Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

1. • ΔΗΜΗΤΡΗΣ •

1.
«Αν και κορίτσια σαν την Ηβη δεν νομίζω να κρατάνε μούτρα.Απλα στεναχωριουνται.»

«Δεκαπέντε ώρες κάνουν»λέει ο Μάρκος διπλα μου.
«Κοριτσια είναι.Λογικο»λέω.
«Όλα τα ξέρεις εσυ ξερόλα»λέει και με σπρωχνει.

Τον σπρωχνω και εγώ.

Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω την Σοφία και την Ήβη να σπρώχνουν τις βαλίτσες τους.

«Άντε να βοηθήσεις την Σοφία»του λέω και τρεχω στην Ήβη.

«Καλημέρα Δημήτρη»λέει γελαστή.
«Αστα τα περνώ εγώ»λέω και παιρνω τις βαλίτσες από τα χέρι της.
«Ευχαριστώ πολύ.Ηταν βαριές»λέει.

Βλέπω τον Μάρκο πάει στην Σοφία.
«Άσε να τις πάρω εγώ»της λέει.
«Όχι να μου λείπει.Για να λες μετά ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα μόνη μου;!Οχι ευχαριστώ!»λέει.
«Δεν μπορείς να είσαι σαν την Ήβη;ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ!»λέει ο Μάρκος και προχωράει μπροστά.

«Ξεκίνησαν τα όργανα»λέω στην Ήβη σιγά.
«Νωρίς Νωρίς.Και είναι πόσες ώρες με το αμάξι;»με ρωτάει.
«Έξι ολόκληρες ώρες με Μάρκο και Σοφία!!Ελπιζω να εχεις πάρει χάπια μαζί σου.Θα τα χρειαστούμε»λέω και γελάει.

Έχει ωραίο γέλιο.

«Τι λέτε εσείς εδώ;»λέει η Σοφία.
«Τίποτα»λέω και κοιταω την Ήβη και της κλείνω το ματι.

Ας μην μάθει για τι μιλάμε.
Ας μην κάνουμε τα πραγματα χειρότερα.

Βάζουμε τις βαλίτσες μέσα.
«Όντως η δικιά σου είναι πολύ βαριά.Τι εχεις μέσα;Πέτρες;»λέω.
«Βασικά η μικρή έχει ρούχα μόνο»λέει η Σοφία.
«Η μεγάλη τι έχει;»ρωτάω την Ηβη και κοιτάει πάνω.

Μην μου πεις!
Φυσικά!

«Έχει βιβλία έτσι;»λέω.
«Μόνο καμία εικοσαριά!»λέει η Σοφία καθώς βάζει τις δικές της μέσα.
«Αλήθεια τώρα;»λέω και σηκώνει τους ωμους ψηλά.

Τι ρωτάω.
Αυτό είναι τόσο «Ήβη».

«Δεν υπάρχεις.Μονο εσυ θα μπορούσες να πας διακοπές και να φέρεις βιβλία μαζί»λέω και κουνάω το κεφάλι.

Την βλέπω κοιτάει κάτω.

Στεναχωρήθηκε;

Μα δεν το εννοούσα για κακό...
Εμένα μαρεσει που διαβάζει τόσο.
Που είναι έξυπνη.

Μπράβο μου!
Όχι μπράβο μου!

Χτυπάει το τηλεφωνο της και πάει στην ακρη να μιλήσει.

«Έτοιμοι;»λέω.
«Ποιος θα οδηγήσει;»λέει ο Μάρκος.
«Εγώ Ενοειται!»λέει η Σοφία.
«Εγώ είμαι άντρας αρα εγώ!»λέει ο Μάρκος.

Ποιος ο λόγος να μιλήσω;
Αφού ακρη δεν θα βγάλω.

Ας τα βρουν μόνη τους.Εγω να οδηγήσω το αμάξι μου αποκλείεται.Σιγα μην μαφήσουν.

«Άντρας;»λέει η Σοφία.
«Ναι.Αντρας!Δεν το βλέπεις!»
«Αυτό δεν θα το σχολιάσω.Εσυ και τα σεξιστικά σου σχόλια!Ακου εσυ είσαι ο άντρας αρα εσυ θα οδηγήσεις;!Που ζούμε στο 2000;;»λέει η Σοφία.
«Θα οδηγήσω εγώ και τέρμα!»
«Μάρκο!»
«Σοφη!»
«Πρώτος με λένε Σοφία.Μην με λες Σόφη συνέχεια!Με εκνευρίζεις!»λέει η Σοφία και μου ήρθε στο μυαλό οι γονείς του Μάρκου.

Ο Θείος Άρης πάντα έλεγε την Θέια Λεξι,Λεξι ενώ την λένε Αλεξια.Και αυτή συνέχεια εκνευρίζοταν.

Μεχρι που της έμεινε πλέον και την λέμε όλη έτσι.

«Ο Μάρκος είναι ο κολλητός μου!»
«Και εμένα φίλος μου!»λέει η Σοφία.

Βλέπω την Ηβη απέναντι ακόμα να μιλάει στο τηλεφωνο.Νομιζω πρέπει να πάω να της μιλήσω.Ας μην ξεκινήσουμε τις διακοπές μας μουτρωμενοι.

Αν και κορίτσια σαν την Ηβη δεν νομίζω να κρατάνε μούτρα.Απλα στεναχωριουνται.

Έρχεται ο Μάρκος γρήγορα και παιρνει τα κλειδιά από το χέρι μου.
«Μην τολμήσεις!»λέει η Σοφία.
«Σοφή μου σοφή μου...ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»λέει.
«Ένας βλάκας;Ηλιθιος;Χαζός;»

Γελάω.
Με άγριοκοοταζει ο Μάρκος και είμαι σοβαρός τώρα.

«Εγώ είμαι ο Μάρκος και ο Μάρκος παιρνει ότι θέλει οκ;»
«Δημήτρη μιλά!»λέει εκνευρισμένη η Σοφή.Εννοω Σοφία.

Με κόλλησε ο βλάκας.

«Είστε 19 χρόνων.Βρειτε τα μόνοι σας!»λέω και πάω στην Ηβη.

«Εντάξει μπαμπά.Θα προσέχω»έλεγε στο τηλεφωνο και το έκλεισε.Οταν γύρισε τρομαξε λίγο.

«Με τρόμαξες...»λέει.
«Δεν το ήθελα.Ολα καλά;»λέω.
«Ναι ναι ναι μια χαρά»λέει και κοιτάει αμήχανα το τηλεφωνο της.

Ναι καλά.

«Θύμωσες μαζί μου;»λέω.
«Όχι...»λέει.
«Σταναχωρηθηκες.Το ξέρω.Το βλέπω στο βλέμμα σου»λέω και σηκώνει τα μάτια της για να με δει.
«Δεν εννοούσα τίποτα κακό.Ποτε δεν θα έλεγα τίποτα κακό επειδή διαβαζεις.Και....»πάω να πω.

Αναστενάζω.

«Και τι;»λέει.
«Και η μαμά μου διάβαζε»λέω σιγά.

Βάζει το χέρι της στον ώμο μου.
«Δεν στεναχωρήθηκα.Ολα καλά.Παμε»λέει γελαστή.

Πάμε στα παιδιά.
«Δώσε τα κλειδιά τώρα!»φωνάζει η Σοφία.

Ακόμα;
Σοβαρά τώρα;

Της ανοίγω την πόρτα.
«Μπες Ηβη γιατί κάτι μου λέει ότι θα αργήσουμε να ξεκινήσουμε»λέω και γελάει.Μπαινει μέσα και κλείνω την πόρτα.

Πάω μπροστά και καθομαι στην θέση του συνοδηγού.

«Είναι το αμάξι σου πάντως»λέει η Ηβη.
«Όχι ότι τους νοιαζει ιδιαιτερα»λέω.