Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

35. • ΣΟΦΙΑ •

35.
«Μπορείς να μην το λες συνέχεια αυτό γαμωτο!Τι εννοείς είμαι τυφλή;Τι δεν βλέπω;»

«Τι διαβαζεις;»της λέω.
«Τον μικρό πρίγκιπα»λέει.

Είναι ξαπλωμενη στο κρεβάτι.

«Σοφία;Νε σε ρωτήσω κάτι;»μου λέει.
«Φυσικά Ηβη»λέω.
«Πριν που μίλησες με τον Αργυρή,του είπες αυτό που έγινε με τον Μαρκο;»λέει.
«Όχι...»λέω και σηκώνει τα φριδια της.

«Είμαι κακή κοπέλα έτσι;»λέω.
«Όχι δεν είσαι.Απλα γιατί δεν το είπες;Αφού δεν ήταν τίποτα»λέει.

Σωστή.
Πάλι είναι σωστή.

Δεν ήταν τίποτα...
Που με αγκαλιαζε και ένιωθα ασφάλεια.
Που ήταν τόσο κοντά μου.
Που ήθελα να με φιλήσει.

Που μπορούσε να το κάνει και μετά να πει ότι ήταν μεθυσμένος και δεν θυμόταν τίποτα.
Αλλά δεν το έκανε.

Θεεε μουυυυ αρχίζω να τρελενομαι...

«Δεν ήταν τίποτα έτσι;»ξαναλεει.

Δεν απαντάω.
Δεν ήταν τίποτα έτσι Σοφία;

ΟΟΟΟΟ ΘΕΕΕΕ ΜΟΥΥΥΥ
ΡΩΤΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ;

ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΑΑΑΑ

«Ηβη..»λέω.
«Τι είναι;»λεει.
«Πάω έξω.Να πάρω καθαρό αέρα.Δεν νιώθω καλά...»λέω και βγαίνω γρήγορα έξω.

Δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό.
Δεν μπορεί.

Όχι όχι όχι.
Μάλλον το ποτό.Ναι.Ειναι η επίδραση μετά το ποτό.

Βλέπω τον Μάρκο κάτω να ζωγραφίζει.
Χωρίς μπλούζα.

Όχι όχι όχι.
Πάω μέσα.
Ναι θα πάω μέσα.

«Τι ζωγραφίζεις Μάρκο;»λέω καθώς πλησιάζω.

Ούτε τον εαυτό μου δεν μπορώ να ελενξω πια.Αξιοληπητη είμαι.

«Τίποτα ιδιαίτερο»λεει και το κλεινει.
«Μάρκο για χθες...»λέω.
«Δεν χρειάζεται να το συζητάμε Σοφη.Δεν έγινε κάτι.Ειχαμε πιει και δεν έγινε καν κάτι σημαντικό.Κοιμηθηκαμε στο ίδιο κρεβάτι.Δεν κάναμε τίποτα και έτσι τη αγορι σου δεν θα θυμώσει»λέει.
«Μπορείς να μην λες συνέχεια για το αγορι μου γαμωτο!»λέω.
«Τι;»λέει.

Με έπρηξε.
Το αγορι μου και το αγορι μου.

«Ποιο είναι το προβλημα σου;»λέω.

Δεν μαρεσει καθόλου ο τόνος του.
Και δεν καταλαβαίνω την στάση του.
Μια μιλάει Ωραια μια όχι.

«Δεν ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα μου;»λέει και σηκώνεται.
«Ε ναι λοιπόν;Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα σου;Είσαι όλο σπόντες χωρίς λόγο!»φωνάζω.

«Τι έγινε πάλι;»λέει Ο Δημήτρης.
Τρέχει και η Ηβη πίσω του.

«Ξέρετε τι έγινε;Τον βαρεθηκα!»λέω.
«Σοφία...»λέει η Ηβη.
«Όχι Ηβη!Δεν έχει Σοφία και Σοφία.Εδω ας μας μιλήσει ανοιχτά σαν άντρας που είναι!»λέω.
«Θες να πεις κάτι;»λέει.
«Ναι Μάρκο.Θελω!»λέω.
«Παιδιά ας ηρεμήσουμε»λέει ο Δημήτρης.
«Όχι!Ας μην!»λέω.

Με έχει νευριάζει τόσο πολύ αυτήν την στιγμή.

«Προσπαθώ να σε πλησιάσω κάθε φορά και μου μιλάς ασχημα.Και μετά σου μιλάω και εγώ και μετά αυτό συνεχίζεται συνέχεια!Τι σου έχω κάνει και μου μιλάς έτσι μπορείς να μου πεις;Τι;»λέω.

Τον βλέπω νευριάζει.
Σκασίλα μου.
Έχω νευριάζει και εγώ.

«Αφού είσαι τυφλή!Ποιος ο λόγος να σου πω;»λέει.
«Μπορείς να μην το λες συνέχεια αυτό γαμωτο!Τι εννοείς είμαι τυφλή;Τι δεν βλέπω;»λέω.

Ας μου πει γιατί το λέει αυτό!

«Παιδιά...»λέει ο Δημήτρης.
«Μην ανακατεύεσαι Δημήτρη!»λέω.

«Τι γίνεται εδώ;»ακούμε μια φωνη.

Μια γυναικεία φωνη.
Όχι δίκη μου.
Όχι της Ήβης.

Και γυρνάμε και οι τέσσερις και βλέπουμε κάποια που δεν έπρεπε να είναι εδώ.Δεν ήθελα να είναι εδώ.

Και ήρθε και την πιο ακατάλληλη στιγμή.

«Αυτή μας ελειπε τώρα...»λέει ο Μαρκος.