Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

76. • ΣΟΦΙΑ •

76.
«Είναι πολύ γλυκό αυτό.
Σε κάνει να πειστευεις στόν έρωτα πιο έντονα.»

«Έλα μην κανείς σαν μωρό!»μου λέει.
«Ξεχνά το Μάρκο!Δεν μπαινω μέσα!»λέω.

Άκου εκει...

«Μωρό μου έχω έρθει μέχρι εδώ και να μην δω τους γονείς μου;Είναι ντροπή!»λέει.
«Πηγαινε εσυ.Εγω θα μείνω εδώ»λέω και καθομαι στο σκαλοπάτι έξω από σπιτι του.

Ακού εκει να γνωρίσω τους γονείς του.
Δεν έχω έρθει κατάλληλα ντυμένη.
Ούτε ψυχολογικά προετοίμασμενη.

«Οι γονείς μου είναι χαλαροί.Θα δεις»λέει.
«Δεν θα δω γιατί δεν μπαινω!Ξεχνα το Μάρκο!»λέω.
«Μα όταν τους ακούσεις θα σου φύγει η ντροπή.Θα δεις.Λενε βλακείες ο ένας στον άλλον.Ελα τώρα.Δεν μπορώ να φυγω χωρίς να τους δω και στο κάτω κάτω βράδιασε.Δεν μπορούμε να φυγουμε σήμερα.Αυριο θα φυγουμε.Ασε που θα βρέξει όπου να ναι»λέει.

Και επειδή είμαι τόσο γκαντεμο ξεκινάει να βρέχει.Ναι.

«Τώρα θα έρθεις;»λέει.

Σηκώνομαι.
«Την τύχη μου...»λέω.
«Η τύχη σου είναι γαματη αφού με γνώρισες»λέει και μου φιλάει την μύτη.
«Ναι ναι Αστα αυτά...»λέω και χτυπάει το κουδούνι.

Ανοίγει μια μικρή κοπέλα που μόλις τον βλέπει πέφτει πάνω του.

Η αδερφή του θα είναι.

Ποποοοο είναι πανέμορφη.

«Αδερφούλα μου!»λέει αυτός.
«Σε περιμέναμε»λέει καθώς μπήκαμε.
«Το ξέρατε;»
«Μας το είπε η Θεία Ελεάννα που το είπε ο θείος Βασίλης που του το είπε ο Θείος Αλέξης»λέει η μικρή.

Πόλους θείους..

«Από εδώ η Σοφη»λέω και με αγκαλιάζει.

Δεν το περίμενα.
«Εγώ είμαι η Μελινα»λέει γελαστή.

Τι όμορφη και γλυκιά που είναι.

«Οι ηλικιωμένοι εδώ είναι;»ρωτάει ο Μαρκος.
«ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΑΥΤΟ!!!»ακούγεται μια φωνη από μέσα.Ακολουθω τον Μάρκο και την Μελινα και πάμε στην κουζινα.

«Ακούω ηλικιωμένοι οι γονείς σου!Μπουμπουκια είμαστε»λέει κάποιος.

Αυτοί είναι οι γονείς του;
Φυσικά.Τωρα εξηγούνται όλα.
Για αυτό ο Μαρκος και η Μελινα είναι έτσι.
Με τέτοιους γονείς πως να μην είναι.

«Αλλά λένε οι άσπρες τρίχες στα μαλλιά σου!»λέει ο Μαρκος.
«Ζηλεύεις.Που ο πατέρας είναι πιο ωραίος από τον γιο»λέει αυτός και γελάμε.

«Από η Σοφη.Η Κοπέλα μου»λέει και τους δινω το χέρι.
«Επιτελους έφερες κοπέλα στο σπιτι.Αρχισα να πειστευω ότι είσαι γκει!»του λέει.

Γελάω.

«Μπαμπά!»λέει αυτός.
«Τι;Αφού μόνο ο Δημήτρης και ο Φίλιππος έρχονται εδώ»λέει.
«Και αυτός ο λόγος είναι που δεν φέρνω καμία»λέει ο Μαρκος.
«Χάρηκαμε Σοφη»λέει η μαμά του.
«Και εγώ»

Καθόμαστε.

«Ο Δημήτρης;Πως είναι;»λέει ο μπαμπάς του σοβαρά αυτήν την φορά.
«Τα γνωστά.Ξερεις.Τα έχει αυτά η μέρα αυτή...»λέει ο Μαρκος.
«Ναι...»λέει και για λίγο υπήρχε μια σιωπή.

«Πεινάτε;»λέει η μαμά μου.
«Σαν λύκος!!!»μου ξεφεύγει.

Ούπς!
Ακουστηκε αυτό;

Γελάνε όλοι.
«Τρώει πολύ»λέει ο Μαρκος.
«Δικιά μας είσαι εσυ»λέει η μαμά του.
«Εδώ θα κοιμηθητε έτσι;Βρέχει εξω»λέει ο μπαμπά μου.
«Ναι ναι εδώ.Αυριο θα φυγουμε»λέει ο Μαρκος.
«Αν δεν είναι πρόβλημα»λέω.
«Κανένα πρόβλημα»λέει η μαμά του.

«Θα σου στρώσω στην Μελινα»λεει.

Και πήγε αργά.
Μιλάγαμε φάγαμε,μέχρι και διαγωνισμό καναν οι γονείς του ποιος θα φάει πιο γρήγορα.Η μαμά του νίκησε.

Πέρασα Ωραια.Μου έφυγε η ντροπή και γέλασα παρά πολύ μαζί τους.Ειπαν ιστορίες από το σχολειο,και υπήρχε κάτι ακόμα πιο ωραίο.Ο τρόπος που ο μπαμπάς του Μάρκου κοίταζε την μαμά του.Ο τρόπος που την έλεγε συνέχεια «Λεξι μου»και το πόσο ερωτευμένοι φενονται μετά από τόσα χρόνια.

Είναι πολύ γλυκό αυτό.
Σε κάνει να πειστευεις στόν έρωτα πιο έντονα.

Αποφασίσαμε να κοιμηθούμε και έτσι αφού έβαλα κάτι Πιζαμες τις Μελινας πήγα στο δωμάτιο της.

Ζωγράφιζε.
Μου είχε πει ο Μαρκος ότι η αδερφή του ζωγραφίζει πιο Ωραια από αυτόν αλλά αλλά να το ακούς και αλλο να το βλέπεις.

Πάω κοντά και δεν το πειστευα ότι αυτή εδώ η μικρούλα το έκανε αυτό.

«Ουαου!»λέω και το κλείνει γρήγορα.
«Εσυ το έκανες αυτό;»λέω.
«Ναι.Αλλα δεν το έχω τελειώσει»λέει.
«Μπορώ να το δω;»λέω και το ανοίγει πάλι.

Ήταν ένας άντρας.
Νέος.
Με πράσινα μάτια.

Ουαου.
Πολύ εντυπωσιακό.
Είναι πολύ λεπτομερειακό.
Λες και βλέπω αυτόν τον άντρα αυτήν την στιγμή.

«Είναι απίστευτο....»λέω.
«Ευχαριστώ»λέει.
«Είναι κάποιος αυτός ή από τον μυαλό σου;»λέω.

Αργεί να απαντησει.
«Από το μυαλό μου...»λέει.

Γιατί δεν την πειστευω;
Και γιατί νιώθω ότι τον έχω ξαναδεί αυτόν;
Ίσως από φωτογραφία.
Απλά δεν μπορώ να θυμηθώ.

Ξαπλωνω.
Ωραια οικογένεια έχει ο Μαρκος.