Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

66. • ΔΗΜΗΤΡΗΣ •

66.
«Είπες αγαπάω;»

«Σίγουρα επιτρέπεται να τον έχεις εδώ;»με ρωτάει.
«Ναι.Το σπιτι είναι έξω από την σχολή.Ρωτησα»λέω.

Την έβλεπα πως τον χάιδευε.

«Τι κανεί το αγορι μου;Είσαι ήσυχος;»του λέει και αυτός κουνάει την ουρά του.
«Ήσυχος είναι.Απλα του λείπει η Ηβη»λέω.

Γελάει.
«Που το ξέρεις;Στο είπε;»λέει.
«Το καταλαβαίνω.Ολη μέρα κοιμάται.Μονο όταν ερχεσαι είναι έτσι υπερκινητικός»λέω.

Κάθεται διπλα μου στο καναπέ.

«Λοιπόν...»λέω.
«Λοιπόν τι;»λέει
«Πως σου φενεται όλο αυτό;Εμείς;»λεω.
«Εμείς;Σαν όνειρο»λέει.

Την παιρνω και την βάζω στα πόδια μου.
«Ηβη;»λέω.
«Ναι»
«Το ξέρεις ότι είσαι πολυ ασυνήθιστη,όπως και το όνομα σου έτσι;»λέω.
«Μπα εσυ είσαι ο ασυνήθιστος...»λέει και με φιλάει.

«Ίσως πρέπει να σε μεθύσω...»λέω.
«Τι;Γιατί;»
«Γιατί η μεθυσμένη Ηβη μιλάει πιο πολύ από την κανονική Ηβη»λέω.
«Θες να πεις ότι προτιμάς την μεθυσμένη Ηβη;»
«Ίσως...»λέω για πλάκα και σηκώνεται να φύγει.

Την τραβάω από το χέρι και την βάζω πάλι πάνω μου.

«Δεν με άφησες να τελειώσω.Αγαπαω όλη την Ηβη όπως και να είναι αυτή»λέω και την φιλάω.

Σταματάει το φιλί και με κοιτάει.

Τι έγινε τώρα;

«Είπες αγαπάω;»λέει σοκαρισμένη.

Το είπα;
Οχ!
Όντως το είπα.

«Δεν ξέρω.Εξαρταται»λέω.

Δεν μιλάει.
«Ηβη;»
«Μμμμ»λέει.
«Δεν ήθελες να το ακούσεις;»λέω.
«Δεν είναι αυτό.Απλα δεν το περιμενα»λέει.
«Ότι Σαγαπω;Ναι...Σαγαπαω...»λέω.
«Δημήτρη...»
«Δεν χρειάζεται να μου το πέις και εσυ Ηβη.Δεν στο λέω για αυτό.Απλα δεν καταλαβαίνω πως σου φενεται περιεγο.Εχεις δει τον εαυτό σου στον καθρέφτη;Είσαι ο πιο καλός,ο πιο γενεοδορος άνθρωπος που ξέρω.Και όμορφη,έξυπνη-σίγουρα πιο έξυπνη από μένα-,για να μην μιλήσω για τις ποδάρες σου,ξέρεις τι θες,θα έκανες τα πάντα για την οικογένεια σου και για τους φίλους σου.Θες να συνεχίσω;»λέω.
«Όχι...»
«Σαγαπω καιρό τώρα.Απλα σκεφτηκα ποιος ο λόγος να είμαι μαζί της;Δεν της αξίζω...»λέω.

Βάζει το κεφάλι της στο στήθος μου.
«Είναι αστειο...»λέει.
«Ποιο;»
«Και εγώ το ίδιο έλεγα για σένα.Δεν του αξίζω...»λέει.

«Μην λέτε βλακείες.Αξιζετε ο ένας τον άλλον»λέει ο Μαρκος.

Ποτέ μπήκε αυτός εδώ;
Ούτε που τον άκουσα.

«Που ήσουν εσυ ρε;»λέω.
«Με την Έλενα»
«Πολλά κολλιτιλικια βλεπω.Συμβαινει κάτι;»λέω.

Το προσπαθεί πάντως.
Αν και δεν νομίζω να καταφέρει κάτι.
Δεν μπορείς να ελέγξεις τι νιώθεις.

«Όχι.Αλλα που θα πάει»λέει.
«Λάθος τρόπος αυτός να ξέρεις.Δεν κερδίζεις κάτι.Πρεπει να της μιλήσεις»λέει η Ηβη.

Με κοιτάει ο Μαρκος.
«Της το είπες ρε;Ωραίος φιλος!»
«Έλα ρε.Δεν θέλει και πολύ να το καταλάβει»λέω.
«Δεν έχω πει κάτι στην Σοφία.Αλλα νομίζω πρέπει να μιλήσετε Μάρκο.Νομιζω αν μιλήσετε θα ξεκαθαρίσουν όλα»λέει η Ηβη.
«Δεν έχουμε να πούμε κάτι Ηβη.Η Σοφη είναι τυφλή και εγώ ποιο πολύ τόσο καιρό.Τελειωσε»λέει.
«Μα...»λέει αυτή.
«Πάω να κάνω μπάνιο»λέει και φεύγει μέσα.

Την βλέπω να στεναχωριέται.
«Μην του δίνεις σημασία.Δεν τα έχει μαζί σου»της λέω.
«Με την Σοφία;»ρωτάει.
«Όχι.Με τον ίδιο του τον εαυτό τα έχει.Προσπαθησα να του μιλήσω αλλά δεν ακούει.Ξεροκεφαλος»λεω.
«Και τώρα;»λέει.
«Τώρα συνεχίζουμε αυτό που κάναμε»λέω και την φιλάω.

Ανοίγει η πόρτα και μπαινει η Σοφία.
«Γεια»λέει και κάθεται απέναντι.

Δεν πρόκειται να βρούμε ησυχία σε αυτό το σπιτι.

Σηκώνεται από πάνω μου και κάθεται διπλα.

Τι ζητάω ο άνθρωπος;
Λίγο χρόνο με την κοπέλα μου!

«Ο....»λέει.
«Μαρκος Σοφία.Το όνομα του είναι Μαρκος»λέω.
«Το ξέρω αυτό εξυπνάκια!»λέει.
«Κάνει μπάνιο»λέει η Ηβη.
«Θα βγει με την ακατανόμαστη;»λέει.

Ζηλεύει.
Πολύ όμως.
Τι βλαμμένα που είναι και τα δυο.
Ίσως τελικά πρέπει οντως να τους κλειδωσουμε κάπου.

«Όχι.Μαζι ήταν πριν»λέω.
«Μάλιστα...»λέει και κοιτάει τα χέρια της.
«Θα δούμε καμία ταινία;Έχουμε καιρό»λέει η Ηβη.
«Ωραια ιδεα.Δρασης!»λέω.
«Να μην δούμε ρομαντική;»λέει η Ηβη γλυκά.

Πως μπορείς να της πεις όχι.

Της πιάνω την μύτη.
«Αφού είσαι γλυκουλα πως μπορώ να σου αντισταθώ...»λέω και γελάει.

Αναστενάζει η Σοφία.
«Τι έπαθες πάλι;»λέω.
«Τίποτα.Απλα είστε τέλειοι μαζί»λέει στενάχωρα.
«Και αυτό είναι κακό;»λέω.
«Όχι»
«Τότε;»
«Τίποτα απλά νιώθω η μόνη ελεύθερη στην παρέα...»λέει.
«Και ο Μαρκος είναι ελεύθερος ξέρεις...»λέω.

Βγαίνει από το μπάνιο και χώρις να μας δει καθόλου μπαινει στο δωμάτιο του,μιλώντας στο τηλεφωνο.

«Αλήθεια Έλενα;Αυτό είναι πολύ αστειο!»έλεγε και έκλεισε την πόρτα.

«Όχι για πολύ όμως...»λέει σιγά.