Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

8. • ΗΒΗ •

8.
«Μερικές φορές το ξεχνάω ξέρεις.Οτι είσαι πιο μικρή.Δεν εχεις κλείσει τα 18 ακόμα έτσι;»

Το πρωί με ξύπνησε το τηλεφωνο μου.Δεν χρειάστηκε να δω για να καταλάβω ποιος είναι.

Το παιρνω γρήγορα και βγαίνω έξω.

Βλέπω τον Μάρκο να κοιμάται στον καναπέ και βγαίνω έξω να μιλήσω.Στην πισίνα.

«Έλα μπαμπά»λέω.
«Καλημέρα Ηβη.»λέει.
«Στον ύπνο σου με είδες;»λέω.
«Όχι.Απλα χθες το βράδυ δεν με πήρες τηλεφωνο και ανησύχησα»λέει.

Και αυτός είναι ο υπερπροστατευτικος μπαμπάς μου.

«Μπαμπά τα είπαμε αυτά.Δεν μπορώ να σε περνώ συνέχεια.Τα παιδιά δεν μιλάνε με τους γονείς τους όσο εγώ μαζί σας»λέω.
«Τα παιδιά είναι μεγάλα»
«Σιγά μπαμπά.Ενα χρόνο διαφορά έχουμε»
«Ξέρω άτομα σαν αυτους.Ημουν βασικά άτομα σαν και αυτους και ένα πράγμα θέλουν στο μυαλό τους...»
«Μην το πεις!»του λέω.

Το να ξεκινήσω νωρίς το πανεπιστήμιο δεν ήταν τόσο καλή ιδέα όσο ακούγεται.Φοβουνται πολύ και συνέχεια με περνούν τηλεφωνο.

«Μπαμπά σε παρακαλώ.Τα παιδιά είναι καλά και δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο.Ειμαστε φίλοι»λέω.

Μου έρχεται στο μυαλό η χθεσινή νύχτα.
Κάτι παραπάνω από φίλοι.

Γελάω.

«Απλά θέλω να προσεχεις οκ;Ακόμα δεν εχεις κλείσει τα 18.Το νου μου συνέχεια σε εσένα το έχω»
«Να μην τον εχεις μπαμπά.Ολα καλά είναι.Αληθεια.Και θα έρθω πριν ξεκινήσω την σχολή να σας δω οκ;»λέω.
«Εντάξει.Να προσεχεις.Και μην διαβαζεις όταν περπατάς»λέει.

Αυτό το πράγμα μου το λέει συνέχεια.

«Εντάξει μπαμπά.Μιλαμε.Φιλλια στην μαμά και στα αγόρια»λέω και το κλείνω.

Ευτυχώς η μαμά έχει τον Μανό που είναι ακόμα 6 έτσι δεν προλαβαίνει να με πέρνει ΚΑΙ αυτή.

Μπαινω μέσα και ακούω φασαρία από την κουζινα.Αλλα ο Μαρκος ακόμα κοιμάται.

Πάω στην Κουζινα και βλέπω τον Δημήτρη.
«Καλημέρα»λέω και σηκώνει αυτά τα μπλε μάτια του για να με δει.

«Καλημέρα...»λέει σιγά και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.

Τι;

«Πως και τόσο νωρίς;»λέω.
«Μου βγήκε ο ύπνος.Εσυ;»
«Τηλεφωνο»λέω και το σηκωνω στον αέρα να το δει.
«Ο μπαμπάς σου;»
«Ποιος άλλος;!»λέω.

Με έχουν πάρει χαμπάρι όλοι.

«Το να ξεκινάς ένα χρόνο πριν από το κανονικό το πανεπιστήμιο δεν είναι και τόσο καλή ιδέα τελικά»λέω.
«Μερικές φορές το ξεχνάω ξέρεις.Οτι είσαι πιο μικρή.Δεν εχεις κλείσει τα 18 ακόμα έτσι;»
«Όχι»λέω.

Σε λίγες μέρες βασικά είναι τα γενέθλια μου.

«Μικρούλα είσαι μωρε...»λέει και μου ανακατεύει τα μαλλία.

Αλλά ακόμα νιώθω να κοιτάει κάτω.

Κατεβάζω τα μάτια μου και το βλέπω.

ΟΧ!
Οχ Οχ Οχ!

Σταύρωνω τα χέρια μου στο στήθος μου.

Γελάει.
Ο Δημήτρης γελάει!!

Τρεχω γρήγορα στο δωμάτιο και κλείνω σιγά την πόρτα μην ξυπνησω την Σοφία.

Παναγία μου και Χριστέ μου!!!!

Φοραγα ένα νυχτικό.
Όχι και πολύ μακρι.
Και το χειρότερο ΔΕΝ ΦΟΡΑΓΑ ΣΟΥΤΙΕΝ!!

Ο θεε μου...
Ντροπή...

Νόμιζα ότι είμαι μόνη μου;

Παιρνω ρούχα από την βαλίτσα και ντύνομαι.

Πως θα τον αντικρίσω στα μάτια τώρα;
Πως;