77.
«Οτι για αυτό έστειλε την Ηβη σε εμένα.»
Η Ροζιτα την λάτρεψε την Ηβη.
Καθόμασταν στην κουζινα όλοι μαζί και μιλάγαμε όταν σηκώθηκε να φύγει η Ροζιτα και μετά ο μπαμπάς μου.
«Φεύγω παιδιά.Ειμαι πτώμα.»λέει.
«Κύριε Αλέξη;»λέει η Ηβη.
«Τι είναι;»λέει αυτός.
«Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι.Δεν θέλω όμως να είμαι αδιάκριτη»λέει αυτή.
«Μπορείς να ρωτήσεις ότι θες Ηβη»λέει αυτός.
«Έχουν περάσει 19 χρόνια.Πως και δεν έχετε ξαναφτιάξει την ζωή σας;Δεν είστε με κάποια;»λέει.
Ξέρω την απάντηση.
Το χω ρωτησει και εγώ αυτό πολλές φορές.Δεκαεννια χρόνια δεν είναι και λίγα.
Αν και δεν ξέρω πως θα ένιωθα αν κάποια γυναίκα θα έμπαινε στο σπιτι μου.Αλλα μετά ίσως αν έκανε τον μπαμπά μου χαρούμενο δεν θα με πείραζε.
«Ξέρεις τι Ηβη;Δεν ήθελα.Και ακόμα δεν θέλω δηλαδή.Ο ερωτας της ζωής μου ήταν και θα είναι η Ζωή.Με οποία και να ήμουν θα την συγκρινα με την Ζωή.Και εκτός ότι δεν είναι δίκαιο και σωστό,δεν συγκρίνεται καμία μαζί της»λέει.
Α ρε μπαμπά....
«Δεν στεναχωριέμαι όμως.Το πειστευω ότι ο καθέναν μας είναι γραφτό να είναι με κάποιον.Εμενα ήταν ή με την Ζωή ή με καμία.Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις...»λέει.
«Νομίζω ναι...»λέει αυτή και με κοιτάει.
«Μετά δεν το σκέφτεσαι και ολας να γνωρισεις καμία.Ειχα αλλά στο μυαλό μου.Δεν το μετανιώνω όμως.Κοιτα αυτόν»λέει και γελάει δείχνοντας εμένα.
«Πάω για υπνο.Καλο σας βράδυ»λέει και φεύγει.
«Ο μπαμπάς σου είναι....»
«Απίστευτος.Το ξέρω»λέω.
Γελάει.
«Τι λες να κάνουμε;»της λέω.
«Δεν ξέρω.Πολυ θα ήθελα να κάνω κουνια αλλά βρέχει αρα...»λέει.
Την πιάνω από το χέρι και πάμε έξω.
«Δημήτρη;Βρέχει!»λέει.
«Και;»λέω και πάμε στην αυλή.
Γίναμε μούσκεμα μέχρι να πάμε στην κουνια.
Κάθεται και την κουνάω.
Ας αποκτήσει και κάποιες καλές αναμνήσεις αυτή η κουνια.Της χρειάζεται.
Άρχιζε να βρέχει πιο πολύ αλλά δεν φυγαμε.Συνεχιζα να την κουνάω δυνατά και αυτή να γελάει κοιταζοντας την βροχή.
Τι όμορφη που είναι..
Είμαι τυχερός.Ισως δεν είχα και την καλύτερη ζωή αλλά τώρα έχω την Ηβη.Και νιώθω ότι με ανταμείβει ο Θεός για όλα αυτά που έγιναν στην ζωή μου.Οτι για αυτό έστειλε την Ηβη σε εμένα.
«ΔΗΜΗΤΡΗ!!!»φωνάζει.
«Τι είναι Ηβη μου;»λέω.
«ΣΑΓΑΠΑΩ!!!»φωνάζει γελώντας.
Τι;
Είπε Σαγαπω;
Σταματάω.
«Τι κανείς;»λέω.
«Δεν άκουσες;Το φώναξα.ΣΑΓΑΠΑΩ!!!»λέει και σηκώνεται από την κουνια και έρχεται πάνω μου.
Βάζει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου και με φιλάει.
Και χωρίς να σταματήσει να με φιλάει την παιρνω στην αγκαλιά μου και πάμε μέσα.Στο δωμάτιο μου.
Την ξαπλώνω και καθομαι πάνω της.
Και από γλυκό το φιλί έγινε παθιασμένο.
Και ολα έγιναν γρήγορα.
Βγάλαμε τα παπούτσια,μετά την μπλούζα μου.
Σταματάει να με φιλάει.
«Εγώ....»πάει να πει.Την σταματάω.
«Ξέρω ξέρω...»λέω.Δεν χρειάζεται να το πει.Να την φέρω και άλλο σε δύσκολη θέση.
«Μόνο αν θες...»λέω.
«Θέλω...»λέει.
Δεν είπαμε κάτι άλλο.
Δεν χρειάστηκε.
Ο ήχος της βροχής έξω ήταν αρκετός.
VOUS LISEZ
Κατι Παραπάνω Από Φίλοι
Roman d'amour*8ο βιβλίο* •Δημήτρης(γιος του Αλέξη από το «Όταν Με Κοιτάς») •Μάρκος (γιος του Άρη και της Λεξι από το «Ερωτευμένη με αυτόν που δεν ερωτεύεται») •Ήβη (κόρη του Αντώνης και της Ιζαμπέλας από το «θα μαγαπας ο κόσμος να χαλάσει;») •Σοφία(κόρη του Χρήσ...
