Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

11. • ΣΟΦΙΑ •

11.
«Γιατί σε νοιαζει τόσο πολύ Σοφη....;»

«Αυτή;»του δειχνω.
«Ωραια είναι»λέει.
«Το ίδιο είπες και για τις προηγούμενες τρεις!»λέω.Δεν βοηθάει και πολύ.Επρεπε να έρθω με τον Δημήτρη.

«Αφού είναι ωραίες τι να πω;!»λέει και γυρνάει το καπέλο που φόραγε από πίσω.
«Γίνε λίγο πιο συγκεκριμένος»λέω.
«Οκ...»λέει και πέρνει το βιβλίο με τις τούρτες και άρχισε να το ξεφιλιζει.

Σταματαει σε μια σελίδα.
«Αυτήν να πάρουμε»λέει και πάω κοντά να δω.

Ήταν μια Ωραια άσπρη τούρτα με μικρές Καρδούλες.

«Αυτήν θελουμε!»λέω αμέσως στην κοπέλα.

Πολύ καλή επιλογή έκανε βασικά.
Δεν του το είχα.
Η του στα αυτή είναι τόσο...

«Ηβη».

Θα την λατρέψει.

Όταν τελειώνουμε από εκει πάμε στο σουπερμάρκετ.Παιρνει ένα καρότσι αυτός και ένα εγώ.Με κοίταζε.

«Τι;Είμαστε τέσσερα άτομα»λέω.
«Με εσένα είμαστε έξι βασικά.Αφου τρως για τρεις»λέει.

Δεν με νοιαζει τι λέει.
Λατρευω το φαΐ και το φαΐ λατρεύει εμένα.
Έχουμε καλή σχέση.

Γεμίζει το καρότσι του και εγώ το δικό μου.Παιρνω τα Απολυτος απαραίτητα.

Σοκολατες,πατατάκια,γαριδάκια,κόκα κολα,Ποποκορν.

Και καυτερά πατατάκια και Μ&Μs για την Ηβη.Τα λατρεύει.

«Πήρες βασικά βλέπω»λέει και κοιταω το καρότσι του.Ειναι γεμάτο.Εχει κρέας,πατάτες,φρούτα,χαρτί κουζίνας.

Εντάξει.
Ίσως τα δικά του είναι πιο βασικά.

Όταν βγαίνουμε έξω πάμε σε ένα εμπορικό.

«Θα πάω να πάρω δώρο στην Ηβη.Σε μια ώρα εδώ;»λέω.
«Ναι αλλά όταν λέμε μια ώρα εννοούμε μια ώρα οκ;Γιατί ο γυναικείος εγκέφαλος την μια ώρα την καταλαβαίνει αλλιώς»λέει.
«Μάρκο μάρκο!Μην προσπαθείς να καταλάβεις ένα γυναικείο μυαλό.Δεν θα τα καταφέρεις!»λέω και τον τσιμπάω στο μάγουλο και φεύγω.

Αφού βρίσκω το τέλειο δώρο πάω εκει και με περιμενε.
«Ειδες.Μια ώρα»λέω.
«Δεν το περιμενα η αλήθεια είναι...»λέει και πάμε στο αμάξι.

Κράταγε δυο σακούλες.Η μια όμως είχε κάτι περιεγο.

Μαρκαδόρους.
Αγόρασε μαρκαδόρους;
Πάει καλά;

«Μην μου πεις ότι οι μαρκαδόροι είναι για την Ηβη;!»λέω.
«Τι;Όχι βέβαια!Υπαρχει περίπτωση να της επερνα μαρκαδόρους;»λέει.
«Με εσένα δεν ξέρω πλέον»λέω.

Δεν απαντάει.

«Τότε;»λέω.
«Τίποτα»λέει και πάει πιο γρήγορα.
«Γιατί τους πήρες;»
«Τίποτα είπα»
«Θα ζωγραφίσεις;»λέω.
«Όχι»
«Τότε;»λέω.

Είμαι περίεργη τώρα...

«Πες μου!»λέω.
Με κοιτάει και γελάει.
«Θα σκάσεις αν δεν μάθεις έτσι;»λέει.
«Ναι!»λέω.
«Τέλεια!»λέει και σταματάει και βάζουμε τις σακούλες πίσω.

Έτσι θα με αφήσει;

Βλέπω ότι κρατάει τα κλειδία στο χέρι έτσι τα παιρνω γρήγορα και τα βάζω στο τσαντάκι που έχω μπροστά.

«Τι κανείς;Δώστα μου!»λέει.
«Όχι αν δεν μου πεις»λέω.
«Πας καλά;Τι σε εποιασε;»λέει.
«Πες μου και γα στα δωσω»λέω.

Πλησιαζει κοντά μου.
«Γιατί σε νοιαζει τόσο πολύ Σοφη....;»λέει.

Έλα μου ντε;
Γιατί;

«Γιατί δεν μου λες...;»λέω.

Βάζει το χέρι του στα μαλλιά μου και τα χαϊδεύει απαλά.

«Γιατί σε νοιαζει τόσο πολύ;»ξαναλεει.
«Με νοιαζει...»

Είναι πολύ κοντά μου.

«Γιατί όμως;»λέει και πλησιαζει και άλλο.

Τι κάνει;

Το χέρι του που χάιδευε τα μαλλιά μου κατέβηκε στον ώμο και στα χέρια,μέχρι που έφτασε στην παλάμη μου.

«Σου είπα δωστα!»λέει και βλέπω να κρατάει τα κλειδία.

Τι;
Πως τα πήρε από την τσάντα μου;

Ούτε που το κατάλαβα...

Μπαινει στο αμάξι και μπαινω διπλα του.

«Όλο αυτό το έκανες για να παρεις τα κλειδιά;»λέω.
Δεν με κοιτάει.
«Φυσικά.Τι νόμιζες;»λέει.

Φυσικά.
Τι νόμιζα;