν θα είστε ποτέ!Ξερω τι προσπαθείς να κανείς.Το παίζεις γλυκιά και αθώα.Δεν θα πιάσει.Για αυτό μάζεψε τα βιβλία σου και άντε στο σπιτάκι σου με τους γονείς σου σαν μωρό που είσαι.Ο Δημήτρης είναι άντρας.Και θέλει μια γυναίκα διπλα του.Οχι ένα κοριτσάκι!»λέει.
«Μαρίνα δεν ξέρω γιατί τα λες αυτά.Εγω ποτέ δεν...»
«Μην!Αυτο που είπα!»λέει και βλέπει ένα ποτήρι νερό που έχει στο τραπέζι και μου το ρίχνει στα μαλλιά.

Δεν το πειστευω....

Σταγόνες έπεσαν και στο πρόσωπο μου και στα ρούχα μου και στο βιβλίο μου.

Το βιβλίο του Δημήτρη.

«Αυτό δεν είναι τίποτα.Και μην πεις τσιμουδιά σε κανέναν!»λέει και φεύγει.

Πάω γρήγορα μέσα.
Όχι για να στέγνωσω τον εαυτό μου.
Αλλά για το βιβλίο.
Το βιβλίο που μου έδωσε ο Δημήτρης.

Και νιώθω όλα μου έρχονται ξανά.
Όλα αυτά που έγιναν στο σχολειο.
Και κλάμματα γέμισαν τα μάτια μου.